The Night We Met// Bankzitters

-24-

Pov Matthy
"DEMI!" schreeuw ik en ren het veld zo hard als ik kan op. Ik val neer op mijn knieën en kijk naar haar. Haar ogen zijn gesloten en verder beweegt ze ook niet meer. Achter mij hoor de anderen ook allemaal deze kant op rennen. De EHBO mensen komen deze kant ook op. 

"Ze moet naar het ziekenhuis" "Wat?! Nee. Hoezo? Is het zo erg?!" Ze gaan verder waar ze mee bezig waren, tillen haar op een brancard en brengen haar weg. "Hallo? Reageer eens op mij! Ik ben wel haar vriend, hè!" "Volgens mij niet hoor.. volgens mij heeft meneer het uitgemaakt" Sem komt naar me toe lopen. Ik kijk haar aan. "Je probeerde haar jaloers te maken of niet soms?" Ik laat m'n hoofd naar beneden hangen. "Ik zag je daar wel met Lies hoor, en zij ook" "IK WIST TOCH NIET DAT DIT ZOU GEBEUREN" schreeuw ik nu. Ik draai me om en loop weg. Ze mogen allemaal stikken. Ik moet en zal nu naar Demi toe gaan.

Ik stap in mijn auto en start hem. Ik weet niet eens naar welk ziekenhuis ik moet gaan. Ik neem de gok maar en rijd naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. 

"Demi van Vliet" De vrouw achter de balie knikt en typt wat op d'r computer. "Afdeling B, kamer 57" Ik bedank haar en loop snel zoekend naar haar kamer. Na veel rennen kom ik eindelijk aan. De deur staat open en ik loop zo naar binnen. Er staat een verpleegster bij haar. "Matthyas het Lam, vriend van Demi" stel ik mezelf voor, ook al weet ik dat ik niet d'r vriend ben. "Ik ben Anna van der sluis, ik zorg nu even voor Demi" Ik knik. Ze seint dat ik op de stoel naast haar mag zitten. 

"Ze heeft waarschijnlijk een hersenschudding opgelopen. Die bal is heel hard tegen haar hoofd aangekomen en daarna is ze ook nog op haar hoofd gevallen. Of ze zich alles nog herinnert weten we niet, daarvoor moeten we wachten totdat ze wakker wordt" legt ze uit. Ik knik. Ze loopt de kamer uit. Ik houd haar hand vast en wacht totdat ze wakker wordt.

Langzaam zie ik Demi d'r ogen opengaan. "Hey" zeg ik zacht en druk op het knopje, zodat de verpleegster terugkomt. Geschrokken kijkt ze naar mij. "W-wie ben jij?" "Deem, ik ben Matthy, je vriend" "N-nee hoor.. uh.. Robbie is mijn vriend" "Wat?" 

De verpleegster komt weer binnen. Ze doet een paar testjes bij Demi. Ze weet nog wel wie ze is en ook haar familie, maar mij of de andere jongens kent ze niet. Behalve Robbie dan, die haar vriend blijkt te zijn.. Ook weet ze niks over haar youtube kanaal of wat dan ook maar.

Ik besluit haar ouders te bellen. "H-hey, Daniëlle?" "Matthyas? Waarom bel je?" "Ik uhm.. Demi ligt in het ziekenhuis" "Wat?! Wat is er gebeurd" "Ze kreeg een harde klap van een bal tegen haar hoofd en daarna is ze ook nog eens met haar hoofd op de grond gevallen" "En nu?" "Ze heeft een hersenschudding" Verder leg ik nog wat uit over haar situatie.

"Matthyas?" De verpleegster loopt naar mij toe. "Sorry Daniëlle, ik moet gaan. Ik laat je weten of er iets gebeurd of als er nieuws is" Ik hang op en luister naar wat de verpleegster te zeggen heeft. "Ze mag naar huis. Ze moet de eerste paar dagen rust hebben, maar probeer haar aan dingen te herinneren. Veel over dingen die jullie samen hebben meegemaakt helpt vaak" legt ze uit. Ik bedank de vrouw en loop naar Demi. "Deem, ik neem je mee naar huis" "Waar is Robbie?" vraagt ze. "Robbie is thuis Demi" 

Ik kan wel huilen. Ze herinnert me niet meer en ze had een relatie met Rob?..

Na een half uurtje komen we aan bij Casa del Huts. In de autorit heb ik veel over ons gepraat. Ze lijkt zich nog steeds niks te herinneren. "Dit is niet mijn huis" "Nee, dit is mijn huis. Waar ik samen met de bankzitters woon" "De bankzitters?" Ik leg haar uit wie de bankzitters zijn en stap dan uit. Ik help haar naar binnen.

"Mat?" Robbie zit op de bank. "Robbie!" Demi rent naar Rob toe en geeft hem een knuffel. "Demi, je moet rustig aan doen. Je hebt een hersenschudding" "Wat?" Robbie kijkt me geschrokken aan. "Ik leg het je zo uit" 

Ik breng Demi naar mijn kamer en geef haar wat kleren van mij. Ze gaat in bed liggen en ik kom ernaast liggen. "Matthy was het toch?" vraagt ze. "Ja" een traan rolt over mijn wang. "Het spijt me" zegt ze. "Nee Demi, het is mijn schuld dat dit gebeurd is" Ze kijkt me vragend aan. "We hebben ruzie gehad een paar weken geleden. Ik werd boos op je en jij daardoor ook op mij. Ik probeerde je bij de wedstrijd jaloers te maken. Daardoor lette je niet op en kreeg je een bal tegen je hoofd. Het is mijn schuld" zeg ik en alleen maar meer tranen komen mijn ogen uit. Ze knikt, maar ik zie aan haar dat ze zich hier niks van herinnert. "Je weet het niet hè?" "Nee Matthy sorry, maar ik probeer het.. Echt" "Nee, maakt niet uit" Ik veeg mijn tranen weg en sta op. "Ga nou maar rusten" zeg ik. Ik glimlach en loop de deur uit. 

Ik roep alle jongens bij elkaar en leg hun alles uit. "Rob?" Hij kijkt me aan. "Wees eerlijk, alsjeblieft" "Tuurlijk Mat, wat is er?" "Hebben jij en Demi een relatie gehad? Vroeger ofzo? Een paar jaar geleden?" "Wat? Nee, hoezo?" "Waarom zei ze dat dan tegen mij Rob?" Ik sta op en verhef mijn stem. "Matthy, rustig blijven" zegt Raoul. "Nee niks rustig blijven Raoul! Ik ben mijn vriendin kwijt! Ze weet niet eens meer wie ik ben!" schreeuw ik. "Technisch gezien is ze niet-" "Hou je bek Koen! Dat weet ik zelf ook wel! Dat was een fout!!" 

"Nu even serieus Rob. Heb je een relatie met Demi gehad?" "Nee" "Lieg niet tegen me! Ze zei het toch zelf!" "Waar gaat dit over?" Ze komt in mijn trui en een kort broekje de gang uit lopen. "Heb jij tegen Matthy gezegd dat wij een relatie hebben?"