game, seungin

kalabilirsin

"kapıyı çalsana"

"olmaz tırsıyorum"

"en fazla ne olabilir ki min"

"sen öyle san, bizimkileri tanımıyosun"

"eh yani o da doğru. ama minho mal mal davranmasına rağmen duyarlıdır. seni çok iyi tanımadığı için evini az çok kurtarmıştır sanırım"

"minho öyle olabilir ama jisungun gazına gelmeye çok müsait"

"of seungmin beni de gerdin. ben çalıyorum artık kapıyı."

ben yine olabilecek en kötü şeyi düşünürken jeongin kapıyı çalmıştı. en azından camdan dumanlar çıkmıyordu evimin yanmadığına şükrediyordum.

"aa jeongin hoşgeldin" sonrasında jisungla göz göze gelmiştik. "ve seungmin..."

"evet ben seungmin, bu da benim evim tanıştığıma memnun oldum" gülerek konuşuyordum ama kaşlarım çatıktı. gülümsememin sahte olduğu her türlü anlaşılıyordu. tabi sahteliğini gizlemek istediğimi de pek sanmıyordum.

"he iyi ben de memnun oldum biz ufaktan kaçalım."

jisung kapıyı yüzümüze kapamıştı ve koşma sesleri kulağıma geliyordu.

"oha ya, kendi evimden kapı dışarı edildim"

"birazdan açarlar kapıyı, ama ayaklarını götlerine vurarak kaçacaklarından hiç şüphen olmasın."

"orası öyle"

jeonginin söylediği gibi aradan çok zaman geçmeden kapı açılmıştı. jisung minhonun elini tutmuş bir yandan saçını başını toparlamaya çalışıp bir yandan da hızlıca yürüyordu. minho hâlâ kendine gelememişti ve yüzü ben akşamdan kaldım diye bağırıyordu. sadece jisunga ayak uydurup yürümeye çalışıyordu.

"e hadi size iyi günleer"

"hı? kime iyi günler? aa jeonginim burdaymış!"

minho jisungun elini bırakıp koşarak jeongine ilerlemeye başladı fakat hala kendine gelemediğinden, jeonginin önüne kapaklanmıştı.

"of dur seni kaldırayım gerizekalı" jeongin eğilip minhonun kalkmasına yardım etti.

"kız saçların ne güzel olmuş yeni görüyorum he"

jisung jeonginin sesini taklit ederek konuştu "sağol minho. bak sağol dedi sana hadi gidelim minho"

minhoyu kaptığı gibi apartmanın dışına çıktı jisung. tek sorun changbin ve felixin içeride olup olmadığıydı. şu an son istediğim şey arkadaşlarımı çıplak görmekti.

"sen dur ben bakayım istersen seungmin"

"dur, sen salona geç. ben odama bakiyim"

"tamamdır"

odama doğru ilerledim. kapıyı korkarak açtım fakat orda değillerdi. hatta şaşırtıcı bir şekilde odam, yatağımın biraz dağılmış olması harici hatırı sayılır bir şekilde topluydu.