Obsession-Εμμονή(A greek Harry Styles fanfiction)

Κεφάλαιο 10

Ο Harry σηκώνεται από το κρεβάτι και έρχεται προς το μέρος μου.

"Μωρό μου...φοβάσαι;" λέει και ένα στραβό χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπο του.

Πλησιάζει προς το μέρος μου και εγώ τραβιέμαι προς τα πίσω.

"Μην με πλησιάζεις!" φωνάζω δυνάτα προσπαθώντας να τον κάνω να μείνει μακριά μου όμως αποτυγχνάνω.

Το χέρια του τυλίγονται γύρω μου. Προσπαθώ να τον απομακρύνω από πάνω μου αλλά είναι αδύνατον.

"Απάντησε μου Alice" η φωνή του γλυκιά και μελωδική αντηχεί στα αυτιά μου κάνοντας όλο μου το κορμί να μουδιάσει.

"Σου απαντησα την προήγουμενη φορά. Δεν σε φοβάμαι"απαντώ και συνέχιζω να αντιστέκομαι στο αγγιγμά του.

Με μια γρήγορη κίνηση ξεφεύγω από την αγκαλιά του.

"Και σου είπα να μην με ξαναπλησιάσεις!Πώς στο καλο μπήκες εδω μέσα;"συνεχίζω να φωναζω.

Όμως αυτός δείχνει απτόητος χωρίς να επηρεάζεται από την επιθετική συμπεριφορα μου.

"Δεν ήταν δύσκολο. Απλά βρήκα το κλειδί κάτω απ το πατάκι. Όχι και πολύ εξυπνη κρυψώνα,πες στην φίλη σου."λεει με μια ανετότητα στην φωνή του και ξανακάθεται στο κρεβάτι του δωματίου.

Έχω μείνει ασαύλευτη να τον κοιτάζω.

"Λοιπόν δεν μου είπες πως πέρασες με τον Zayn;" λεει και φαίνεται καθαρά η ειρωνεία στην φωνή του.

"Να μην σε νοιάζει. Και θα σε παρακαλούσα να φύγεις. Ή μαλλον όχι!Σιγα μην σε παρακαλέσω.."λεω και τον κοιτώ στα μάτια θυμωμένα.

"Φύγε!"φωνάζω και του δείχνω την πόρτα. 

Γελάει.Γελάει τόσο δυνατά που το κεφάλι του πέφτει προς τα πίσω.Και όχι μόνο γελάει αλλά βολεύεται στο πουπουλένιο κρεβάτι μου ξαπλώνοντας και βάζοντας τα χέρια το πίσω απ το κεφάλι του σαν να του είπα να μείνει.

"Μου αρέσεις όταν θυμώνεις. Έχεις πλάκα"λεει.

"Δεν ακουσες τι είπα;Φύγε!"ξαναφωνάζω

"Είσαι σιγουρη ότι θελεις να φύγω;"με ρωτάει και συνεχίζει να γελάει.

"Ναι!"ξαναφωνάζω.

Όμως δεν με ακούει. Σαν ένα μικρό παιδί που το μαλώνεις και εκείνο συνεχίζει να κάνει αυτό που μόλις του απαγόρευσες.

"Δεν σε πιστεύω"λεει κοροιδευτικά και κλείνει τα ματια.

Με εχει φέρει στα όρια μου.