Bir kaç dakika önce, gözlerini gözlerimle birleştirip bana, "Seni özleyeceğim." diyen Taehyung'u ben de özleyecektim fakat ruhuma dokunan sözleri karşısında yapabildiğim tek şey ona bakıp hafifçe tebessüm etmek olmuştu.
Üniversitemizin ara tatili başlıyordu. Uzun kavak ağaçlarının bana eşlik ettiği sokakta evime doğru ilerliyordum. Birkaç adım önümde, büyük ihtimalle benim gibi evine giden Taehyung'a hâlâ benim de onu özleyeceğimi söyleme şansım vardı. Fakat sadece adım atışlarını izliyordum.
Biliyordum, biraz daha yaklaşırsam ona, sarılacaktım kollarına. Ve korkuyordum ki, bir kez hissetsem kollarını etrafımda; tutunacaktım onlara.
Ama yine de, nereden geldiğini anlamlandıramadığım, bir yandan da anlamlandırmaya gerek duymadığım bir cesaretle adımlarına ulaştım. Bakışlarımı önümde birleştirdiğim ellerimden ayırmadan, korkuma rağmen konuştum.
''Taehyung... Ben de. Ben de seni özleyeceğim.''
Sarf ettiğim sözlerden sonra sessizce kıkırdamıştı. Bir kasede kaydedip saatlerce dinlemek istediğim kıkırtısını duyduğumda gözlerimi gözlerine çıkardım. Gözlerimiz anında buluşurken ilk önce gözlerindeki yumuşacık bakışı sonra da bana gülümsüyor oluşunu fark etmiştim. Sayesinde farklı farklı diyarlara sürüklendiğim gülümsemesi beni de gülümsetirken yollarımız ayrılana kadar yan yana yürümüştük. Rüzgar ve sessizliğin bize eşlik ettiği bu kısa yolculuk bana hep huzuru hatırlatacaktı.
~~~
Merhaba!
Bu kurguyu zihnimin çok dağınık olduğu bir dönemde, bana yardımcı olmasını umarak yazmaya başlamıştım.
Benim için çok özel olan "seni özleyeceğim" kitabındaki taekook'u seveceğiniz bir hikaye anlatmayı ve huzurla kalmanızı diliyorum.
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere!<3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
seni özleyeceğim ✿ taegguk
FanficMasum bir "Seni özleyeceğim." cümlesi sıyrıldı dudaklarından. Bir ay görmeyecektik birbirimizi. Sonrasında tekrar aynı derslikte bulunacak, yan yana oturacak ama yine de zorunda kalmadıkça konuşmayacaktık.
