kelebekler 'drarry

15, Anlaşılan birileri sana koşulsuz sevgi duyuyor.

Lily elindeki marul fidelerini ekerken yaptığı her şeyde bir kez sevgili Scorpius'tan bir ikaz alıyordu. O bir bitki bilimciydi onu dinlemek en iyi olandı ama bu biraz sinir bozucuydu.

Severus ve James ise çoktan marullardan hevesini almış yere yatarak bulutlara şekil vermeye çalışıyorlardı. Çocukların sevgili halası Pansy ise bir ağaç dibine oturmuş elindeki kitabı okuyordu.

Çocukların babası neredeydi bilinmez ama şanslı vakitlerinde olmalılar ki çocuklar onların bahsini açamayacak kadar çok meşguldü.

🌼

Harry üzerindeki kırışmış haki yeşili bir gömlek ile elindeki sarı papatyalara sıkı sıkı tutunmuş bekliyordu. Karşısında ona doğru gelen bir afet vardı, yani Draco Malfoy. Bebe mavisi kazağı ve siyah kot pantolonu ile kendinden çok emin, çok güzel görünüyordu. Harry iç çekmekten kendini alı koyamadı.

Çok şey kaybetmişti ama şimdi sıkı sıkı tutsa olmaz mıydı? Çok zaman kaybetmiş, çok şey kaçırmıştı. Pişmanlık hayatın bir parçası olsada ona daha çok yapışmıştı. Kendi yaptığı hataları geri dönüp yok etmeye çalışıyordu. Deniyordu, imkansızı.

Draco ona gülümseyerek elini uzattığında kocaman gülümsedi. İnsanlar birini kaybettiğinde nefes falan alamaz gibi olmazlardı ya da biri onların nefesi olamazdı ama Harry biliyordu, Draco onun için bir ışıktı. Doğru yol olup olmaması pek önemli değildi, Draco onu aydınlatan bir ışıktı. Renk veren bir güneş ışığı, Harry istediği her renge boyayıp gidecekti belki ama ne önemi vardı, en azından onlar Draco'nun rengi olacaktı.

Draco'nun eline hızla yapıştı, bir an için nefesini tutmuştu. Ama şimdi biraz soğuk eli sıkı sıkı kavrayarak gülümsüyordu. Elindeki sarı papatyaları ona uzatarak gülümsedi, biraz yanakları kızarmıştı ama bunu önemsememeye çalıştı. Şimdi saçma şeylere takılması biraz kötü olurdu.

Kısaca boğazını temizledi, konuşmak istedi ama nereden başlasa bilemiyordu o yüzden bir süre daha sessiz kaldı. O sırada Draco onun bu halini anlamış gibi "Gerçekten seneler seni pek değiştirememiş hala ilk söze başlayan olmak senin için zor görünüyor. O yüzden Harry neden beraber biraz çay içip kek yemiyoruz, bu sırada konuşabiliriz." dedi.

Draco her zamanki gibi Harry'i anlıyordu.

🌼

Harry kekini yerken şapşal şapşal Draco'yu izliyordu ama sanki bir şeyi unutmuştu. Bunu pek önemsememeye çalıştı ama cidden önemli bir şey olmasa aklına takılmazdı değil mi yine bir ama önemli olsa unutmazdı da. Burada karışık bir şeyler oluyordu ama pek önemi yoktu hala, sonuçta Draco karşısında oturup kekini yerken çayını içiyor ve papatyalarını kucağına yerleştirmiş ara sıra Harry'ye gözlerini değdiriyordu.

Harry derin bir iç çekti. Bu iç çekişin hüzün ile bir ilgisi yoktu, yalnızca Draco'yu kendi zihninde kutsal bir yere yerleştirdiğinin belirtisiydi Draco bunu bilse Harry bir şaplak yerdi ama ne önemi vardı ki...

Draco daha fazla beklemekten sıkılmış gibi gözlerini Harry'ye dikmiş konuşması için ikaz ediyor gibi bakıyordu. Harry sonunda o unuttuğu önemli şeyi hatırladı, KONUŞMAYI UNUTMUŞTU.

"Afedersin Draco, dalmışım. Gerçekten üzgünüm. Konuşmak için gelmiştik. Bir saniye, kelimeler birleşmemek de direniyor da. Neyse ne diyorduk? Draco bence biraz yüzünü kapatmalıyız, güzelliğin yüzünden çok dikkat çekiyoruz gibi geldi. Çok özür dilerim konumuz kesinlikle bu değildi. Neyim var bende bilmiyorum. Her neyse. Draco, biz neden evlenmiyoruz. Yani bence bir birimize çok uygun bir çiftiz ve şimdiden dört sevimli çocuğumuz var, bunların çocuğunu evlenmeden önce yapmalıydık ama şans işte, haha, önceden halletmiş olmuşuz bir şekilde, HAHA."

Draco bir süre sessiz kaldı ve sonra koca bir kahkaha patlattı, Harry asla konuşmayı beceremiyordu ama bir şekilde demek istediği şeyleri Draco anlayabiliyordu.

"Evet, Harry bence de evlenmeliyiz. Ama sence de çok aceleci değil miyiz?" Harry ağzındaki çayı kısa bir kriz geçirerek yuttuktan sonra hızla kafasını iki yana salladı. "Bence hemen evlenmeliyiz mükemmel olmaz mı sence de, bence öyle olur yani ama önce çocuklara danışmalıyız. AMAN TANRIM, DRACO YA ÇOCUKLAR SENİNLE EVLENMEME İZİN VERMEZSE?! BU BİR FACİA. ÇOK CİDDİ BİR FACİA."

İlginçti, onca faciadan çıkan ve bir şekilde yaşamaya devam eden bir adam için en büyük facia evlenmek için çocuklarından izin alamamaktı. Garip.

"Harry, bunları neden sonraya bırakmıyoruz. Şimdi güzel bir randevu geçirelim, çocuklar bizi merak etmeden."

Harry yalnızca onayladı, Draco ise biliyordu. Pek söze gerek yoktu, Harry sevgisini gösteremeyen bir şapşaldı, onu küçük anlamlarda aramak gerekiyordu ne yazık ki ancak bu da güzeldi. Draco kucağındaki sarı papatyalara bakarak gülümsedi. En azından Harry o kadar da şapşal değildi, değil mi?

🌼

Draco eve önden girerken, Harry bir sarhoşun ifadesi ile onu takip ediyordu. Draco eve girmeden hemen önce onu kocaman öpmüş ve çocuklardan izin için iyi şanslar dilemişti. Mükemmel.

James elindeki boya kalemini kenara bırakarak kapıdan girenlere baktı, sonra dikkatle şu sözleri söyledi. "Oh, baba ve hoşgeldiniz. Biz de sizi bekliyorduk. Ayrıca baba papatyalarını sevdim, anlaşılan birileri sana koşulsuz sevgi duyuyor."

James Sirius Malfoy ilginç bir noktaya tam olarak parmak basmıştı, anlaşılan bombayı patlamayı sonra ise kenarda izlemeyi çok seviyordu. Birilerine çektiği kesindi, hepimizin az çok tanıdığı birileri.

🌼

Merhaba, umarım her şey istediğiniz gibi gidiyordur. Sonunda kendimi bu bölüm için hazır hissettim. Belki her şeyi çok açık ve detaylı yazmam gerekirdi veya Harry'nin kendini tam olarak ifade etmesi. Ama Harry çok küçük yaşlarını atlattıktan sonra sevgiyi öğrenebilmiş biri bu yüzden sevgisini ifade etmesi eminim zordur. Bu yüzden birilerinin onu anlamasına ihtiyacı var gibi geldi hep bana, bende bunu yansıtmaya çalışıyorum. Bu kitapta Harry kendini ifade etmek için çırpınmadan onu anlayacak bir Draco var, onun küçük detaylarla çok şey açıklamak için çabalamasını kabul eden bir Draco.

Neyse çok konuştum. Finale az kaldı gibi. Sevgilerimle.

Ala'smarladık.

İyisiniz umarım.

Ne zaman okuyorsunuz bilmiyorum bu yüzden;günaydınlar, iyi günler, iyi akşamlar, iyi geceler dilerim.
-Lolia