MAKRUH

24.BÖLÜM

Selamün Aleyküm.

Nasılsınız?

Kumru'muz 18 yaşını doldurdu. Bir kaç gün kendimi topladım ve geldim.

Geçen bölüm oy yorumlarınız düşüktü ve bu beni çok üzdü ama bölüm atmamamın nedeni köyde olmam. Çok zaman geçmedi ama olsun.

Canlarım beş, altı güne kitap bitiyor ve lütfen oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin.

Keyifli okumalar...

................

Hayatımda doğum günü kutlandığını görmüş, duymuş ama yaşamamıştım. Ben doğum günümün önemini bile bilmezdim. Birçok kişinin kutladığını duyar gereksiz bulurdum. Ya hiç yaşamadığım için ya da yaşayacak değerli insanlar olmadığı için bunun tadına varamayıp kendimi buna inandırmıştım.

Karşımda gördüğüm insanlar ve süslenmiş ev ile birlikte şaşkınlıkla onlara bakakalmış, Ali'ye tepki bile veremiyordum. Bugün doğum günüm olduğunu bile unutmuştum. Her sene gibi Vodafone'un hatırlattığı doğum günüm sabah aklıma gelse bile hiçbir zaman kutlamadığım için önemsememiştim.

Şaşkınlığımı atlatamadan önüme getirdikleri pastaya bakakaldım. İki katlı zarif bir pastaydı. Etrafa baktığımda tanıdıklarımla birlikte birçok tanımadığım kişileri gördüm. Arkada gördüğüm daha önce gelen amcamla bunların akrabalarım olduklarını fark ederek korkuyla gözlerimi üstlerinde geçirdim. Ben aileme daha yeni alışmıştım.

"Hadi kızım." Diyen annemle birlikte kendime gelerek pastaya döndüm. Etraftan dilek tut naralarıyla birlikte her ne kadar inanmasam da içimden "İnşallah bir ömür mutlu oluruz." diye geçirdim. Mumları üflememin ardından herkes alkışlarken pastayı kaldıran annemle bana sarılan babama karşılık verdim.

"İyi ki doğdun kızım." Diyen babamla birlikte gülümseyerek "Teşekkür ederim baba." dedim kısık bir sesle. Her ne kadar kararımı versem de söylerken çekiniyordum. Söylediğim cümleyle hızla benden ayrılıp Yüzüme bakmasıyla utanarak başımı eğdim. Hızla tekrar bana sarılırken "Teşekkür ederim kızım." demesiyle sessiz kaldım.