UZAY'IN DERİN'LİĞİ

Gerçekten çok heyecanlıydım. Çünkü yaz tatiline girmemize çok az kalmıştı. Yaz tatilini iple çekiyordum. Biz Denizli'de yasiyorduk ve burada deniz yoktu. Bu yüzden, teyzemlerin Izmir Datça'daki yazligina gidecektik. Aslında ilk önce ben gidecektim daha sonra annem arkamdan yani işlerini hallettikten sonra gelecekti. Teyzemlere otobüsle gidecektim ve koskoca on bir on iki saat olacaktı. Tek başına yolculul yapmak çok eğlenceli bir şeydi. Ben daha önce de
Tek başıma yolculuk yapmıştım. Sömestr tatilinde Antalya'da oturan kuzenim Arda ve Pelinlere gitmiştim. Şimdi ise, bu eglenceyi yeniden tadacaktım ve benim için inanılmazdı. Aslında annem beni kolay kolay tek başıma yollamazdı fakat mecbur kaldı. Annem emlakçı olduğu için bazı işleri vardı. Bende sebeplenip buradan iki hafta önce gitmek istedim. Annemde kabul etti. Tatlım benim!!!

4 GÜN SONRA

Bugün büyük gündü. Annemle birlikte bavulumu hazırladık. Annemde yardım etti, çünkü ne kadar ıvır zıvır varsa bavula doldurdugum için her şey dolup taşıyordu. Yani sonuçta yılda sadece bir kere tatile gidiyordum ve gerekli gereksiz her şeyi almak istiyordum. Ki zaten aşağı yukarı öyle oldu. Bavulumu alıp evden çıkacakken, babamdan mesaj geldi.

"Güzellik bugün mü gidiyordun?"

"Evet babacığım, bugün inşallah yolcuyum.."

"Teyzenlere selam söyle! "

"Ok baba sen merak etme.."

"Haa bu arada otobüste kendine dikkat et! Çantana sahip çık. Ha bir de yanına eğer erkek oturursa, aman dikkat et yaklaşmasın!!!!!"

"Baba lütfen sakin ol ve beni merak etme. Eminim ki başımın çaresine bakabilecek yaştayım...."

"Okey baby. Annene slm söyle. "

Keşke açıp telefonu kendisi söylese.

"Pekiiii öptüm byye!! ☆

":-)"

Babam tam iki yıldır yurt dışında çalışıyordu. Annem babamı merak ettiği zamanlarda, onu ikna edip zorla yollamiştım. Neyseki şimdi gitme vaktiydi saat 20.30'du. Otobüsüm 21.00'da kalkacaktı. Ben bavulumu dışarıya çıkarttım. Annem hâlâ içerde ne yapıyordu?

"Anne, otobüse geç kalacağım. "

"Geldim şeker!!!"

Eminim ki, annem beni bu iki haftada özleyecekti. Olsun. Hiç ama hiç umrumda değildi. Maksat hava değişikliği olsun yani. Dışarıda taksi durağının ziline bastım. O sırada da annem geldi.

"Anne nerede kaldın?"

"Tatlım sana harika bir haberim var."

"Seni dinliyorum."

"Yan evdeki kiralık daire için müşteri var!"

Annem çok heyecanlı gözüküyordu. Tabii emlakçı olmak zor işti ve çok koşturmak gerekiyordu. Neyseki annemde enerji çoktu.

"Eee kim gelecek yan daireye? Müşteriyle tanışabildin mi?"

"Maalesef ama eminim ki bir öncekinden iyidir."

Annem aniden gerildi. O heyecanlı yüz ifadesinden eser kalmamıştı. Belli ki, eski yan komşumuzu hatırlamıştı. Eski yan komşumuz adeta bir felaketti. Sadece dört ay oturdular ama bize de ne cektirdiler yani. Kadın (Sultan Teyze) adeta vir cadıydı. Kocasına (Teyfik Amca) kök söktürüyordu. Ogullarının ise (Cem) onlarla alakası dahi yoktu. Gayet tatlı, şirin biriydi. Daha önce onlara yemek yemeye gittiğimizde (ilk ve son oldu) ortalık savaş alanına dönmüştü. Kadın kocasına, kocası ise karısına bağırıyordu. Biz o esnada Cem'in odasına çıkmak zorunda kalmıştık. Zavallı annem ise, karı kocayı sakinleştirmeye çalışıyordu. Cem bana:

"Ne olursun kusura bakma. Sen biliyorsun zaten hep böyleler ama ne yapsakt-''

"Bir önemi yok. Sen rahat ol, gerçekten."

Deyip onu sakinleştirmeye çalışmıştım. Neyseki taşındılar ama ben hâlâ Cem ile görüşüyordum. Bir avantajım bile vardı. Izmir'e taşınmışlardı ama yanılmıyorsam, merkezde ya da Foça'da oturuyorlardı.

Taksi gelmişti ve ben annemle birlikte taksiye bindim. Terminale gelmiştik. Içimi birden bir heyecan sarmıştı ve üstelik yapacağım yolculuk "gece yolculuğuydu".
Kendimi harika hissediyordum. Biletimi iki hafta önceden almıştık, çünkü az çok tahmin edebiliyorduk biletlerin kalmayacağını. Otobüsü beklemeye başladık. Işte be! Geliyordu. Geliyordu otobüsüm.