Son Defa •ZeyÇağ

3

Oldukça uzun bir bölümle geldim

Bölüm sonunda ve aralarda yorum yaparsanız müthiş olur

Sol alttaki yıldızı da unutmayalım ;)

Eve geldiğimde ilk yaptığım üzerimi değişip ağlamak olmuştu. Kalbim paramparçaydı. Belki de bunu bir başkasından duymak zoruma gitmişti. Bilmiyorum. Fakat tek bildiğim onları öpüşürken gördüğümde bile canımın bu kadar yapmamasıydı.

Gözyaşlarımı sildikten sonra Çağrı'nın söylediklerini düşünüp haklı olabileceğine inanmıştım. Ama sonra bu düşüncemden hemen vazgeçtim. Çünkü bir insanı seveceksek olduğu gibi sevmeliydik.

🎈
Bugün okula tam vaktinde geldiğimizde dün hiçbir şey olmamış gibi davranacaktım. Hem Çağrı'ya karşı hemde bizimkilere karşı.

Sırama geçip oturdum ve bugün derslerde uyumayacağıma dair kendime sözler verdim.

Hocanın girmesiyle ders başlamıştı. Tamamen derse odaklanıp her şeyi unutmuştum. Üzerimde bir çift göz hissettiğimde gözlerimle sınıfı süzdüm ve Çağrı ile göz göze geldiğimizde gözlerime bir an olsun hüzün çöktüğüne emindim. Fakat hemen toparlanıp göz devirdim ve önüme döndüm.

Nedense onun hala bana baktığını düşünüyordum. Ama umrumda değildi. Hocanın sorduğu sorulara cevap vererek ders devam etti.

Sınıfa nöbetçi öğrencinin girmesiyle ders bölünmüştü.

"Bir duyurum olacaktı. Bu hafta sonu okulun düzenlediği bir konser olacak. Madrigal grubu da konserde olacak. Dinlediğiniz için teşekkürler." Diyip çıkmıştı sınıftan.

Sınıfta uğultular çoğalırken bende bana arkasını dönmüş Arap ve Ali'ye baktım.

"Ne diyorsunuz? Katılacak mıyız?" Soran Aliydi.

"Aslında Vefa da konserde öldürülmüştü. Belki de bu konserde de benzer bir olay olur. Katılalım bence." Arap'ın söylediği mantıklı gelmişti.

"Tamamdır. Bana uyar. Bu okula Vefa'nın katilini bulmak için geldik zaten. Bulacağız. Sizinleyim." Dedim ve elimi masanın ortasına koydum. Ali ve Arap'ta aynını yaptığında kocaman gülümsemiştim.

Ali yanıma gelip sarıldığında bende ona karşılık verdim.

"Son günlerde çok üzülüyodum be kızım. Sonunda eski Zeyno geri geldi." Biz sarılırken iki kol daha bizi sardığında gülmeye başladım.

"Bensiz sarılmak ha? Hep yanındayız Zeyno." Arap farklıydı hep. Hep anlamaya çalışırdı. Hep kollardı. Ali de öyleydi. Ama Ali benim gözümde farklıydı sadece.

Ayrıldığımızda alkış sesleriyle etrafıma baktım. Bunlar olurken zilin çaldığını ve hocanın çıktığını fark etmemiştik bile. Bize sırıtarak bakan aynı zamanda alkışlayan üçlü Berk, Ege ve Çağrıydı.

"Ooo arkadaşlar. Kardeş kardeş sarılmanız beni çok duygulandırdı." Berk'in saçmalıkları devam edecek gibi dururken Ege de ona katılmıştı.

"Kardeş mi? Bence zeyno ikisini beraber idare ediyordur." Sırıtarak söylediği Ali'yi eve Arap'ı sertçe yerinden kaldırmaya yetmişti.

"Olum ne diyorsun lan sen! Düzgün konuşun ağzınızı yüzünüzü dağıtmayım." Ali'nin sinirlenmesi onların hoşuna gitmiş olmalı ki üçüde karşımıza geçti.

"Kanka bence aralarında bir platonik vardır. İşte söylemiyordur. Biz kardeşten öte olamayız falan gibi saçmasapan senaryolar işte." Çağrı'nın söylediğiyle keyifleri yerine gelmiş bir şekilde kahkaha attı hepsi.