♡︎only me and you♡︎

♥︎2♥︎

სად გავჩერდით?ა ჰომ ჯონ ვონი,რათქმაუნდა.
გაინტერესებთ საიდან ვიცი ამდენი ინფორმაცია მასზე?გეტყვით.
წინაზე ჩემს ექიმს ბატონ ერლის ჩემს საბუთებთან ერთად მისი საბუთებიც ედო და ბიოგრაფია ამოვიკითხე,რათქმაუნდა ინსტაზეც ვიპოვე და ისეთი ჰოთია ვკვდები.
გვერძე მივუჯექი და დიალოგი გავუბი:
- გამარჯობა ჩემი სახელია კიმ ჯისუ.
- კარგია.

დამიხედეთ ამას,აშკარად თავში ავარდნილი იდიოტია,არ დანებდე ჯისუ:
- თქვენი სახელი?- ისე ვკითხე თითქოს არ ვიცოდე
- რაში გაინტერესებს?
- რავი ხშირად გხედავთ ხოლმე.
- ჯონ ვონი.
- სასიამოვნოა,ქიმიაზე დადიხართ ხომ აქ?
- თქვენი აზრით?
- დიახ დიახ რათქუმაუნდა,თქვენი ექიმიც ბატონი ერლია?
- დიახ
- მერამდენე ქიმიაა?
- ძალიან ცნობის მოყვარე ჩანხარ,დედაჩემის ბიოგრაფიაც  ხომარ გითხრა?
-კარგი იქნებოდა(ჩავიჩურჩულე და დავიმანჭე)

- ჯისუ,მზად ხარ?- გამოვიდა კაბინეტიდან ბატონი ერლი.
- რათქმაუნდა.
- მაშინ წამობრძანდი.

                        ქიმიის ოთახი
ვერ ვიტან ამ ოთახს,ყველგან სპირტის და წამლის სუნია.
მარტოც არ ვარ,ჩემს გარდა 5 პაციენტია,სახეები ჩამოსტირით,გაუსაძლისია ამის ყურება თუმცა,ძალიან მალე მოვშორდები ყველაფერს დღეს ხომ ჩემი ბოლო ქიმიაა.

- ჯისუ აი აქ დაწექი - მიმითითა ექიმმა ერლიმ
- კარგით - ფეხების კანკალით დავწექი.
- როგორც იცი ბოლო ქიმიაა შენი,მთავარია კარგი შედეგები გვაჩვენოს შენმა ტვინმა.
- დიახ.
- მოემზადე,მე მანამდე ხელთათმანებს გავიკეთებ.

დაახლოებით 1 საათი დასჭირდა ქიმიის გაკეთებას,ვერ ვიგებ ასე რატომ გაიწელა მაგრამ კარგი.
1 საათის შემდეგ ექიმი ერლი შემოვიდა:
- ჯისუ როგორ გრძნობ თავს?
- მადლობ კარგად.- მორცხვად ჩავილაპარაკე.
- თუ შეგიძლია წამოდექი,დერეფანში გამომყევი რაღაც უნდა გითხრა.
- კარგით?!

ჩემი უჟმური სიმპათიური ისევ იქ იჯდა,ექიმს ელოდებოდა ალბათ,გვერძე დავდექით მე და ბატონი ერლი და დიალოგი გავაბით.
- მოკლედ სამწუხარო ამბავი მაქვს შენთვის ჯისუ - თქვა დამწუხრებული სახით ექიმმა ერლიმ
- რა ხდება ექიმო? - საერთოდ ძალიან ემოციური ვარ ამიტომ სანამ წინადადება დაასრულა ფეხები ჩამეკეცა და სიმპათიურის მკლავებში ამოვყავი თავი.

   რას ფიქრობთ?გინდათ შემდეგი თავიც?რომ იცოდეთ რეები გელოდებათ🌝