මන් අද යන්නෙ මගේ හීනෙට ඇප්ලිකේශන් දාන්න . ඔව් විශාකා එකට ඇප්ලිකේශන් දාන්න . හිතේ හිරවුනු කියාගන්න බැරි මොකක්දෝ දුකක් එක්ක ලොකු සතුටක් අද මට දැනෙනව . ජීවිතෙත් හරි පුදුම දෙයක් , අපි ආස එක දෙයක් වෙනුවෙන් අපිට ළග ගොඩක් දේවල් ඈත් කරන්න වෙනව .
මට විශාකා එක ගැන දැනගන්න කෙනෙක් ඕන උනා . සචින් , එයාට ගොඩක් කන්ටෑක්ස් තියන නිසා සමහර විට කාවහරි කන්ටෑක් කරගන්න පුලුවන් වෙයි කියල හිතල මන් සචින්ට ඉන්ස්ට මැසේජ් එකක් දැම්මා . මන් මේ එයත් එක්ක කතා කරන්නෙ අවුරුදු එකහමාරකට විතර පස්සෙ .
' එයා මොනව හිතයි ද '
' මන් උදව්වක් වෙනුවෙන් එයාට කතා කලා කියල හිතාවිද ? '
' පොඩ්ඩක් ඉන්න එයාට මාව මතක නැද්ද දන්නෙ නෑ '
දාහක් දේවල් මගේ හිතේ හොල්මන් කරනකොට ෆෝන් එකේ නොටිෆිකේශන් සවුන්ඩ් එක මාව පුදුම කෙරෙව්වා . එයා රිප්ලයි කරල . මන් හිතුවෙ නෑ උදව්වක් වෙනුවෙන් සෑහෙන්න කාලෙකට පස්සෙ එයාට කතා කරපු මට මෙච්චර ඉක්මනට රිප්ලයි කරන්න තරම් එයා හොද කෙනෙක් කියල . ඒ පුංචි වෙලාවට එයා මට විශාකා එකේ ළමයෙක්ව ඉන්ට්‍රඩියුස් කරල දුන්නා .
" තැන්ක්‍යූ "
"ඕක මොකක්ද යාලුවෙක් වෙනුවෙන් මෙහෙම උදව්වක්වත් කරන්න බැරි නම් වැඩක් තියද "
කවුරු සචින් ගැන මොනව කිව්වත් පිටින් පේනවට වඩා එයා හිත හොද කෙනෙක් කියල මට අද තේරුණා . එයාට මොනවයින්ද අඩු , ලස්සන , සල්ලි , බලය , හොද හිතක් . කවදහරි එයාගෙ වයිෆ් වෙන කෙනා ගොඩක් ලකී වෙයි .
' ආයිශ් ජෙසී , ඕව ගැන හිතන එක පැත්තට දාලා සනුමිත් එක්ක කතා කරන්න , විශාකා එකේ විස්තර දැනගන්න ' මම මටම කියාගන්න ගමන් පහළට ගියේ අම්මා මොනවහරි හොද කෑමක් හදන සුවද බිත්ති දොර ජනෙල් අභිබවා මගේ කාමරේටත් ආපු නිසා . කොහොමත් කොළඹ ගියාම අම්මගෙ රස කෑම මෙහෙම නිතරම කන්න බෑ නෙ , අද ඩයට් අමතක කරල බඩ පැලෙනකන් කනව .
මට මාව විශ්වාසයි . මට විශ්වාසයි මට විශාකා එකට යන්න පුලුවන් කියල . ජීවිතේ ගන්න හැම තීරණයක්ම ආත්ම විශ්වාසයක් ඇතුව ගන්න පුලුවන් නම් , අපි පැරදුනත් ආපහු මුල ඉදන් ගමන යන්න තරම් ශක්තියක් තියනව .
ඒ ලෙවල් ක්ලාස් එකට ඇවිත් අදට මාස හයයි ,ඒ කියන්නෙ අවුරුදු භාගයයි . අපි දැන් ඉස්සර වගේ පොඩි ළමයි නෙමෙයි කියල හැමෝම කිව්වට තාම නිකන් හතේ අටේ ළමයින්ට තියන මානසිකත්වයක් අපිට තියෙන්නෙ . ක්ලාස් ඇරිලා එන ගමන් අයිස්ක්‍රීම් එකක් කකා එන්න , ක්ලාස් එක ගාව බෙදන ලීෆ්ලට් වලින් කඩදාසි කුරුල්ලො යවන්න , කාගෙ හරි පිටක ස්ටිකි නෝට් එකක් අලවල සතුටු වෙන්න , පුංකි පුංචි ආසාවල් වලින් පිරුණු අපේ ජීව්ත එන්න එන්නම සංකීර්ණ වෙනව . ක්ලාස් ඇරිලා එන ගමන් වාහනේ ශටර් එකට ඔලුව තියාගෙන මන් කල්පනා කලේ ඔහේ ගෙවිලා යන අපේ ජීවිත ගැන . ඩ්‍රයිවර් අන්කල් ඇවිත් දොර ඇරියහම තමයි මට තේරුණෙ අපි දැන් ඉන්නෙ ගෙදර කියල .
මන් ගේ ඇතුලට යනකොටම අම්මා මොකක්ද කොළේකුත් අතේ තියන් දොර ගාව හිටගෙන ඉන්නව .
' ඒ පාර මොන මරාලයක්ද මන්ද ' හිතින් හිතුවට කියන්න ගියේ නෑ . නැත්තම් මට ආපු පාරෙන්ම ආපහු යන්න තමයි වෙන්නෙ .
" ජෙසී ඔයාට විශාකා එකෙන් ඉන්ටවීව් කෝල් කරල "
අම්මා මාව බදාගෙනම කියනකොට මට මන් ගැනම ලොකු ආඩම්බරයක් ආවා . සතුටට මගෙයි අම්මගෙයි දෙන්නගෙම ඇස් කදුළු පටල වලින් වැහිලා ගිහින් තිබුනා . ඉක්මනට බෑග් එක තියල කාමරේට ගිහින් කවීට මැසේජ් එකක් දැම්මෙ , මෙච්චර කාලෙකට මගේ හැම දේකදිම වගේ මාත් එක්ක ඉදපු හොදම යාලුවා කවී . මේ සතුටත් බෙදාගන්න හොදම කෙනා කවී .
කවීට මැසේජ් එක දාලා ස්ක්‍රීන් එක පහළට ස්ක්‍රෝල් කරද්දි තව කෙනෙක්ට මට මේ සුභ ආරංචිය කියන්න ඕන උනා .
_____________________________________________________
ඉදිරියට
ඔන්න එක ළග අප්ඩේට්ස් දුන්නා . ඊළග අප්ඩේට් එක තවත් කල්පයකට පසුව බලාපොරොත්තු වන්න . ( ජෙසීට උනා වගේ පේරන්‍ට්ස් මීටින්ග් එකෙන් පස්සෙ මටත් අහගන්න වෙයි වගේ ළගදිම )
YOU ARE READING
Blossoming Love | onhold |
Nonfiksiකොන්සට් එක පටන් අරගන්න ඔන්න මෙන්න තිබුනත් එයා කොන්සට් එකට එයි කියල මන් හිතුවෙ නෑ . එයා ආවත් මට එයාව හොයාගන්න පුලුවන් වෙයි කියල හිතුවෙ නෑ . collab with @Smile_e_luv
