Eve gittiğinde bilin bakalım kim pişman oldu? Ah,hadi ama cevabı çok basit; Selen Atakul!
Eve girdiğim anda odama çıkıp pişmanlıktan ağladım. Evet,hayatımda ilk defa pişmanlıktan ağlıyordum ve bu berbat bir duyguydu. Acaba mesaj atsam mı diye düşünürken parmaklarım benden izinsiz Uraz'a mesaj attı.
"Bir daha görüşmeyecek miyiz?"
Ah,hadi ama ben aptal mıydım? Sadece Hazal'dan intikam almak için oynadığım bir oyun gerçeğe dönüşüyordu ve bu iğrenç hissetmeme neden oluyordu. Neden bu kadar güzeldi ki? İlk öpücüğümü de ona vermemiştim oysa o kadar güzel hissettirmişti ki. Rüya gibi kelimesini tam anlamıydı. Ona olan duygularımı bile tam olarak bilmiyorken neden bu kadar üzülüyordum ki? Bunları düşünürken telefonumun mesaj sesiyle telefonumu elime alıp hemen mesajını açtım:
''Görüşmeyeceğiz,engellememi istemiyorsan yazma.''
Ulan düşmanın mıyım? Şu yaptığına bak kahpe! İnsan düşmanına yapmaz bunu.
''Ya,ama neden?''
''Selen,siktir git.''
Ne? Siktir git mi? Ah,tamam her şeye katlanabilirdim ama bu lafı kim söylerse söylesin gözlerim doluyordu. Ve şuan belki de hoşlandığım çocuk bana siktir git diyordu. Bu daha fazla üzülmeme neden olurken telefonu ders çalışma masamın üstüne koyup yatağa geçtim. Ağladım,ağladım,ağladım. O kadar çok ağladım ki en sonunda gözlerim bile buna dayanamayıp kapandı.
Uyandığımda saat 11'i geçiyordu. Ne kadar da çok uyumuştum öyle. Telefonumu elime aldığımda mesaj geldiğini görünce sevinçten uçacaktım. Fakat mesajın İlker'den geldiğini görünce uçma fikrini aklımdan sildim.
''Ne yaptınız bakalım çifte kumrular?'' yazmıştı. Hah! Ne çifte kumrusu be?
Mesajına cevap vermek yerine aramayı tercih ettim çünkü bu konuyu birine anlatmak,içimdekileri kusmak istiyordum. Telefon birkaç çalıştan sonra açıldı ve İlker cevap verdi:
"Alo,bebeğim?"
"İlker,ben çok kötüyüm. Sanırım Uraz'la bir daha görüşmeyeceğiz."
"Nasıl,ne oldu baştan anlatır mısın?"
Ve her şeyi anlattıktan sonra İlker o muhteşem sesiyle kulaklarımı deldi.
"Oha,inanamıyorum. Selen, böyle bir çocuk için cidden üzülüyor musun? Hem daha sevip sevmediğine bile emin değilken."
"Bilmiyorum, gerçekten ne düşündüğümü ne yapacağımı bilmiyorum. Neyse,yarın daha detaylı konuşuruz. İyi geceler."
"Peki,sen bilirsin iyi geceler." deyip telefonu kapattı. Ben de yine yalnızlığımla başbaşa kaldım. Peki şimdi ne olacaktı?
