Abyss Extra

Four

ILANA

I feel like my heart is on fire, literally. Parang may apoy na nagliliyab sa loob ng dibdib ko nang balutin ako ng liwanag mula sa Terra Tree.

Hindi ko alam kung gaano na ako katagal na nakaluhod. Bukod kasi sa dibdib ko, nanghihina din ang buo kong katawan.

Ang dahilan kung bakit ko ito nararanasan ay dahil sa Terra tree's sudden outburst of mana. Ang pagliliwanag nito ang indication niyon.

Actually, ang nilabas ng Terra tree kani kanina lang ay Aether, the ancient source of power ng mga sinaunang nilalang sa mundo. But that Aether, after it entered this world's surface, nag-convert ito sa mana.

As a person na may problema sa mana, hindi ako dapat malapit sa puno nang maglabas ito ng mana dahil nga ganito ang mangyayari saakin. But I have to be here.

I raised my head and looked at the tree.

"Terra Efreale Aether de Venta." I called the name of the Creator's representative and to whom the tree's name came from.

I repeatedly called Terra's name. Kailangan ko nang matapos ang dapat kong gawin kundi ay baka may dumating ng ibang tao rito. Magicians are curious beings, kung nakita nila ang liwanag at naramdaman nila ang burst of mana sa lugar na to, tiyak na susuriin nila ito.

[ Why have you called my name, child? ]

I heard a mystical voice in my head. Hindi ko matukoy kung boses ito ng babae o lalaki ngunit napaka ganda nito sa pandinig. Hindi rin lenggwahe ng mundong ito ang ginamit niya but for some reasons, naiintindihan ko ito.

"I want to meet you, Terra, representative of the Absolute Creator." I answered the voice.

The voice didn't answered back.

Napakagat labi ako. I'm feeling uneasy dahil wala siyang reaction sa sinabi ko at hindi parin humuhupa ang init sa dibdib ko. Pakiramdam ko ay mawawalan na ako ng malay dahil sa halo halong nararamdaman ko ngayon.

[ Well then, come closer child. ]

Lumakad ako papalapit sa puno. Bahagyang humupa ang nakakasilaw nitong liwanag.

Then suddenly, an unknown force pulled me more closer to the tree. I closed my eyes as I ready myself to slam to the tree. But to my surprise, hindi ako tumama sa puno, bagamat ay tumagos ako rito.

"Ilana? What the --?!"

I also heard a familiar voice bago ako tuluyang mahila papasok sa puno.

Dahan dahan kong iminulat ang aking mga mata.

Wow.

Inilibot ko ang paningin ko. Everything is white. Para akong nasa loob ng isang malaking space na puro puti lang. Maliwanag, malinis at I feel oddly comfortable. This place has a warm feeling.

And extremely wide.

Pero ang ikinahanga ko ay ang nag iisang bagay na nasa gitna ng malawak na space na ito.

At the center of this wide space, an enormous, gigantic but ordinary looking tree stands.

Sobrang laki at taas nito na hindi ko makita ang tuktok.

[ Child ... Come closer ]

Naglakad ako papalapit sa puno gamit ang path na nasa harapan ko. Maingat akong naglalakad dahil pakiramdam ko once na ma-out of balance ako at madapa ay malalalag ako kung saan.

The tree already looked humongous from afar but when I came closer, even that word cannot describe its size.

[ Child of irregularity. An existence that comes from a faraway land .... No. The body was a child of this land but not the soul. ]