Son Defa •ZeyÇağ

4

Sena Şener- Çok geç kaldın

Sol alttaki yıldızııı ve yorumları unutmayalım lütfeeen <3

Eve vardığımda aklıma geçen gün olanlar geldi.

"Eğer anlatmak istersen dinlerim zeyno. Yine burda, elimde sigaramla belki de." Demişti bana. Aynı yerde, elinde sigarasıyla dinlemişti bugün beni. Sigara içmesi ne kadar iyi olmasa da sadece ona yakıştırıyordum.

Sigarayı dudaklarına götürüşü, sigara dumanını içine çekerken elmacık kemiklerinin belirginleşmesi, dumanı üfleyişi, o güzel kahvelerin sadece bir yere odaklanması ve bunları yaparken bile dik durması.

Ne düşündüğümü fark ettiğimde kendime bir küfür savurdum. Resmen adamı sigara içerken incelemiştim. Bu kadar detaya hakim olmak beni bir yandan utandırsa da bir yandan da diğer kızların da aynını yapmış olabileceği huzursuz etmişti.

Bunu düşündüğüm için de kendime ayrı bir küfür savurup sınıfa çıktım. Her zaman bir şeyler yaşayıp hiçbir şey olmamış gibi davranmayı huy edinmiştim artık. Böyle daha güçlüydüm.

Arap'ın yanına oturdum. Nerde olduğumu sorduğunduysa hiçbir şey söylemeyip tüm gün uyudum.

🎈
Yazardan

"Noldu ya? Bu kız kış uykusuna falan mı yattı anlamadım ki." Sinan'ın sesiyle uyandığına dair mırıltılar çıkardı Zeyno.

"Hayır mahallede olsak alırım kucağıma götürürüm sıkıntı değil de. Şimdi bisiklete binmeden eve de götüremem." Ali'nin söylediğiyle çantasını toplayan Çağrı olduğu terde yumruğunu sıkmaya başladı.

"Alii. Hadi al kucağına da eve gidelim." Zeyno'nun yarı uykulu yarı gülerek söylediği Sinan ve Ali'yi güldürmüştü.

Tüm konuşmalara şahit olan genç adam ise Zeyno'nun davranışlarını tebessümle izlese de onlarla bu kadar yakın olması onda kıskançlık uyandırıyordu ve bu Çağrı'nın daha önce hiç tatmadığı, görmediği bir duyguydu.

Babasının annesini kıskandığını görmemişti ya da kıskanacak bir kardeşi olmamıştı. Hiç tatmadığı bu duygunun kıskançlık olduğunu bilse kendine kızardı zaten.

Zeyno'nun en yakın arkadaşına zarar vermiş biri olarak onu kıskanmak, sevmek, aşık olmak istemezdi. Nasıl yüzüne bakardı ki zaten.

Tam sınıftan çıkacakken gelen seslerle arkasını dönmeden sadece başını çevirip o yöne baktı. Fakat baktığı gibi kalbinde yer alan sızıya anlam veremedi.

"Sen istedin bunu küçük hanım, gel bakalım." Ali Zeyno'yu kucağına almıştı. Zeyno da gülerek ona eşlik ederken ellerini boynuna sarmıştı. Yumruklarını daha da sıkarken uykulu gözlerini sonunda açmış olan Zeyno ile göz göze gelmişti.

Aralarında geçen anlamsız bakışmadan sonra Zeyno'nun gülüşü yüzünde solmuş ve sanki yanlış bir şey yapıyormuş gibi kendini Ali'nin kucağından atmıştı.

"Neyse ya. Uyandım ben. Gidelim hadi." Gözleri ne Ali'ye ne Çağrı'ya ne de Sinan'a değmişti bunları söylerken. Önden bir şekilde yürüyüp sınıftan çıktı genç kız.

"Olum noluyo la buna. Bu aralar çok değişti ben sana söyleyim." Haklıydı belki de Sinan. Aşk insanın kendisi bile fark etmeden değiştirirdi ruhunun benliğini.

"Bilmiyorum Arap. Bilmiyorum. Ama yakında çıkar kokusu." Ali'nin söylediğiyle Sinan Ali'den önce davranıp çıkmıştı sınıftan.

Koca sınıfta bir Ali bir de Çağrı kaldığında Çağrı'nın gevşemeye başlayan yumrukları tekrar eski halini almıştı. Avuç içlerinin şu an kıpkırmızı olduğundan emindi.