Δάκρυα ευτυχίας ή δυστυχίας;

Προδοσία

Η Ασημίνα είχε κατέβει στο χωριό από νωρίς! Θα πήγαινε μαζί με την Ελένη να ψωνίσουν διάφορα μωρουδιακά από τη Ρίζω. Και μετά θα περνούσε και από την Ουρανία. Της άρεσε να περνά χρόνο στο ραφτάδικο, καμία φορά έπιανε τη ραπτομηχανή και βοηθούσε και εκείνη στο ράψιμο. Μα τώρα η κοιλιά της είχε φουσκώσει τόσο που δεν χώραγε να καθίσει. Όμως την ηρεμούσε αυτό το μέρος παρά πολύ. Σχεδίασαν μαζί τα ρούχα της εγκυμοσύνης της και κάποια τα έραψε και η ίδια η Ασημίνα. Της άρεσε να ράβει τα ρούχα μόνη της και σκεφτόταν ποσό πολύ θα ήθελε να ράβει και τα ρούχα του μωρού της.
Και ο Νικηφόρος την ενθάρρυνε να ράβει. Ήξερε ποσό αγαπά την ραπτική η γυναίκα του και ποσό την ηρεμούσε η ραπτομηχανή της. Χαλάρωνε όταν την χάζευε να ράβει στο μικρό γραφείο της κάμαρής τους. Θυμόταν τα δάκρυα που της είχε υποσχεθεί πάνω από την ραπτομηχανή της λίγες μέρες πριν το γάμο τους. Τα δάκρυα ευτυχίας! Μόνο εκείνα θα τρέχουν από τα μάτια της! Αυτό της είχε υποσχεθεί! Αλλά δεν κράτησε την υπόσχεση του. Της έφερε δάκρυα δυστυχίας! Δάκρυα πόνου, θυμού, απογοήτευσης. Ποτέ δεν θα συγχωρούσε τον εαυτό του για αυτό που της έκανε. Γι'αυτό που τους έκανε! Είχε βάλει σκοπό της ζωής του να την κάνει ευτυχισμένη! Να την κάνει να γελάσει ξανά! Να της φέρει επιτέλους αυτά τα δάκρυα που της είχε υποσχεθεί!

- Ο γιος σου Δούκα! Αυτός ήταν που σε πρόδοσε!
- Τι είναι αυτά που λες Σταματέλο! Ο γιος μου δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο! φώναζε έξαλλος ο Δούκας.
- Κι όμως Δούκα, αυτός το έκανε! Ο Νικηφόρος μαζί με τον Μιλτιάδη ευθύνονται που είσαι στη φυλακή!
- Το φίδι! Το φίδι που έτρεφα στον κόρφο μου! Μόλις βγω θα πάρει ένα γερό μάθημα!
- Πρόσεχε Δούκα! Δεν θα είναι και πολύ εύκολα τα πράγματα για σένα! Μπορεί να κερδίσαμε τη μάχη μα όχι τον πόλεμο.
- Μην ανησυχείς για μένα! Ξέρω τι κάνω! είπε ο Δούκας με εκδικητικό ύφος.
Εκείνη την μέρα ο Δούκας επέστρεψε με περιοριστικούς όρους στο σπίτι. Όλοι χάρηκαν για την επιστροφή του εκτός από τον Νικηφόρο.
- Νικηφόρε δεν χάρηκες που με είδες; ρώτησε ειρωνικά ο Δούκας.
- Πως χάρηκα... χάρηκα, έκανε κάπως αμήχανα ο Νικηφόρος.
- Χάρηκες εε; Χάρηκες πολύ; τον ξαναρώτησε ο Δούκας πιο επιθετικά.
-Χάρηκα αλλά δεν περίμενα να βγεις τόσο σύντομα, είπε ο Νικηφόρος ψύχραιμα.
- ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΤΣΟΓΛΑΝΙ; ΕΣΥ ΜΕ ΠΡΟΔΟΣΕΣ! φώναζε έξαλλος ο Δούκας και ο Κωνσταντής με τον Μελέτη τον είχαν πιάσει από τα χέρια για να μην επιτεθεί στον Νικηφόρο.
- ΤΙ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΡΕ; ΦΙΔΙ! ΕΝΑ ΦΙΔΙ ΚΟΛΟΒΟ ΕΙΣΑΙ ΠΟΥ ΣΕ ΕΤΡΕΦΑ ΣΤΟΝ ΚΟΡΦΟ ΜΟΥ! συνέχιζε να φωνάζει ο Δούκας το ίδιο έξαλλος με πριν.
Ο Νικηφόρος απλώς τον κοιτούσε. Δεν αντιδρούσε! Δεν έκανε τίποτα! Μόνο σκεφτόταν ποιος μπορεί να κατάλαβε ότι αυτός το έκανε. Οι υπόλοιποι γύρω του τού μιλούσαν αλλά δεν τους άκουγε. Μιλούσαν και στον Δούκα αλλά ούτε εκείνος άκουγε κανέναν. Ήθελε να επιτεθεί στον Νικηφόρο σαν να είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του. Από την άλλη ο Νικηφόρος αφού πέρασε το πρώτο σοκ αντέδρασε κι εκείνος στον Δούκα.
- ΝΑΙ! ΕΓΩ ΣΕ ΠΡΟΔΩΣΑ! ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ ΠΟΥ ΣΕ ΕΒΑΛΑΝ ΦΥΛΑΚΗ! ΕΚΕΙ ΑΞΙΖΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ! φώναζε κι εκείνος όσο ο Κωνσταντής είχε πιάσει αυτόν για να μην επιτεθεί στον Δούκα.
- ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΟΥ ΑΠΟ ΔΩ ΠΕΡΑ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΒΛΕΠΩ! ΜΗΝ ΞΑΝΑΠΑΤΗΣΕΙΣ ΤΟ ΠΟΔΙ ΣΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ! ΟΥΤΕ ΕΣΥ ΟΥΤΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ! ούρλιαζε ο Δούκας.
- Τι λες Δούκα η Ασημίνα είναι έγκυος! είπε κάποια στιγμή η Μυρσίνη αλλά κανείς δεν της έδωσε σημασία.
- Μην ανησυχείς δεν είχαμε σκοπό να μείνουμε! απάντησε με ειρωνικό ύφος ο Νικηφόρος και έφυγε από το σπίτι.