Hiç Kimse

bölüm4 Sıra Bende

-Şiişt ! Uyanman lazım eve geldik.
-Bırakma beni.
Alfred'in beni duymadığını farkettim.Ceketinin sağ cebine soktum elimi anahtar yoktu.Sol cebinde vakit kaybetmek istemedim dışarıdan yokladım anahtatın sesini duyduğumda elimi cebine sokup anahtarı çıkardım.Üç tane anahtar vardı İlk taktığım binanın kapısını açtı .Gencay gidebilirsin dercesine el salladım hala arabadaydı.Alfred adım atıyor ama konuşmuyor.Birinci kata çıkmamız lazım.Alfredi duvar dibine aldım elini omzuma yerleştirdim.Demirden tutuna tutuna ilerledim.Asansörü beklerken kesin uyurken yere yıkılırdı.Kapının önüne geldiğimizde dış kapıyı açan anahtar hariç iki seçeneğim kalmıştı ve üzerindeki kale yazısından anlayarak taktığım anahtar kilide uymuştu.İçeri doğru ilerledik Alfredi koridorun sonundaki odaya götürdüm kapı kilitliydi.Yan taraftaki odanın kapısını ayağımla itekledim.Kapı açıldı kapının hemen karşısındaki yatağın üzerine yatırdım Alfredi önce ayakkabılarını çıkardım sonra çoraplarını.Ceketini çıkarmaya çalışırken çok zorlandım.Alfred azcık sağa dön nolur hadi.Sola şimdi.Ceketi de çıkarmayı başardım.Tişörtünü alt tarafından tutup yukarı doğru kaldırdım.Vücudu muhteşemdi.Baklava demiycem çünkü öyle baklava olmaz diş kırar bu.Kafasımdan geçirirken tişörtü kolumdan tutup yanına çekti.Beklemediğim bi hareket olduğu için hemen düştüm.Sırtım kolunun üzerindeydi.Kolunu çekti altımdan kafamı göğsüne yasladı.
-Benimle uyu hiç kimse.Bırakma beni.
Sesimi çıkarmadım sayıklıyordu büyük ihtimalle.İyi de hiç kimse derken !?
°°°°°°
attığım gibi uyumuşum gözümü açtığımda yatakta tek başımaydım.Seslendim :
-Alfreeed. Alffrreed.
Ses gelmedi bende yataktan kalkıp ilerledim.Fakat ev çok sessizdi.Kimse yoktu.Geri dönüp yattığım yatağı topladım.Ceketimi yerden alıp kapıya ilerledim ben kapının koluna elimi atarken kapı bana doğru geldi.
-Hayır hiç kimse şimdi değil.
-Şimdi olmayan neymiş ?
-Belki batmobilini hazırlayamıyorum ama kahvaltını hazırlayacağım.
-Sen biliyorsun?
-Biliyorum.Bana Alfred dediğin günde biliyordum şimdide biliyorum.
Kızardım.
-Herkes çizgifilm izler.
-Herkes çizgifilmli hayallerini gerçekte yansıtmaz ?
-Hayır herkesin hayalinde birisi vardır bazıları bunu söyleyemez,söyleyemezse kaybeder,kaybederse hayaline ulaşamaz.Yani senin hayallerinin Alfredi benmişim :)
Sırıttı gülümsemedi sırıttı gamzelerine dokunmak geldi yine içimden.Hala kapıdaydık.
Ellerim titremeye başlamıştı.Kalmakla gitmek arasında kaldım.Kolumdan tutup ;
-Lütfen şimdi değil.
-Karnımı iyice doyurup öyle mi ?
-Özür dilerim ben sadece .Yani.Demek istedim ki .
-Tamam krep isterim.
-Dvdlerin arasından Batman'i bul tak kahvaltıyı içerde yapalım.
Hayallerimin gerçek olma ihtimali yoktu hele ki böylesine tesadüfle.Tanımadığım birinin evindeydim.Tanımadığım bir bedenin evindeydim ya da ruhunu tanıyordum çünkü.O bendim,O hayalimdi, O Alfreddi. .