When Life Is Pointless

CHAPTER SIX

Arie's POV

Napatigil ng mga katagang ito ang kaguluhan nagaganap sa paligid ngunit mas lalo itong lumala ng maglabas ng baril ang lalaki at mga kasama nya.

" Hands in the air! Hands in the air! " Inulit ulit nila yan hanggang huminto ang paningin nila saakin.

" You! State your name" hinila nila ako ngunit hinila ako pabalik ni Stin

" Let go of her " tinignan ni Stin ang mga Ito at tuluyang hinila ako at tinago sa likuran nya. Nag usap sila sa ibang lenguahe. Napakalma ni Stin ang kanyang kausap at isinenyas na bantayan ako nila Vinnie at sya ang mag aayos ng kaguluhan.

Lumapit saakin si Madame Emilienne. Nakikinig sya sa usapan nila Stin at ng mga lalaking may armas.

" We need to get you out of here, dumaan Ka sa dating dinaanan nyo kanina " bulong nya saakin. Hinde ako sangayon doon ngunit wala akong magawa. Tinignan ko muna Kung may nakatingin saakin at ng masiguradong wala ay normal lang akong naglakad palabas ng hall at dumiretsyo sa Headquarters.

Stiranne POV

Hinde ko alam kung ano at para saan pa ang pagpunta dito ng mga lalaking nasa harapan ko. Kung kelan huli na, tapos na at wala na si Madame Marie saka sila nagpakita. Napaka walang kwenta.

" You make no sense, you came here to say sorry to the dead body, seriously? Hinde mo nalang inisip ang mararamdaman ng anak mo " kaswal na Sabi ko sakanya. Ayoko sa lahat yung mga walang kwentang magulang. Tila nagulat silang lahat sa sinabi ko, sinugurado ko munang nakaalis na si Arie bago ako mag palit ng lenguahe.

" Wh-WHAT!? " Tumaas ang boses ng aking kausap marahil hinde nya nagustuhan ang aking sinagot.

" Why? Do you think we will pity you because you lose a chance to save the love of your life? Hell no! Napaka pabaya mong ama! If you were there sana hinde nawala si Madame Marie! Hinde sana nasasaktan nang ganito si Arie, I'm giving you one last chance para ayusin itong gulong ginawa mo " tatalikod na sana ako ng marinig ko ang kanyang sagot.

" Bakit sino ka ba? Anong karapatan mo at parang alam mo ang lahat? " Natawa ako sa sinagot nya. Mangmang

" Bakit sino nga ba ako? " Ibinalik ko sakanya ang tanong at tuluyan nang umalis doon. Tinawagan ko ang telepono na nasa bag ni Arie ngunit walang sumasagot, dumiretsyo na ako sa Headquarters dahil doon ang sinabi ng GPS.

Nadatnan ko syang nakatulog sa sofa kaharap ng madaming nagkalat na tissue. Nakakaawa tignan ang namamagang mata ni Arie. Bakit kailangan ikaw ang maipit sa kasalanang hinde ikaw ang may gawa? Kumuha ako ng comforter at bahagyang binabaan ang temperatura ng silid.

Pumasok sila Vinnie at dumiretsyo sa kani-kanilang upuan dahil sinenyasan ko silang mamaya nalang mag usap.

Vinniethepoo sent you a message:
" Kanina pa sya tulog? Tulog ka na din tuleg " natawa ako sa text nya.

I haven't slept for almost two days na, ang dami kong trabaho eh. I don't care about my sleeping schedule, para saakin okay lang ako as long as I slayed my outfit for today. I replied to Vinnie saying na kanina pa tulog si Arie at dumiretsyo na sa table ko.

My new PC na halos hinde na naipatay dahil lagi akong nag tr-trabaho is flooding with email. I arrange everything first before starting it, hinde ko namalayan ang pag daan ng oras. Merong plate of Carbonara na inilapag ni Arie sa table ko.

" Kanina ka pa gising? " I ask

" Oo, Vinnie, and others left kanina pa, they're trying to call you but sobrang tutok mo sa ginagawa mo " nag lapag din sya ng water bottle. Umupo sya sa chair na kaharap ng table ko.

" Ano na mangyayari kay nanay? " Parang bata na tanong nya. She looks pale, naawa ako sa kalagayan nya ngunit wala din akong maisip na maaring magawa upang matulungan sya.

Itiniklop ko muna ang mga papel na nasa ibabaw ng table ko at pinag patong ang aking kamay doon.

" To be frank, walang may alam. Usually, pag pumanaw ang isang mataas na tao dito ay ipinapasa sa kanilang pinaka malapit na kamag anak ang kanilang resposibilidad, ngunit base sa ipinapakita mo ay wala ka naman ka alam-alam sa mundong ito " prangkang sagot ko. Tumayo ako at inaabot sakanya ang isang vault na gray.

" Ano to? " Takang tanong nya. Ang vault na iyon ay hinde maaring buksan hanggat hinde nabubuo ang puzzle na nasapinaka ibabaw nito.

" It's a vault given to me " tinitignan nya pa ito ng ilang segundo at tuluyan na kumunot ang kanyang noo at biglang lumiwanag ang kanyang mukha ng parang may na alala sya.
Tumakbo sya sa sofa kung nasaan ang bag na suot nya at may kinuhang papel, ipinatong nya ito sa isang bahagi ng puzzle at ngumiti ng may tumunog ito.

" Ano yun? " Tumingala sya saakin at pinatong ang kamay nya sa vault.

" Kagabe may pumasok sa kwartong tinutuluyan ko, Hindi ko nakita ang mukha nung pumasok pero paniguradong lalaki ito nagulat pa nga ako ng may ibato sya saakin eh " nilagay nya ang kapirasong papel at nakarinig kami ng tunog na nagsasabing maari na itong buksan. Kinuha nya ang nasa loob at inilapag ang mga iyon. Flashdrive, Susi at music box.

" Astig " medyo nawirduhan ako sa sagot nya, imbis sa pansinin iyon ay inabot ko na lamang ang aking isang laptop para sa flashdrive. Nang mailagay na namin ito ay hindi na muli bumukas ang laptop ko.

" Tsk, virus " tumunog ang telepono na nasa table ko. Si Madame Emilienne ang tumawag para sabihing bumaba na kami ni Arie dahil kailangan na daw ito doon.

" We have to go down already, people are waiting " iniligpit nya ang vault at sumunod saakin sa pag lakad.

Mapapansin sa lakad nya na madami syang problema. She looks halfway dead, pwede na sya i cast sa walking dead. Maputla, walang ganang mata, matamlay na naglalakad, baka pag pinitik ko to eh matutumba sya agad. Tsk, ako ang nahihirapan sa sitwasyon nya.

Narating namin ang hall nang lutang sya, kaya ng lumapit sakanya si Madame ay bahagya pa syang nagulat. Pumasok kami sa loob ngunit wala ng tao doon, marahil ay nag sialis na ang mga ito dahil tapos na ang ceromonya.

" Have you two had your dinner already? " tanong saamin ni Madame, dinaanan lang namin ang hall at dumiretsyo sa headquarters nila.

" Yes," sagot ko. Kapansin pasin na ang opisina ay hindi masyadong nagamit ngunit meron naman itong mga kasangkapan. Pinatuloy nya kami at kapansin pasin kay Arie na medyo natatakot sya sa loob.

" Ano ng gagawin natin? " tanong ko kay Madame Emilienne nang makaupo na sya.

" May meeting na gaganapin mamaya, sa ngayon ay ililibing muna ang bangkay ng nasawi kaya umakyat na kayo dahil kayo nalang ang iniintay doon "  pagkatapos nyang sagutin ang aking tanong ay bumukas ang elevator na nasa dulo ng headquarters nila.

Dali dali naman kaming pumunta doon. Habang kami ay paakyat napansin kong pinipigilan ni Arie ang pag tulo ng kanyang luha. Kung hindi lang sana tanga ang mga taong nasa paligid mo noon, edi sana hindi ka nahihirapan ngayon. 

     SHORT UPDATE KASI BUSY SA
                         ACADS