HOLD ON - [희승]

30 | son sayfa

Hiç ağlamak istediniz ama gözyaşı akmadı, bu yüzden kalbinizin parçalara ayrıldığını hissederken boşluğa boş boş baktınız mı? 

Her zaman hissettiğim şey bu. Her gün kalbim yardım için çığlık atıyor. 

Birinden kafesimi açmasını ve kanatlarımı açmama yardım etmesini istiyorum. 

Uçmak istiyorum, özgür olmak istiyorum. 

Her gün yaşama tutkum azalıyor. İçimi saran büyük bir gölge vardı, beni bir battaniye gibi sardı ama yavaş yavaş tüm bedenimi boğdu. 

Her bir parçamı zayıflatan kelimeleri fısıldamayı asla bırakmadı.

Yoruldum, boğuluyorum, harap oldum. 

Bazen sevdiğim biriyle bir yolculuğa çıkmak istiyorum. uzaklaşmak istiyorum. 

Yerleri keşfetmek, arabada uyumak, sadece manzarayı seyretmek için çokça durmsk, birçok kafeyi deneyimlemek, polaroid kameraya sahip olup, Han Nehri'nin güzel fotoğraflarını çekmek, fotoğrafımı çekmek, bir ormanda koşmak, sis kovalamak, güneşi kovalamak, tarlada saatlerce çiçek tacı yapmak, rüzgarı saçlarımda hissetmek.

Anılar yapmak istiyorum, yaşamak istiyorum. 

Bana çıkan tüm kolay yolları kapattım. 

Ama fazladan yol kat etmeye istekliysen ulaşılabilir biriyim. 

Bu kitap hala bitmedi ama erken gitmeye karar verdim. 

Beni Affet lütfen. 

Daha fazla dayanamam.

 Enerjim emiliyor, her gün benim için bir ölüm cehennemi. 

Dünyanın sonuna dikkat etmiyorum. 

Benim için birçok kez sona erdi ve ertesi sabah tekrar başladı. 

Keşke mutluluğumu zehirleyen düşünceleri kafamdan atabilsem. 

Yine de, onları şımartmaktan bir tür zevk alıyorum. 

Sonsuza kadar kendime zincirlendim, ben buyum. 

Ve bununla yaşamaya çalışmalıyım. 

Umarım gece gökyüzünden, gök gürültülü fırtınalardan, kahvemde kremanın galaksiler oluşturmasını izlemekten asla bıkmam. 

Umarım artık küçük güzel şeyleri göremeyen biri olmak için asla büyümem. 

Ama yanılmışım, artık huzurlu Han Nehri manzarasının tadını çıkarmıyordum. 

Boş hissettim. 

Hikayem sona erdiğinde, baştan beri kötü adam olduğumu anladım.

Lee Heeseung. 

Ne zaman ve nasıl yavaş yavaş hayatıma girdin bilmiyorum.

Tek bildiğim, günümün her saatinde her yerde olduğun, bir iki saniye içinde seni düşündüğüm.

Gülümsemende ya da mutlu olduğunda sesin nasıl duyulduğuna dair küçük bir hatırada çok kolay kayboluyor gibiyim. 

Nasıl ve neden bilmiyorum ama seni özlüyorum, seni her zaman özlüyorum. 

Sen benim için özelsin, uykusuz kalmaktan çekinmediğim, konuşmaktan asla bıkmadığım, gün boyunca sürekli aklımdan geçen tek kişisin.