İlk kitabımolduğuiçin aşırı heyecanlı ve gerginim ehehe.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Neys şimdi den hayırlı uğurlu olsunn. ......
"Şaka? Bu bir şaka? Öyle değil mi? Yani başka açıklaması olamaz."
Gözlerim hızla ablamı buldu. Hastane odasında herkes etrafa şaşkın şaşkın bakarken, annem ve babam daha fazla ayakta kalamamış olacaklar ki hızla yanımdaki koltuklara oturdular.
Ablam ise elindeki DNA testinin sonuçlarına öldürücü bakışlar atıyor, soğuk nevale küçük kız kardeşim ise neredeyse dokunsam ağlayacak.
"Abla bütün bunlar senin başının altından çıktı değil mi? Dün ki son kalan pastayı yediğim için bana şaka yapmaya karar verdin?"
Küçük bir kahkaha attım.
"Ay vallahi ödüm yüreğim koptu. Hayır yani bizim bücür bile oscarlık oyunculuk sergiledi nerdeyse inanıyordum."
Ablamın bakışları bana döndü, oldukça ciddi bakıyor.
"Hayır Azra bu bir şaka değil."
Yoo, şaka işte. Ben öyle diyorsam öyledir.
Yanımda oturan annemin omzunu pat patladım.
"O zaman bu iş annemin başının altından çıktı? En son böyle bir şaka yaptığınızda beni çöpten aldığınızı söylemiştin, günlerce ağlayıp durmuştum. Yani, artık böyle bir şeyi yemem."
Annem yavaşça başını babama çevirdi.
"Osmanım, acaba biz çok mu fazla dillendirdik bu tür şakaları da gerçek oluverdi?"
Babamın gözleri bir bana bir anneme gidip geliyor, endişesi gözlerinden okunuyordu.
"Bilmiyorum ki Gülizarım." Sesi kısık çıkmıştı.
Nefesimi bıkkınca dışarı verdim. Acaba çok mu fazla kitap okudum da beynim eriyip böyle bir olayı bana gerçek diye gösteriyor. Yok yok, bunlar gerçek olamaz.
Film gibi olay resmen, inanır mıyım ben buna?
Neymiş efendim bebekler karışmışmış. Ulan yer mi bunu anadolu çocuğu? Yemez.
Yerimden kalkıp doktorun yanına gittim.
"Bakın doktor bey amcacığım. Bu şakayı kim yaptırmak istediyse size verdiği paranın 2 katını vereceğim."
Arkamdan biri kafama yapıştırdı. Ulan abla senin yüzünden beyin hücrelerim ölüveriyor.
