i never knew || minchan

12

@channiebhang
seni sonralarda okulda görmedim. evinin önünde bitiyordum. hiç kapını çalmadım. biraz biraz kapını çalıp günaydın demek istedim sana hep, lee. ama yapamadım. her sana atıştırmalık bir şeyler alıp vermek için geldiğimde öylece dikiliyordum kapında. yine elimde atıştırmalık dolu poşetle kapında beklerken, kapıyı açmıştın. bu aklıma gelmemişti, iyice aptallaşmıştım sana karşı. evinin önünde duruyordum ve senin bir an o kapıdan çıkabileceğin aklımdan geçmemişti bile, lee minho, bana ne olmuştu böyle? kapıyı açtın ve içeri gelebileceğimi söyledin bana.  sanırım orada günlerce dikildiğimi zaten biliyordun. dönüp içeri girdiğinde orada dikilmeyi kesip şaşkın bakışlarımla, sana olan endişelerim ve bitmek bilmeyen büyük sevgimle, lee, tüm aptallığımla içeri adımladım. lee minho, bütün ev sen kokuyordu. kapıyı kapatıp kapıya yaslandım ve gözümü kapatıp gülümsedim buna. kalbim ve bütün bedenim huzur dolmuştu, gözümü açtım. açtım ve karşımda seni gördüm. bana bakıyordun, sonra gülümsedin. o çok sevdiğim gülümsemen yüzündeyken bana bakıyordun ve ben bir kez daha sensiz yapamayacağımı anladım. sen bakarken bir şey diyemedim. sana atıştırmalıkları verdim. koltuğa oturup paketin içinden dondurmayı çıkarıp yerken bu defaysa ben seni izliyordum. kapıda dikilmemi komik bulduğundan sanırım, bana bakıp güldün. bu beni mutlu etmişti. yanına geldim. yanında oturdum. tüm bunlar garip ve yeniydi benim için. tıpkı daha öncelerde bana günaydın veya iyi geceler deyişin gibi, kesişmeye başlayan bakışlarımız gibi. hiçbir şey demedin, lee, sadece dondurmanı bitirdin ve ben yanında oturmuşken bana döndün. kalbim çok hızlıydı ve bunu bilmek daha da kötüleştiriyordu durumu. dudağının kenarındaki kremaya gözüm takılınca elimi uzatıp oraya dokundum. elimle kremayı sildiğimde bile gözünü gözümden kaçırmadın. hatta minho, hayatım boyunca şaşkınlığını atmayacağım bir şey yaptın, beni öptün.