"ඔයා කාත් එක්කද ජිමී අර කතාකර කර හිටියේ.."
"මන් අදුනන කට්ටියක් එක්ක හියුන්ග්.."
"ම්ම්..එයාලා හරි අමුතුයි නේහ්.."
"ඇයි හියුන්ග් එහෙම කියන්නේ.."
"නෑ ඉතින් අවුරුදු 25- 27 පෙනුමක් තීබ්බා උනාට එතන හිටපු එක්කෙනෙක් ඩිෆෙන්ඩර් එකක් බදාගෙන ඇඩුවනේ.. එකයි ."
"ආ එයාද.එයාගේ නම කිම් සියෝක්ජින් එයා හරිම ෆනී කෙනෙක්..එයා මගේ යාලුවාගේ යාලුවා."
"එයාලා මෙහෙට අලුත් කට්ටියක් වගේ නේද.."
"ඔව් හියුන්ග්. මෙහෙ කෑම්ප් එකට අලුතින් ආපු ඔෆිසර්ස්ලා.."
"පොඩ්ඩක් ඉන්න...ඒ හිටියේ එදා මාව අල්ලන් ගියපු ඔෆිසර්ස්ලා නේද.."
"😶😶😶😶"
"එයාලා එක්ක ආයේ කතාවට යන්න එපා.."
"ඒත් හියුන්ග්.."
"මන් කියපු දේ ඇහුනනේ.."
හොබී ජිමින්ට තරවටු කලා..
"හියුන්ගි එයාල-"
"ආමි කාරයෝ ඔක්කොම එකයි ජිමි... එයාලා නපුරුකම් කරන්න විතරයි දන්නේ."
හොබී කේන්තියට ඇස් රතුකරන් කිව්වා
"ඔයා වැරදී හියුන්ග්.."
"හහ්..ඔයාට අපේ පවුලට වඩා එයාලව ලොකු වෙලා වගේ.."
"එහෙම නෙවෙයි හියුන්ග්..අපේ පවුලට උන දේට එයාලා වග කියන්න ඕනී නෑ.."
"මොකද නැත්තේ..එයලට.. එයාලට තිබුනා අපේ ඔම්මව බේරගන්න.."
"හියුන්ග් ,එතන උනේ මොකක්ද කියලා ඔයා හොදටම දන්නවා.."
"නෑ මන් මුකුත් දන්නෑ..මන් දන්නේ එයාලා නිසා මගේ ඔම්මා නැති උනා කියලා විතරයි..මට ආමි කාරයෝ පේන්න බෑ..."
"හියුන්ගී..."
"ඔයා එයාලගෙන් ඈත් වෙලා ඉන්න.."
ජිමින්ට වර්නින් කරපු හොබී බයික් එක ස්ටාර්ට් කරගෙන වේගෙන් චර්ච් එකෙන් එලියට ගියා..
ඒ යද්දි එයාට එයාගේ ඔම්මව ගොඩක් මතක් උනා..
පාර්ක් මින්හි කියන්නේ එයාගේ ඔම්මා. එයා වෘත්තියෙන් වෛද්‍යවරියක්..
