She's Mine •Chanmin

2

|Seungmin|

"Bunu yapmak zorunda değildin, biliyorsun değil mi güzelim?"

Kardeşimin konuşması ile eşyalarımı toplamayı bırakıp ona bakmıştım. Endişeli bir şekilde bana bakmaya devam ederken onu rahatlatmak için gülümsemiş, bir elimi omzuna koymuştum.

"Zorundaydım." demiştim kendimden emin bir şekilde. "Zorundaydım çünkü kendi kurdumu başkaları için değiştirmek istemiyorum. Olduğum gibi biri olmak istiyorum."

"Biliyorum ama şimdi hem evinden hem de süründen oldun Seungmin. Babam senin hayatta bu sürüde kalmana izin vermez."

"Onun kokuşmuş sürüsünde olmak isteyen kim?"

Mırıldanmam ile Wonpil susmuş ve bir süre beni izlemeye başlamıştı. Bense eşyalarımı toplamaya devam etmiş, almam gereken her şeyi yanıma almıştım. Masanın üzerinde duran kolyeye baktığımda ise dolu olan gözlerimi silmiştim hızlıca.

Bu kolyeyi ikincil cinsiyetim belli olmadan önce annem bana hediye etmişti. Eş bulma dönemlerinde takmamı söylemişti, böylelikle alfaların yanında kokum bastırılacak ve eşim olduğu belli olacaktı. Genellikle bu kolyeyi eşi olanlar takardı, diğer alfalar bu kolyeye sahip olan omegalara yaklaşmaz ve uzak dururlardı.

"Onu alacak mısın?"

Kardeşimin kolyeyi işaret etmesiyle bir süre durmuş ve düşünmeye başlamıştım. Sürü bölgesinden ayrılıp başka bir bölgeye geçeceğim için yalnız kalacaktım ve bir omega kızın yalnız kalması, bir sürü sorunu peşinde getirebiliyordu. Özellikle de koku duyusu tam olarak işlemeyen, kokusunu kontrol edemeyen bir kız için böyle bir durum bir sürü sorun demekti.

Başımı olumlu anlamda sallamam ile masaya uzanmış ve kolyeyi almıştım. Tekrar boynuma taktığımda ise kardeşimin odadan çıkmasını izlemiştim bir süre. Omuzlarımı silkmiş, yaptığım işe kaldığım yerden devam etmiştim.

Çantamı kapatacağım zaman kardeşim tekrar odama girmiş, çantayı kapatmadan önce yatağa kendi kıyafetlerinden birkaç tanesini bırakmıştı. Ona baktığım zaman yüzüne minik bir tebessüm yerleştirmişti.

"Bu kokunu saklamana daha kolay yardımcı olur." demişti aynı ifadeyle. Yanıma gelmiş ve kollarını vücuduma dolamıştı. "Minik kız kardeşimi korumak için yapabileceğim tek şey bu... Kokumu iyice kıyafetlere geçirdim, bu seni diğer alfalara karşı korur."

"Teşekkür ederim..."

Ona karşılık verme amacıyla sarıldığımda dayanamamış ve ağlamaya başlamıştım. Kalbim iyice sıkışırken içimdeki acı tarif edemeyeceğim kadar büyüktü.

Kendi ailem tarafından evlatlıktan reddedilmiştim, sadece bir omega olduğum için.

Kardeşim geri çekildiğinde ona bakmış, onun da ağladığını fark etmiştim. İlk önce nazikçe benim gözyaşlarımı silmiş, ardından kendi gözyaşlarını silerek bana bakmıştı.

"Sana söz veriyorum, Minnie." demişti kendinden emin bir şekilde. Bu takma adı sadece tutabileceği sözleri verince ve beni sakinleştirmek için kullanırdı. "Çok güçlü bir alfa olup babamı bu sürünün başından indireceğim ve seni tekrar yanımıza, ait olduğun yere alacağım güzelim. Sen de bu süre boyunca gittiğin yerde kendine dikkat edeceksin ve çok güzel bir hayat geçirmeye çalışacaksın."

Söyledikleriyle birlikte gözyaşlarım tekrar akmaya başlamış, gülümseyerek başımı sallamıştım. O da gülümsemiş, serçe parmağını bana uzatmıştı. Ben de kendi serçe parmağımla onun parmağını tutmuş ve ona söz vermiştim.