tutulmayan sözler, irondad texting

yedi, bar

Peter bardağı dikti kafasına. Sessizce ağlıyordu. Tony onu almaya gelecekti, zaten mecburen konum atmak zorunda kalmıştı. Yoksa bu bara İron Man kostümü ile girip sorun yaratabilirdi.

"Evlat, ne yaptığını sanıyorsun sen?"

Gelen Tony, onun önündeki bardağı çekti. Peter tam diğerine uzanacakken onu da kendine çekti.

"Kaç yaşında olduğunun farkındasın değil mi?"

Peter dudağını büzdü. Ama üçüncü bardağa uzandığında Tony buna engel olamadı. Genç çocuk bardağı kafaya dikmişti bile.

"Seni sırtıma alıp buradan çıkarmamı istemiyorsan bunu yapmayı bırak!"

Parker omuz silkti. Kafasını geriye attığında Bar sandalyesi hafif sallanmıştı. Stark tekrar konuştu.

"Senin alkole alışkın olmayan biri olarak şuan istemsizce ortalığı birbirine katman veya sızman gerekliydi."

Peter yanıtladı.

"Örümcekçiliğin kazandırdığı şeylerden biri sanırım. Bu konuda da daha dayanıklıyım."

Tony anlamışcasına başını salladı. İkisi de bir süre konuşmadı.

"Ölmek istemem normal mi?"

"Sadece ergenliğini yaşıyorsun ve zor bir dönemden geçiyorsun küçük, ama yine de ağzından böyle kelimeler duymak istemiyorum."

Parker yine omuz silkti.

"Her dediğini yapmak zorunda değilim artık."

Stark uyarırcasına cevapladı.

"Öylesin. Çünkü babalarının sözünü dinlemeyen çocuklar hep pişman olurmuş."

Peter en sonunda kendini alkolün etkisine teslim etti ve bedenini karşısında ona bakan adamın kollarına bıraktı .

Stark kollarını ona sıkıca sardı, çocuk onunla güvendeydi.