Δηλητηριώδης καταστροφή

~ Part 4 ~

Σάββατο βράδυ στην μαγευτική Θεσσαλονίκη
Το βράδυ για την Maira ήτανε ο απόλυτος εθισμός. Μια μεθυσμένη ξανθιά κοπέλα της είπε κάποτε τα βράδια είναι ποιο ωραία από την μέρα γιατί είναι ποιο ρεαλιστικά άρα και πιο καταστροφικά.

Το βράδυ πλέον το αγάπησε όπως αγάπησε και την ξανθιά κοπέλα. Η μόνη διαφορά είναι ότι η ξανθιά κοπέλα πλέον έφυγε ενώ το βράδυ όχι έμεινε εκεί να την συντροφεύει στα ασχήμα γιατί πλέον μόνο άσχημα είχε. Πλέον της άρεσε πίστευε ότι φαίνεται περισσότερο η καταστροφή αυτό που αποζητούσε δηλαδή η κουρασμένη ψυχή της. Πήρε το 21 και κατέβηκε στο κέντρο εκεί που θα συναντούσε ξανά την ελευθερία της αναρχίας. Περπάτησε μέχρι την Ναυαρίνου αποφεύγοντας της σκέψεις της για άλλη μια φορά. Έφτασε επιτέλους στο χάος πήρε μια βαφιά ανάσα. Βλέπετε κουραστικέ λογικό είχε να αγγίξει φαγητό 3 μέρες έτσι πίστευε ότι θα γινότανε αποδεχτή κατά κάποιο τρόπο. Γι αυτήν ήτανε ακόμη μια μέρα επιβίωσης και νίκης χωρίς φαγητό,για τον υπόλοιπο κόσμο που ήξερε ήτανε ένα βήμα ποιο κοντά στον θάνατο.
Περπάτησε μέχρι το τέλος της Ναυαρίνου. Στον δρόμο είδε πολλούς punk , goth, emo.
Όλοι ήταν μαζί και γελούσαν έδειχναν να περνάνε καλά. Γέλασε όταν τους είδε χαρούμενους της φάνηκε ειρωνικό αλλοπρόσαλλο. Είχε πάντα στο μυαλό της αυτούς τους ανθρώπους με κατάθλιψη. Αλλά τελικά τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται
Έριξε μια γρήγορη μάτια στον εαυτό της ,στην αντανάκλαση μιας πολυκατοικίας. Ίσα που φαινότανε αλλά ήτανε αρκετό για καταστρέψει την είδη κατεστραμμένη ψυχολογία της. Μπορεί να μην είχε μια μαύρη εμφάνιση ωστόσο η ψυχή της είναι μαύρη.
Περπάτησε λίγο ακόμα ώσπου βρέθηκε στο τέλος της Ναυαρίνου κοντά στον λευκό. Αγόρασε από το κοντινότερο περίπτερο χαρτάκια με γεύσεις. Ήτανε για χόρτο η ίδια ποτέ δεν είχε κάνει ούτε το είχε σκοπό. Τα αγόρασε μόνο και μόνο επειδή είχαν γεύσεις ήθελε να γευτεί κάτι απελπισμένα χωρίς θερμίδες κάτι χωρίς επιπλέον ενοχές.  Τώρα είχε άνοιξη την συσκευασία από τα χαρτάκια με γεύση φράουλα είχε πάει σε ένα στενό ποιο μέσα στα χαμένα σκοτάδια. Ένιωθε ασφαλής εκεί ένιωθε ο εαυτός της. Κάθισε σε ένα παγκάκι με τα πόδια της οκλαδόν.

Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι το αλκοολικό αγόρι με βοήθησε ακόμη μια φορά και όχι μόνο αυτό αλλά  είμαστε και στο ίδιο σχολείο. Θέλω πιστεύω ότι δεν είπε κάτι. Δεν θέλω την λύπηση και την ελεημοσύνη κανενός. Οποίος αποζητά αυτά τα συναισθήματα είναι δειλός και εγώ έχω απόδειξη ότι δεν είμαι.
Σκέφτομαι μασουλώντας τα χαρτάκια φράουλας.