𝗛𝗶𝗱𝗱𝗲𝗻 // 隠れた

Başlangıç

Yukarıdaki verdiğim şarkı ile okursanız çok sevinirim. Ben bu şarkıyla bu kitaba başladım. Benim için uygun ama sizler için uygun değilse başka sert ve gaz vericek şarkılarla dinleyebilirsiniz. Sizin zevkiniz~

-Yazar-

Yeşil çocuk Topu almış atıyordu. Sarı çocuk sırıtarak topu tutup, yeşilliğe atmıştı. Yeşil çocuk Topu tutamayıp yola doğru gidince bakmıştı üzgün.

'Aptal Deku! Ne şeye yararsın ki sen?!'

'Ü-üzgünüm Kacchan! Hemen alırım zaten!'

'Tch! Bırak. Zaten sıkıldım!'

'Peki Kacchan..'

Sarı çocuk ilerleyip dal parçasını alıp savurmuştu. Yeşilli kızarıp bir dal parçası alıp yanına gitmişti. Sarı çocuk kendi kendine gururlu şeyler söylerken Yeşil çocuk bakmıştı.

'Kacchan! Bir gün beraber savaşalım!'

'Hahah! Aptal Deku! Ben her zaman savaşıyorum!'

'Katsuki! İzuku-chan! Hadi akşam oldu gelin.'

İki çocuk gelen sesle elindekileri bırakıp ilerlemişti. Sarı çocuk Sırıtarak Yeşil çocuğu iterek koşmaya başlamıştı.

'Geçemezsin ki Deku!'

Yeşil çocuk geriye popo üstü düşünce hafif mırıldanmıştı. Geri önündeki koşan sarışına bakmıştı. Geri kalkıcakken yoldaki topa bakmıştı. 'Ne olurki?' diyerek ilerlemişti Araba yoluna. Meraklı meraklı topa doğru gelip, eğilmişti. Oysa daha küçüktü nereden bilirdi bir arabanın geleceğini..?

'İZUKU!?'

Bedenine gelen araba ile ileri doğru savrulmuştu küçük beden. Koşan ona gelen adımlar. Duyuyor ama hissetmiyordu. Sarı çocuk arkasına dönük kal yemişti. Daha az önce onun yanındaydı şimdi nolucak?

'Deku..'

≿━━━━༺❀༻━━━━≾

-Sarı çocuk-

Etrafımda koşan kişiler ayrı derdi. Annem ve İnko annem kapının önünde sızlanıyorlardı. Ben ise hala olayın şokundaydım. Sanki Deku'nun ruhu hala yanımdaymış gibi hissediyordum. Ama öyle değildi. Şuan o kapının ardındaydı ve girmemize izin vermiyorlardı.. Etrafımda öksüren, bağıran, ağlayan, koşan çok kişiler vardı. Bu benim dahada ürkmeme sebeb olmuştu. Tch! Ne olucak şimdi? Deku bırakıp meleklerin yanına mı gidicekti..?

Annem yanıma gelip bedenimi sarıp okşamıştı. Yalnızlıktan sonra gözlerim dolup ağlamaya başlamıştım. Çünkü acıtıyordu. Meleklere gitmesini istemiyordum! Tamam aptal ama gerek yoktu! Dekuyu seviyordum..

Uzun bir aradan sonra.

Biraz günler geçmişti. Annemle hastaneye gidiyorduk. Deku bugün çıkıcaktı! İçimdeki bu sevinçi anlatamazdım! İnko annem kucağında Deku ile duruyordu. Annem gülümseyip benimle iletmişti.

'Şükür.. Yaşadın İnko.'

'Hmhm..'

Annem kafa dağıtmakla kalıyordu. Geri beraber ilerleyip eve gitmiştik. Ama Dekuda değişiklik vardı..ve tek bunu ben hissediyordum..

Uzun bir aradan sonra.

'Beceriksiz Kacchan!'

'D-Deku..'

Deku bedenimi tutmuş atlamam için zorla savuruyordu. Kıkırdayarak gene sallanmaya başlamıştı. Evet Deku eski Deku değildi. Bambaşka biri olmuştu. Eskisi gibi duygusal ve düşünceliydi ama..cesaretli ve ona yaptıklarımı bana savuruyordu.

Düşünürken ani bedenimi bırakması ile ağaçtan düşmüştüm. Yanıma gelerek gülmüştü. Bende zarzor kalkıp ona bakmıştım. Acıtıyordu! Kahretsinki..ama sesimi çıkarmıyordum..

'Deku! Bunu bir daha yapma!'

'Ama çok eğlencelii kacchan!'

Zar zor sırıtarak ayağa kalkmıştım. Sanırım buydu ezilmek susmak sevmek. Çünkü hiç güzel olmadığını 6 yaşımda öğrendim..

Evet bölüm kısa oldu ama diğer bölümler 500-600 arası olur sanırım. Çok yakında fikirlerim tükeniyor. Ve lütfen oylamadan hatta yorum yapmadan geçmeyin beğenmenize göre devam edeceğim. Beğenmezseniz ne gereği var? Okuduğun için teşekkür ederim!