Hiç Kimse

Bölüm 5

Aşık olmak yok demiştim.Şuan neler oluyor bende farkında değilim ama aşk yok olmayacağım.Olmayacak.
Düşüncelerimi okurcasına içeri girdi.Ortadaki sehpayı koltuğa yaklaştırdı.Kalkmaya yeltendim.
-Hayır hayır bugün her şey benden.Dün için.Teşekkür için.
-Teşekkürlük bir şey yok ki sanırım biz birbirimizi sokaktan toplamak için varız :)
Gülümsedi mutfağa doğru ilerledi.Kısa bir süre sonra elinde tepsiyle içeri girdi.
-Nutella mı reçel mi?
-Imm reçel.
-Sen gerçek misin?
-Hayır Alfred ben senin izlediğin çizgifilmim :)
Dil çıkardım krebimden bir parça koparıp ağzıma attım.
-Söylediğin kadarıyla bir hikayen yoktu? Nerede yaşıyorsun peki?
-Evde
Omuz silkti
-Seninle konuşulmuyor yani hakkında öğrenebildiğim tek şey bu .
-Çabuk öğreniyorsun
dedim ağzımda gevelediğim reçelli krep parçasıyla.
-Hadi çabuk ol.
-Yine mi kovuluyorum?
-Sus ve çabuk ol .
Krebin geri kalanını ağzıma deptim.
-Hozorom bon
-Hey Allahım çattık.

Ağzımdaki lokmamı bitirmeyi beklemeden elimden tutup kapıya çekti beni.
-Arabaya bin bakalım.
-Nereye gidiyoruz?
-Benim sorduklarımın cevabını vermedikçe bana soru sorma hakkına sahip değilsin.
-İyi.
Kumsal gibi bir yere geldik.İndik arabadan.Elimi tuttu.Titriyomuyum bir şey oluyor ama aşık olmak yok.
-Aşık olmak yok.
-Nasıl bir aşk ?
-Aşkın her türlüsü.
-Ben aşık olmam.
-İyi .Bende.

Ayakkabılarımın içine kum doldu hep.Duraksadım elimi hala tutuyordu.Sol elimle ayakkabımı çıkardım.Sağ elimi elinden kurtarmaya çalıştım yapamadım.Eğildi elimi sonra bıraktı.Ayakkabımı çıkardı.Eline aldı ikisinide kalan eliyle elimi tuttu.
Hızlıca yürümeye devam ettik.Ev gibi bir yere gelince durdu.Ayakkabılarımı yere bıraktı.Elini cebine soktu anahtar çıkardı kapıya taktı.
Çok şirindi güneş içeriye girmek için zorlanıyordu koşup perdeyi açtım güneşi davet ettim içeri.Deniz tam karşıdaydı.
Duvarda bir kapı daha vardı.Odada bir koktuk karşısında büyük ötesi bir plazma yerde ufacık bir halı.
-Otur. dedi koltuğu işaret ederek.