"မင်းပဲ အမြဲငါ့ကို နှောက်ယှက်နေတာမဟုတ်ဘူးလား ''
ဂျောင်ဟွမ်ခေါင်းအကြိမ်ကြိမ်ယမ်းမိသည်။
"ငါတကယ်မဟုတ်ဘူး''
"မင်းပဲရှိတာလေ'
"KimDoyoung မင်းကအမြဲအဲ့လိုပဲ ဘာမှသက်သေမရှိပဲ ''
"သက်သေ??လိုသေးလို့လား?ဟားး'lဒီကိစ္စက အရင်ကမင်းလုပ်တာနဲ့မတူဘူးနော် ငါအရှေ့က results တွေအကုန်လုံးပါအတုယောင်ဖြစ်သွားမှာ''
"ကျန်တာတော့မသိဘူး ငါပြောနိုင်တာက ငါတကယ်အဲ့လိုမလုပ်ခဲ့ဘူးဆိုတာပဲ မင်းကိုလည်းတကယ်စိတ်ပျက်တယ် ဘာလို့ဒီတစ်ခါလည်းထပ်ပြီးငါလုပ်တာလို့အခိုင်မာကြီးပြောနိုင်နေရတာလဲ ''
ပြောပြီးထွက်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။Junghwan တကယ်စိတ်ရှုပ်နေပြီဖြစ်တာကြောင့်။
********
<At class room >Paji-Junghwanah ဘယ်လိုလဲ
"မသိတော့ဘူး Hyung ya!''
Junghwan ခံုပေါ်သာမှောက်အိပ်နေလိုက်သည်။
ခဏအကြာ Doyoungဝင်လာတော့ တခန်းလုံးတီးတိုးပြောနေကြသည်မလို့ Paji ခုံပုတ်လိုက်ရသည်။
Paji-ရားးတော်ကြတော့အားလုံးကိုယ့်စာကိုလုပ်ကြ
********
<ကျောင်းဆင်း>
DY အိမ်ထဲဝင်ရုံရှိသေး ပါးပြင်ပေါ်ချရောက်လာတဲ့ လက်ဝါးက ဖြန်းခနဲ။
"ဖြန်း''
"Ap...Appa? "
"Appa?? အသုံးမကျတဲ့ကောင် ခိုးချတယ်ဟုတ်လား?''
Appa ဖြစ်သူက ဒေါသတကြီးဆိုတော့ Omma ဖြစ်သူကပါ ဝင်ပြောရတော့သည်။
"အဲ့ဒါ ကျွန်မပြောပြမယ်ကလေးကိုအဲ့လောက်ထိမလုပ်ပါနဲ့ ''
"မင်းလည်းပိတ်ထား !''
"အွန်း maja ကျွန်တော် မေးခွန်း တောင်းခဲ့တယ် ဘာလို့လဲဆိုတော့ စာတွေမနိုင်တော့လို့ ညမအိပ်ဘဲဘလောက်ထိစာကြည့်ခဲ့ရလဲသိလား? Appa ပြောတဲ့အတိုင်းအဆင့်ကောင်းကောင်းရဖို့ Seoul uni?? အထက်တန်းကျောင်းသားတစ်ယောက်ကို uni exam ဖြေခိုင်းတယ် အဆင့်ကောင်းကောင်းရအောင်လုပ်ခိုင်းတယ် ဟား''
YOU ARE READING
Again and again [Completed]
Fanfic"So Junghwan ဘယ်ချိန်ထိငါ့ကိုနှောက်ယှက်နေမှာလဲ အခုပဲဖြစ်ဖြစ်ငါ့ကိုလွှတ်ထားပေးပါတော့ ငါတောင်းပန်ပါတယ်'' 𝙏𝙝𝙞𝙨 𝙛𝙞𝙘 𝙨𝙩𝙖𝙧𝙩𝙚𝙙 𝙤𝙣 𝙅𝙪𝙡𝙮 22 2022 𝙈𝙮 𝙛𝙞𝙧𝙨𝙩 𝙛𝙞𝙘𝙩𝙞𝙤𝙣