Always Remember Us This Way(Studxprof-gxg_story)

Chapter 8

Via's POV

Panibagong araw ,panibagong buhay! Maagang umalis yung dalawa at may pasok. Paano ko kaya maiiwasan si ma'am eh prof. ko siya tulalang isip ko.

"Mag-umagahan ka na muna iha." Nanay Loreng called, pagkababa ko galing kwarto.

"I'm in a hurry po, sa school na lang po nay." I promised to her, I was about to turn around but I stopped and smiling at her.

"And nay, you should eat the food you served with your colleagues po so it won't go to waste." Dagdag kong sabi and quickly went to my car.

After a few minutes nakarating na ako. Habang naglalakad patungo sa first class ko kahit maaga pa naman.

"Your early." May pagkaseryosong saad naman ng tumabi sa akin,napakunot-noo ako dahil hindi ko alam kung sino tong feeling close na bigla nalang nagsasalita.

"Do I know you miss?" Kakamot kamot kong tanong dito.

"Oh, My bad. I'm VIVIAN Delfinado." Diin nito sa pangalang pakilala nito sa akin.

"Aww you forget me that fast?. I'm the one who help you when you bump sa poste?" She exclaimed and she seems sad.

Why do I feel that I need to sorry takte dalawang beses palang kami nagkita eh.

"oh Yeah, thank you again." saad ko nalang, hindi ko alam kung bakit naiirita ako sa kanya,parang nayayabangan konti ganon but I like how she talk to me basta parang nakasanayan ko na arghh ang gulo mo self.

Nginitian ko na lang siya ng pilit at patuloy lang kaming naglalakad, are we in the same class?bakit hindi pa siya humihiwalay.

Nang biglang may dumaan, sa gitna talaga namin ang lawak lawak ng space pero nagulat  ako nung pansin kong si Miss Lorenzo pala.

"Sorry I thought, no one presence  here." Seryoso nitong sambit sa amin ng katabi ko bago ako tinignan ng matiim. Ano daw? Ang laki laki naming karne tapos, oh palusot tong si ma'am.

"Flirt." She murmured at tiyak kong ako lang ang nakarinig dahil medyo magkalapit kami. Judgemental ka ma'am ikaw nga tong may lalaki eh.

"Good morning Miss Lorenzo, and no problem with that." Ngiting-ngiti namang sabat ng katabi ko sabay baling ng tingin sa akin.

Kita kong napairap si ma'am sa akin. Bago pa maiba ang lahat, " ahm Vivian makikisabay na ako kay ma'am if you don't mind?" bulong kong sabi sa kanya.

"Oh sure,mauuna na rin ako." Tumatango-tangong sagot nitong nakatingin sa relo. Bago tumakbo sa kabilang hallway? tapos nakabuntot sakin may sapak yata sa ulo.

Napabaling  ang tingin ko sa kanya pero walang sali-salitang naglakad siya paalis.

Takte! "Ma'am wait, ang bilis mong maglakad." Habol ko dito.

"Tsk." Ay pambihira naman oh,ang sungit.

Pagkarating namin sa pinto,syempre pinauna ko siyang pumasok sa loob.

Kung saan,susunod sana akong papasok bigla ba namang sinara ang pinto ng pangmalakasan. Ano siya si hulk. Hulk smash!

"Fuck." Napaupo kong saad, sapo-sapo ko ang parteng natamaan. Ano bang kasalanan ng noo ko bakit palaging yan ang puntirya.

"You ok? I-I'm sorry." She apologized to me, worriedly.

"A while ago I'm ok because your wit-" pero isang masakit na kurot ang natanggap ko.

"I'm fine. Just a bit d-dizzy." Bawi kong saad dito, tignan ka ba naman ng nakakamatay na tingin.

She went back inside first at narinig kong may sinasabi ito sa mga kaklase ko and I think, she was giving them instructions and leaving activities to them. At saan naman ang punta nito?turan ko sa aking isip.