3 aydır burada sıkışıp kaldım. kafayı yemek üzereyim. Burası küçük bir oda ve ben 3 aydır bu odadayım. Gökyüzünün mavi olduğundan bile şüphelenmeye başladım artık. Ümitlerim kesiliyordu, boşluğa itiliyordum. Kendime kızıyorum her akşam evde otururdum, dışarı çıkmazdım. O gün ilk defa akşam dışarı çıktım, ilk defa...
- O AKŞAM -
"Ah hadi ama Çağla Teyze kızına bir şey yapmayacağız, sadece biraz takılacağız. Kızın on yedi yaşında ve dışarı çıkmayı hak ediyor. Hem onun dışarı çıkmasını istiyordun ve bak fırsat ayağına geldi, buradayım."dedi Umay. Her zamanki gibi annemin başının etini yiyordu. Annem bana kararsız bir bakış attı ve
-"Bara gitmek yok ?"
-" Çağla Teyze yaşımız uygun değil zaten. Dışarıda takılırız biz." dedi Umay otuz iki diş sırıtarak.
Bana göre Umay'ın çevresi daha genişti. Annem bana ve Umay'a bakıyordu. Umay anneme tatlı görünmeye çalışırken ben hiçbir şey yapmadan anneme bakıyordum.Diğer kızlara oranla dışarı çıkmazdım, onların yanında hiç çıkmamak dahi bana yapışan bir ünvan idi.
" Sizden başka gelecek var mı ?" dedi annem.
"Bizim kızlar Çağla Teyze."
"Sizin kızlar ?" dedi annem şüpheyle
-"Eylem,Burcu,Almira falan."
-"Başka ?"
-"Yok Çağla Teyze. Erkek yok. Mesele yok."
Annem bana bakıyordu,Umay arkadan anormal hareketler yapıyordu. En sonunda "gül ve gidelim" dediğini anladım ve anneme gülümsedim.
-"Pekala fazla geç kalmak yok. anlaşıldı mı?" dedi annem.
-"Ah teşekkür ederim Çağla Teyze sen müthişsin!" diye bağırarak anneme sarıldı.
Evden çıkarken annem
-" Geç kalmak yok. Dikkat edin ikinizde, bir şey olursa beni arayın hemen. Sizi seviyorum."
-"Tamam. Telefonum yanımda ararım ben sen."
Kızlarla cafe' nin önünde buluştuk. Aslında "kızlar" derken kızlar demek istemedim çünkü bunlar Umay'ın okuldan arkadaşlarıydı, ben sadece "merhaba,görüşürüz" bölümündeyim. Umay'dan başka dostum yoktu ve olmasını da istemez idim. Bana katlanacak bir arkadaş idi Umay.
Yürümeye başladık. Lunaparka gidiyorduk. En sonunda geldik ve bir sürü bilet aldık, içeri girdik ve neye binelim derken kendimi dönme dolapta buldum.En sonunda bitti ve indik.Yürümeye başladık elma şekeri aldık, güle güle geziyorduk.
Umay uçan halı diye diye çığlık attı ve kolumdan çekerek koşmaya başladık. Umay biletleri uzattı ve çocuğa gerçekten de can alıcı bir bakış attı ve ben bu bakışı biliyordum, göz devirdim.Çocukta ona göz kırptı ve uçan halıya bindik. Hepimiz çığlık atıyorduk çünkü halı bizi oradan oraya fırlatıyordu.Halıdan indik ve hepimiz bir sendeledik ama sonra kendimize geldik.
Hemen yanında hız treni vardı Umayı çektim ve bindik, kemerleri bağladık.
-" Ölmek için çok gencim!" dedi Umay
-"Hadi ama Umay deli gibi eğlenelim diyen sendin. Korkmana gerek yok ben varım yanında." dedim gülerek. Umay tam bir şey diyecekti ki tren hareket etmeye başladı ve bizi aşağıya doğru attı, ikimiz birden istemsizce çığlık attık.
Adını Almira olduğunu umduğum kız çarpışan arabalara yöneldi. Hemde çocuklar için olana. Çarpışan arabalara bindik ve birbirimize çarpmamaya özen gösterdik. Çünkü biz Türk'tük ve çarpışan arabalarda çarpışmamaya çalışırdık.
Gülerek bundan da indik ve dondurma standına gittik.Hem yiyor, hem gülüyorduk. Dondurmalar bittiğinde Umay
-"Korku tüneline binelim hem aksiyon olur ne dersiniz?"
-" Umay ben oraya girmem. Karanlıkta çok kalınca nefes al-" sözümü kesmişti
-"Ah, hadi ama ! Karanlıkta kalmayacağız ki fazla hem aksiyon,macera varsa sende varsın. Seni tanıyorum."dedi meydan okurcasına. Haklıydı, beni tanıyordu.
Umay beni çektirdi ve korku tüneline bindik. Umay'la yan yana bindik, Almira,Eylem ve Burcu yan yan yana bindiler. Ne bir vagona üç kişi mi ?
-" Hadi ama biraz eğlen. Her zamanki haline dön biraz gül, çığlık at... Kendine gel. Okuma kitaplarından başını kaldır, hazır mısın ?!" dedi neşeyle Umay
-"Evet !"dedim bağırarak ve insanlar bana baktı neyse ki şu korkunç kapı açıldı ve karanlıkta yol almaya başladık.
Allah aşkına o adam,diğer adamın bağırsaklarını mı yiyordu? Bu iskeletor kafa eline koluna sahip çıkabilir mi ? Umay koluma girdi. O şeytan mı? Ve bana "öldürürüm seni" işareti mi yapıyor ve birden gözleri kırmızılaştı. Ve... ne o hareket mi ediyordu ? Yok artık !
Birden vagon durdu, etrafıma bakındım ama kimse yoktu. Zaten istesem de göremem burası zifiri karanlıktı.Umay kızlara bağırdı fakat ses yoktu.Burada neler oluyor ? "Teknik bir arızadır ya bekle çalışır.Korkmana gerek yok."diyordum kendi kendime."Cidden mi? Burası lunapark jeneratör falan olmaz mı ?" Ah iç ses ! Tam zamanında (!)
Yanıma baktığımda Umay yoktu. Umay? Nerede o ? Karanlığa alışmış gözlerimle Umayı arıyordum. Arkamda bir şeyin olduğunu hissettim ve arkama döndüm. Siyahlar içerisinde bir adam bana yandan sırıttı ve burnuma bir şey dayadı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Geleceğe Uyanış
Teen Fiction!!KİTAP DÜZENLENECEKTİR!! Ya geçmiş, geleceğinin başlangıcı ise? Hikayesinin ne olduğunu bilmeyen bir kız, büyüdüğünü sanan ve başarabileceğine inandığı birçok şey. Kendini bilmeyen bir kız. Ve bu kızın hikayesi "geçmiş" ile b...
