| CHAPTER 10 |

131 20 7
                                        

" දෙයියනේ ඇයි මේ...? කේලන්..අනේ මොකද වුණේ..? ල්.. ලේ..??? කේලන් ඔයාගෙන් කටින්, නහයෙන් දෙකෙන්ම ලේ එනවා... අනේ... කතාකරන්න.. කේලන්.. "

" මම... ඔයා.. ඔයාට... ගො.. ගොඩ.. ගොඩක්.. ආද.. ආදර.. ආදරෙයි... රියෑන්... ප.. පරිස්සමින්.. මට.. මට දැන්... යන්න.. යන්නවෙනවා... ම්ම්... "

" දෙයියනේ මොනාද මේ කියවන්නෙ..? කවුරුත් නැද්ද මට උදව්කරන්න...? අනේ කේලන්.. ඇස් පියන්න එපා... දෙයියන්ගෙනාමෙන් කතාකරන්න, කේලන්... කේ.......... ලන්..................... "

කේලන් මගෙ අත්දෙක උඩට ඇදගෙන වැටුණෙ, නහයෙන් කටින් ලේ දාගෙන.. එහෙමම උකුල උඩ ඉඳන් වචන ටිකක් ගැටගහගත්තෙ, මිදුණෙ මගෙ කඳුළුවලට පණදෙන්න...

මම කේලන්ව හොස්පිට්ල් එකකට අරන් ගියේ පිස්සියෙක් වගේ.. ගියගමන් අයි සී යූ එකට එයාව ඇතුළ්කරද්දි, මම නතරවුණේ වීදුරු කවුලුව ළඟ.. ඩොක්ටර්ස්ලා වටවෙලා විනාඩිගානක් කරන්ට් එකෙන් මොනාදෝ කරන්න ඇති...

සාමාන්‍ය වෙලාවකට පස්සෙ, ඩොක්ටර්ස්ලා කීපදෙනෙක් එළියට ආවා.. මම ඉවසිල්ලක් නැතුව ප්‍රශ්න අහන්න පටන්ගත්තෙ, හිතේ තිබුණ දෙගිඩියාව නැති කරගන්න..

" කවුද, කේලන්ව මෙහාට- "

" මම.. මම තමයි ඩොක්ටර් එයාව මෙහාට එක්කගෙන ආවෙහ්...? "

" එතකොට ඔයා..? "

" මම එයා ආ.. මම එයාගෙ හොදම යාළුවා.. "

" ම්ම්.. ඒකත් එහෙමද..? "

" ඩොක්ටර්, අනේ ඩොක්ටර් එයා හොඳින්ද..? කේලන් හොඳින් නේද..?මොකද වුණේ..?? එයාට සිහිය ආවද..??? අනේ ඩොක්ටර් කතාකරන්න ප්ලීස්.. ඩොක්ටර්..."

" I'm really sorry... "

" සො.. සොරි..? සොරි කියන්නෙ ඇයි...??? අනේ මට මුකුත් තේරෙන්නෙ නැහැ... "

" කරන්න පුළුවන් හැමදේම කළා... ඒත් අපිට ඔයාගෙ යාළුවව බේරගන්න බැරිවුණා.. සමාවෙන්න.. මට ගොඩක් කණගාටුයි.. "

" මො.. මොකද්ද කි.. කි.. කිව්වෙ..???? අ.. ආහ්... ආ.......හ්... "

" miss.. miss.... shit... emergency... hurry up.. "

මම ඇස් අරිනකොට හිටියෙ ඇඳක් උඩ.. මම පිස්සුවෙන් වගේ, අතේ තිබුණ සේලයින් කටුව අතින් ඇදලා දාලා දිව්වෙ, කේලන්ව හොයාගෙන... මගෙ පස්සෙන් නර්ස්ලා දුවගෙන ආවත්, කාටවත්ම මාව පාලයන කරන්න පුළුවන් වුණේ නැහැ..

|<| SILENT SCREAM |>| Where stories live. Discover now