"Gel lan buraya yavşak!"
Ryujin, okula girdiğimiz ilk an, Minho'yu görmüş ve üstüne atlamıştı. Şuan yaptığına anlam veremesem de, daha sonra onu bir sorguya çekecektim. Fakat şimdi Minho'nun üstünden çekmem gerekiyordu.
"Sik kadar beyninle bana kafa tutma dedim sana! Al şimdi yükselmiş halim orospu çocuğu!"
"Ryujin bırak çocuğun bacağını ısırmayı!"
Sonunda sinirle onları ayırmıştım. Bizi izleyen Minho'nun arkadaşlarına baktım.
"Sağolun ya! İnsan bir yardım eder piç kuruları!"
Ryujin'i kolundan tuttuğum gibi, okulun içine sürükleyip tuvalete resmen çuval gibi fırlattım.
"Yavaş, hayvan!"
Sinirle saçlarımı elim ile geri taradım.
"Ne yapıyorsun sen Ryujin? Neden yani?"
"O seni üzüyordu, bende elimden geleni yaptım. Mis gibi de oldu, elime sağlık."
"Beni delirtme Ryu! Elinden geleni yapmış bi de ya!"
"Kızım, insan bir teşekkür eder!"
"Sağol Ryu! Sayende tüm okula duyurduk red yediğimi."
Sıkıntıyla ofladı. Gözü dönmüşken yaptığı şeylerin şimdi farkına varıyordu anlaşılan.
"Tamam, yani biraz abarttım galiba."
"Olan oldu. Şimdi Minho'dan özür dilemen lazım."
Histerik bir kahkaha attı.
"Bak o hayatta olmaz."
"Ryu!"
"Bağırma bana! Olmaz dedim, sana kolay gelsin."
Hızla tuvaletten çıktı. Arkasından tırnakkarımı kemirerek bende çıktım-
Yani aslında çıkmış olmam gerekiyordu fakat türüne nadir rastlanan Lee Minho tarafından, omuzlarımdan itilerek geri girdim tuvalete.
"N'apıyorsun lan?!"
"Lan mı? Hiç yakışıyor mu güzel ağzına öyle laflar."
Göz devirdim.
"Ne istiyorsun?"
Saçlarını geri taradı.
"Bir özür bekliyorum."
Kaşlarımı kaldırdım. Üstelik yakınlığımızdan rahat nefes alamıyorken, onunla tartışmak zorluyordu.
"Seni döven ben değilim Minho."
"Evet, ama senin yüzünden dayak yedim Hina."
"Ryujin'den böyle bir şey istemedim. Çok özür duymak istiyorsan onunla konuş."
Çıkmak için yeltenmem ile sırtım sertçe kapı ile buluştu. Acıyla gözlerimi kısarken Minho'nun alaylı yüz ifadesine baktım.
"Siz ne psikopat çıktınız ya! Kızım sevme beni! İstemiyorum ben seni ya! Artık rahatça okula gelebilmek istiyorum! Bir daha böyle bir şey yaşanacak olursa, kendinizi okuldan atılmış bilin ona göre."
Son cümlesinde sesi kısılırken, beni itip dışarı çıktı. Arkasında dolu gözler ile şaşkın bir ben bıraktı.
Beni sevmediğine emin olmuştum, ama baya nefret ediyormuşsun aslında. Seni sevdiğim için özür dilerim. Önce senden, sonra kendimden.
Kendime bunu yapmaya hakkım yok çünkü.
