BOŞLUK

Yeniden Aşk

Saygı duymalıydım kendime, bırakmalıydım artık herşeyi zamana. Yaşamalıydım gençliğimi. Zamanım geçiyor ve beni beklemiyordu. Hislerim sanki herşeye geç kalıcakmışım gibi yönlendiriyordu geleceğe. Artık başlamalıyım dedim içimden. Evden hızlıca apar topar koşarak çıktım. Bugün en baştan doğucaktım ben. Bir cafede durdum etrafıma baktığım da hiç kimse yoktu. İçeri girdiğim an sigara dumanı sayesinde yüzümü buruşturdum. Karşımda bir adam görmemle bir korku saldı içimi. Cafenin içinde sadece bir adam durup bana bakıyordu. Korktuğumu belli etmeden oturdum masama ve garsonun gelmesini bekliyordum. On dakika bekledikten sonra kendi kendime kızıp yerimden kalkıp kapıya doğru yürürken "dur!" Dedi adam. Arkamı döndüğünde tek kaşımı kaldırıp "evet?" Dedim. "Seninle geliyorum,bekle" dedi ve koşarak içeriye girdi. Tanımadığım bilmediğim bir adamı beklemem şuan salaklığımdı fakat yeni hayatımda cesaretten başka bir duygunun olmaması için kendime söz vermiştim ve bu da birazcık cesaretti sanki. Adamın gelmesini beklerken düşünmeye başladım, geçmişimi ve yalnızlığımı. Bir aşk uğruna hatalarımı, sevdiklerimden vazgeçişimi bir an gözlerim dolmaya başladı ve yeter dedim kendi kendime. Son vermeliydim herşeye. Yıktığım herşeyi kurmalıydım en baştan. O sırada adam geri dönmüştü ve beraber o cafeden sonunda çıkmıştık. Çıktığım an büyük bir nefes almıştım. Adam ise o halime gülüp bir sigara daha yakmıştı ben ona baktığım zaman ise kahkaha attı. "Senin şu sigara merakın ne?!" Adam ise gözlerimin içine bakıp "Ateş" dedi. "Ateş mi?" Tekrardan gülüp "İsmim Ateş" Afallamıştım, elindeki sigarayı alıp bende içmeye başlamıştım. Şimdi gülme sırası bendeydi, yüzüne bakıp kahkaha atmıştım. O da benimle beraber gülmeye başlayınca bir anlıkta olsa eskiden tattığım o duygulara geri dönmüştüm. "Sezen" dedim elimi uzatıp "Memnun oldum tanıştığıma Sezen" dedi. Yürürken yine düşünmeye başlamıştım. Belki cesaret delilikti ama delilik neydi? Delilik hastalık mıydı yoksa kendini yansıtma yöntemi miydi? Düşüncelerime yoğunlaşmışken "sana diyorum." dedi Ateş. "Pardon dalmışım ne demiştin?" Tekrardan gülmeye başlamıştı Ateş bende şaşırıp onu izledim gözlerinin gülerken kısılışı kalbimin hızlı atmasına yetmişti. Neden böyle oluyordu ki? Tam aşktan vazgeçmişken neden beni tekrardan buluyordu buna asla izin vermicektim. "Gülmemin sebebi mimiklerin" dedi Ateş gözümün içine bakarken yine şaşırıp tek kaşımı kaldırıp "öylemi? Ahahah şimdi yandın sen oğlum" deyip üstüne yürüyüp gıdıklamaya başlayınca gülmekten çok şaşırmış bir hali vardı. Gıdıklanmayınca bende durdum ne yapıyorum ben deyip kendime kızmaya başladım. Ateş birden beni kendine çevirip beş saniye gözlerimin içine bakıp gıdıklamaya başladı ben ise gülmekten gözümden yaş gelmeye başlayınca "yeterr!" Diye bağırdım. Sonra yüzüme bakıp "çok güzelsin" dedi. Bu sözü en son o adam söylemişti. O nefret ettiğim adam. Bu yüzden daha şimdi tanıştığım adama tokat attım. Yanağına baktığım zaman kıpkırmızı elimin izi çıkmıştı. Ve hemen oradan kaçmaya başlamıştım. Hiç bilmediğim bir yere koşmaya kendimi kaybolduğum yerde bulmak istemiştim yeniden aşık olmak değil! Dememle çığlık atmıştım.