Mavi İmza

1. Bölüm

1. Bölüm

Evden adımımı atmak konusunda çok fazla endişem vardı aslına bakarsanız. Çünkü babam öldükten sonra halamın zoruyla sadece sayılabilecek kadar dışarıya çıkmıştım herhalde. Babam.. O kadar çok özlemiştim ki onu. Ama bir yandan da kendimi şanslı bulmuyor değilim. Çünkü annesini veya babasını tanımamış o kadar çok insan var ki. En azından ben bir tanesini tanımıştım ve Allah'ın sevgili kuluymuş ki onu yanına aldı. Ağustosun kavurucu sıcaklarından bıkmıştım artık. Babam olsa hemen bir tatil planı yapıp beni kaçırırdı buralardan. 6 ay olmuştu babamı kaybedeli ama sanki benimle gibiydi ben uyuyunca eve giriyor ben uyanmadan öncede çıkıp gidiyor gibiydi.

Her şeyi bir kenara çekmek için geride kalanları unutmak için hazırlanıyordum-babam hariç- annemin dokunamadığım yüzü buna dahil. Annemi sadece fotoğraflarından tanıyordum ama o da artık çok önemli değil. Biliyormusunuz aptalca gelmesini bekledim babam öldükten sonra bile hala onu bekledim. Belki gelir yanımda olur beni bırakmaz dedim çünkü hangi anne bırakırdı ki evladını ama benim annem söz konusuysa tabi ki bırakırdı. Keşke babama benzeseydim diyorum bazen. Ama kızıl saçlarım ve yeşil gözlerimle annemi andırıyorum. Babamın sürekli hatırlattığı şey bu olurdu zaten . Nedense annemi bana unutturmak istemezdi. " Annen kadar güzelsin Berrak " sesi kulağımda ah babacığım. Bu süre zarfında arkadaşlarımı da gördüğüm söylenemezdi. Çünkü tam 6 aydır telefonum kapalıydı. Telefonsuzluğa dayanamayan Berrak bu zamana kadar telefonunu açmamıştı. Acılar insanı değiştiriyor deselerdi inanmazdım ama babamı kaybetmek fazlasıyla canımı acıttı. Zaten çok konuştuğum kimse yoktu en azından benim için. Herkesle mesafeli ama bir o kadar da iyiydi aram. Bir Kaan'ım vardı. Canımın içi, dostum, sırdaşım, hiç olmayan kardeşim gibiydi. Ama onunla da görüşmez olmuştum. Ulaşmasını istemiyordum bu Berrak'ı tanımasını istemiyorum. Evet belki bir yerlerde kesinlikle karşılaşacağız ama kendimi hazır hissetmiyordum çünkü. Kaan'ı gördüğüm zaman her şey daha da kötü olacaktı geçmişten birisi ne kadar iyi olabilir ki. Aslında korkuyorum sevdiğim birisini daha kaybetmekten delicesine korkuyorum. Bunu değiştirebilir miyim peki ya korkusuzca sevmem ya da herkesi hayatımdan çıkarmam gerekiyordu ve bende ikincisini seçmiştim benim için de herkes içinde en doğrusu bu olacaktı tabi kime göre doğru belki orası tartışılacaktır ama benim için en doğrusu bu. Yarın halamın beni yazdırdığı - zorla yazdırdığı- dershaneye başlayacaktım. Hani böyle en yakınınız gittiğinde kendi kabuğunuza çekilmek insan içine çıkmak istemezsiniz ya da sizi bıraksınlar böyle evden çıkmadan bir ömür geçirmeyi dilersiniz ya ben de böyle istiyorum ama babamın gözleriyle bana bakan halam okumama devam etmem için büyük bir araştırma sonucu dershaneye yazdırdı. Kapımın tıklatılmasıyla düşüncelerimden arındım.

"Berrak uyumadıysan gelebilir miyim ?"

"Tabi ki hala gel" halam içeriye girerken bende yatakta doğrulma işlemlerini yapıyordum. Yanıma oturdu ve sanırım bir problem vardı çünkü ne zaman bir problem olsa benimle gece konuşurlardı.

"Halacığım güzel gözlüm. Sen çok güçlü bir kızsın. Bunu bana her şekilde gösterdin. Evet çoğu zaman içine atmayı seçtin ama sen o içine attığın sıkıntılarla bile başa çıkabildin. Şimdi sana söylemem gereken bazı şeyler var aşkım." Korkulu gözlerle bakıyordum halama evet çünkü ne zaman halam benimle uzun bir konuşma yapsa arkasından acayip şeylerin çıkacağını adım gibi biliyordum. "Berrak şimdi sözümü kesmeden beni dinle tamam mı ?" sadece kafamı sallamakta yetindim. " Nasıl söylesem Berrak annen. Annen beni aradı ama dur dinle sonra ne söyleyeceksen söyle şimdi sana anlatacağım şeyleri abim sana söylememi istemedi çünkü annenden nefret etmeni istemedi."

"Hala bak ne söyleyeceksen çabuk söyle çünkü daha fazla sabredecek gücüm kalmadı benim ama eğer benimle görüşmek istiyorsa kesinlikle hayır bak bu kadar sene gelmedi babam öldüğünde gelmedi bundan sonra onu istemiyorum." Sesim halama karşı biraz yükselmişti fark ettiğimde ses tonumu alçattım ama halam zaten bunlara takacak kadar anlayışsız bir kadın değildi.

" Berrak senin, senin bir kardeşin daha var " ne diyordu bu kadın yok artık gerçekten yok artık.

" Hala şaka değil mi bu şaka bana hemen şu işin aslını anlatıyorsun hemen."

"Abim, annen ile arada görüşüyordu ama sana söylemiyordu çünkü daha fazla üzülmeni yıpranmanı istemiyordu. Annen başkasıyla evlenmiş abimle boşandıktan sonra ve bir oğlu olmuş. Annen beni defalarca aradı sürekli geçiştirdim ama 2 gün önce seni görmek istediğini ve her şeyi bilmeye hakkın olduğunu düşündü bende ondan duymanı istemediğim için kendim anlatmayı seçtim." Duyduklarım karşısında şoka girmiş gibiydim. Olamazdı değil mi bu olamazdı. Ben annemin çocuk istemediğini sanırken o hemen gidip başkasıyla evlenmiş ve üstüne çocukları olmuştu. Yoo yoo bu kadarı beni aşardı gerçekten. Nefes alamadığımı hissettiğim zaman çekmeceme yönelip spreyimi aldım. Ezberlemiştim artık üç defa arka arkaya. Ve konuşmaya başladım

"Hala sen bunları ne zamandır biliyordun ve bana neden söylemedin biz seninle arkadaş değilmiydik neden ?"

" Berrak ben de abim ölmeden 1 ay önce öğrendim ve hazmetmem inan kolay olmadı. Sonra abimi kaybedince biliyorsun gerisini seninle birlikte bende dağıldım. Annemi yada babamı toparlamak ve senin yanında olmak benim için kolay değildi.Ben kendi acımı bile doğru düzgün yaşayamadan sizin acılarınızı sarmaya çalıştım."

"Hala yalnız kalabilir miyim ?" başını sallayarak daha sonrada beni öperek odadan çıkışını izledim. Babam gitti, annem geldi ve bir de bonus olarak bir kardeş. İstemiyorum! Kesin ve net kararlıyım. Beni istemeyeni bende istemiyorum !

Sabah halamın öpücükleriyle uyanmıştım. 'Yeni bir gün' diye geçirdim içimden ama bakalım ben o yeni güne hazır mıydım ?