KORKU SEANSI

MUSALLAT

Her günkü gibi yine sabah uyandım ve okula gitmek için evden çıktım. Okula gimek için sokağın karşı tarafına geçip o yoldan gimem gerekiyordu. Burdan geçerken her zaman o eski ve terkedilmiş ürkütücü evi görüyordum. Çok eski ve tehlikeli olduğu bahanesi ile evin çevresi tel örgülerle kapatılmıştı. Başımı kaldırıp evin penceresine baktım. Adeta pencereye odaklanmış, dalmiş gitmiştim ta ki pencerenin önünde hızlıca geçen bir golge görene kadar. Büyük bir çığlık attım. Çok korkmuştum. Sonra saatime baktım. Olamaz! Geç kalıyordum! Heme koşarak okula gittim. teneffüste olanları arkadaşım Azra'ya anlattım. Bana: saçmalama o ev yıllardır boş! Hayal görmüşsündür dedi. Haklı olabilirdi. Belki de sadece bir hayaldi. O gece yatağımda bu olayı iyice düşündüm ve bunu günlüğüme yazmam gerektiğini düşündüm. sonunda uyuyakaldım. Gözlerimi açtığımda kendimi yerde buldum. Yataktan düşmüştüm. Ayağa kalktım . Yatağıma doğru yöneldim. Tam yatacakken garip bir ses duydum. Sanki beni çağırıyordu. İçimdeki korku merak duygusuna yenik düştü. El fenerini aldım ve dışarı çıkıp sesi takip ettim. Ses çok güzeldi. Beni kendisine çekiyordu. Daha önce hiç böyle bir ses duymamıştım. Nereye gittiğimin farkında değildim. Bir anda ses kesildi ve kendime geldim. Etrafıma baktığımda bir anda korkudan ne yapacağımı şaşırdım. Nasıl mümkündü ki bu . Bu ses beni nasıl buraya, bu korkunç eve getirirdi! Evin bahçesindeydim. Arkamı döndüm ve bahçe kapısına doğru koşmaya başladım. Bir anda bahçe kapısı hızla "çaat" diye kapandı! Olamaz kilitlenmişti! Korkunç bir gıcırtıyla evin kapısı açıldı. İçerideki karaltılar bana doğru gittikçe yaklaşıyorlardı!!! Bu bir tuzaktı!!!!

Hevesinizi kursağınızda bıraktığım için Üzgünüm ama 2. Bölüm yakında gelecek.
;)