Focus Now~{Dutch} (#Wattys2015)

H3. Een.... date?!

'Schat bel hem nou. Je zit al dagen over hem te. Praten en dat pas na één ontmoeting. Bel hem nou gewoon. Hij heeft je niet voor niets zijn nummer gegeven.' 'Maar mam. Straks is hij me alweer vergeten en betekende ik niks voor hem. Of nog erger, straks is hij getrouwd!' Zuchtend laat ik mezelf op de bank vallen. Na de ontmoeting met Daniël heb ik geen hap door mijn keel kunnen krijgen, is hij elke minuut van de dag in mijn hoofd en praat ik alleen nog maar over hem. 'Schat. Bel hem nou gewoon. Hij is heus niet getrouwd hoor. Anders had hij nooit zo gedaan.' 'Weet je dat zeker mam?' 'Dat zegt mijn moeder instinct. Nou hup. Bel hem.' Ze drukt me de huistelefoon in mijn handen en geeft me het briefje met het nummer erop. Met trillende vingers typ ik zijn nummer in. De telefoon gaat een paar keer over en mijn moeder kijkt me verwachtingsvol aan. 'Hallo met Daniël?' Hoor ik aan de andere kant van de lijn. Zijn stem geeft me rillingen over mijn hele lichaam en bezorgt me kippenvel op mijn armen. 'Zeg iets.' Fluistert mijn moeder naar me. Met een snelle beweging druk ik op de rode knop en verbreek ik het contact. 'Ik bel hem vanavond wel, maar nu moet ik aan mijn huiswerk bij Lotte dag mam!' Zeg ik terwijl ik snel een kus op haar wang druk. Snel pak ik mijn jas en loop ik de deur uit. Ik stap de auto in en rijd richting Lotte.
Als ik voor Lotte's huis sta bel ik wel een keer of vijf aan. 'Ja ja! Ik kom! Welke hek belt er nou zo vaak aan... Shit man ik lag nog te slapen...' De deur vliegt met een klap open en meteen spring ik naar binnen. 'Zal ik hem bellen of niet?!' Vraag ik meteen linea recta aan Lotte. 'Oh hey Veer. Ik lag toevallig nog te slapen! Hoe kan jij zo vrolijk zijn 's ochtends. Ik heb echt een mega kater...' Kreunt Lotte uit. Haar gezicht staat echt op onweer en ze ziet er stik chagrijnig uit. Lotte is nou niet bepaald een ochtend mens zal ik maar zeggen...
'Lot ik zit echt in een grote twee-strijd en heb je hulp nodig.' 'Oké is goed, ga maar op de bank zitten. Ik pak even twee paracetamol want deze koppijn is niet te harden zeg. Shit man...' Ik plof neer op de bank, terwijl Lotte twee paracetamol oplost in een glas water. Daarna ploft ze naast me neer. 'Nou brand maar los Veer.' 'Je weet toch wel die jongen die ik vorige week heb ontmoet?' Ze geeft een kort knikje. 'Ja die Daniël gast toch?' 'Ja die. Nou kijk. Ik zit dus nu in twee-strijd omdat ik niet weet of ik hem nou terug moet bellen of niet...' Meteen worden Lotte's ogen groot. 'Heb je dat nog niet gedaan dan?! Veer jij domme koe. Ik dacht dat jullie al wat hadden ofzo. Waarschijnlijk zit hij al die tijd al bij de telefoon vastgeklemd, te wachten op een telefoontje van de o zo fantastische Veronica. Bel hem nu meteen Veer! Terwijl ik toekijk. Nu meteen!' Ze staat op, pakt de telefoon en drukt hem in mijn handen. Ik twijfel geen moment en toets zijn nummer in. Ik heb al zo vaak naar zijn nummer gestaard, dat ik het inmiddels uit mijn hoofd ken. De telefoon gaat één keer over en dan neemt hij op. 'Hallo met Daniël?' Hoor ik hem aan de andere kant van de telefoon zeggen. Ik doe mijn ogen dicht en raap al mijn moed bij elkaar. 'Ja hallo Daniël met Veronica.' 'Hey Veronica. Hoe is het? Ik wilde net bellen. Heb jij toe net ook al gebeld?' 'Uhm ja, maar de telefoon deed het ineens niet meer. Het gaat goed met me hoor. Met jou?' 'Ja ook. Alle gaat zijn gangetje. Jij belt zeker voor die jurk. Nogmaals heel erg sorry daarvoor.' 'Oh nee nee. Het maakt niets uit. Het was maar een stom ongelukje hoor, het maakt verder niets uit. Maar eigenlijk bel ik over iets anders....' Langzaam sterft mijn stem en begin ik steeds zachter te praten. Lotte maakt allemaal handgebaren dat ik er nu voor moet gaan. Dat ik het hem nu moet vragen en dat er geen weg terug meer is. Dit is mijn kans en ik ga hem pakken. 'WilJeMischienEenKeerMetMeUit?' Zeg ik in één keer snel achter elkaar. 'Wow Veer ik kan je niet eens verstaan.' Veer. Hij noemt me Veer! Dat betekent dat ik een vriendin van hem ben! Mijn hart maakt kleine sprongetjes in mijn hoofd, maar dan realiseer ik me dat hij me nog steeds niet gehoord heeft. Ik neem een diepe zucht en dan zeg ik het nog een keer. 'Daniël wil je misschien een keer met me uit?' Hoopvol wacht ik op zijn antwoord. Allerlei verschillende fiasco's schieten door mijn hoofd. Hij kan in de lach schieten door dit belachelijke voorstel. Hij kan vol afschuw nee zeggen. Hij kan zeggen dat hij getrouwd is. Allerlei verschillende dingen komen in me op. Net als ik me op het ergste heb voorbereid geeft hij zijn antwoord. 'Ja graag. Lijkt me erg leuk om een keer met jou op een date te gaan.' Mijn hart maakt salto's en mijn maag en hersenen doen gezellig mee. Ik kan het niet geloven en vol blijdschap kijk ik Lotte aan. Die begint een gek dansje te doen. 'Veer ben je er nog?' Hoor ik aan de ander kant van de lijn. Oh ja shit. Ik heb nog niet opgehangen. 'Uhm ja, maar ik moet nu gaan. Doei.' 'Veer wacht! Moeten we dan niet iets afspreken?' Ik hoor hem lachen aan de andere kant van de lijn. 'Oh ja, misschien wel handig.' Zeg ik terwijl ik langzaam rood wordt. 'Morgen om 18:00uur bij Le Bistro?' 'Ja klinkt goed.' Antwoord hij. 'Tot dan.' Zeggen we allebei tegelijk en we hangen op. 'Nu een flinke borrel om het te vieren!' Zegt Lotte en ze pakt een grote fles champagne. 'Je weet natuurlijk wel wat we gaan doen he? Bel je moeder dat je hier blijft slapen, want we gaan je eens een flinke make-over geven. We gaan je klaarmaken voor je date en ervoor zorgen dat hij meteen verliefd op je wordt. Als hij dat nog niet is!' Zegt Lotte met een ondeugende blik in haar ogen.
Dit is het beste gevoel in de hele wereld. Hij is de leukste jongen die er bestaat en binnenkort is hij van mij....