HOLD ON - [희승]

27 | acı rüyalar

Heeseung gözlerini açtı, ağır bir nefes çevresini doldurdu. Nerede olduğunu anlamak istercesine etrafına bakındı.

"Odamdayım?"

Dedi kendi kendine. Kalbi yüksek sesle atmayı kesmedi.

Oğlan yatağından kalktı ve alnındaki terleri sildi.

"Sadece rüyaydı, sevindim."

"Heeseung, okula geç kalacaksın!"

Diye bağırdı babası aşağıdan. Heeseung saatine baktı, okula gideceği saat gelmişti.

Şaşkın çocuk başını salladı, havlusunu aldı ve hemen banyoya girdi. 

-

Heeseung okula vardığında sadece bir kişiyi bulmaya odaklandı. Oğlan bisikletini park etti ve hemen sınıfa koştu.

"Sadece rüyaydı. Eminim, sadece rüyaydı. Beni o kadar kolayca terk edemez."

Heeseung sınıf arkadaşlarını korkmasına sebep olarak kapıyı açtı.

"Haru nerede biliyor musunuz?"

Sınıf arkadaşları bir an için sessiz kaldılar, Heeseung'a ne cevap vermeleri gerektiğini bilemediler.

"Neden hepiniz susuyorsunuz? Size soruyorum, Haru nerede?"

Gözlerinin kenarları sulanmaya başladı, Heeseung'ın kalbi çok zayıf ve ağrılı hissediyordu.

"O nerede? Lütfen cevap verin."

Dedi Heeseung yalvarır bir tonda. Gücünün kalmadığını bildiği için sonunda sesi çatladı.

Sınıf arkadaşlarından sıfır cevap alması onu daha da endişelendiriyor, rüyanın gerçek olup olmadığından korkuyordu.

"Haru kütüphaneye gitti."

Beomgyu, Heeseung'un genişçe gülümsemesine neden olarak cevap verdi.

Heeseung hemen sınıfı terk etti ve okulun üçüncü katındaki kütüphaneye koştu.

Kalbine her şeyin bir rüya olduğunu fısıldamaktan kendini alamadı, yakında Haru ile buluşacaktı.

Kütüphaneye gelen Heeseung içeri girdi ve etrafına bakındı, Haru'yu herhangi bir masada göremedi.

Nefes nefese kalan çocuk daha sonra kitap raflarına doğru koştu, her geçitte uzun ve büyük kitap raflarına baktı.

"Haru? Jung Haru? Burada mısın? Tanrı aşkına Haru, lütfen bana cevap ver. Haru, neredesin? Ha-" 

Adımları, rafa yaslanmış kitap okuyan tanıdık minik bir figür görünce durdu.

Bir çift güzel ve büyüleyici göz Heeseung'a baktı, kız ona güzel ama alaycı bir gülümseme gönderdi.