Δάκρυα ευτυχίας ή δυστυχίας;

Σπίτι

Έτσι όπως κάθονταν αγκαλιασμένες, δεν κατάλαβαν πότε πέρασε η ώρα. Άκουσαν να χτυπάει η πόρτα και η Ασημίνα σηκώθηκε να ανοίξει.
- Νικηφόρε! Τι κανείς εδώ; ρώτησε έκπληκτη η Ασημίνα.
- Σε έψαχνα Ασημίνα! Πέρασε η ώρα και δεν γύρισες στο σπίτι. Πως είναι η Ελένη;
- Καλά είναι αλλά θα πρέπει να μείνω κοντά της απόψε. Μπορεί κάτι να χρειαστεί!
- Ασημίνα στην κατάσταση σου...
- Μην συνεχίζεις, τον διέκοψε, θέλω να μείνω κοντά της, είπε αποφασιστικά.
- Εντάξει αλλά θα μείνω κι εγώ μαζί σου! της απάντησε το ίδιο αποφασιστικά με εκείνη.
- Τι λες Νικηφόρε;
- Μπορεί να χρειαστεί το οτιδήποτε κι εσύ λόγω της εγκυμοσύνης σου πρέπει να προσεχείς!
- Μα...
- Δεν ακούω κουβέντα! Θα μείνω κι εγώ εδώ!
Κι έτσι κι έγινε! Έμειναν εκεί και οι δυο. Παρόλο που η Ελένη δεν ήθελε να υποχρεωθεί στον Νικηφόρο, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Το βράδυ η Ελένη κοιμήθηκε στο κρεβάτι της και ο Νικηφόρος με την Ασημίνα στην άλλη κάμαρη. Ο Νικηφόρος, αν και είχε μείνει ξανά στο σταμιρέικο, δεν είχε κοιμηθεί σε εκείνο το δωμάτιο. Του φαινόταν πολύ περίεργο να κοιμάται σε οντά αλλά αφού το ήθελε η Ασημίνα δεν μπορούσε να την αφήσει μόνη της. Άλλωστε και η Ελένη δεν ήταν καλά. Έπρεπε να τη βοηθήσουν και ένιωθε ήδη ενοχές απέναντι της για όσα έκανε στις αδερφές της.

Την άλλη μέρα η Ελένη ήταν καλύτερα. Η Ασημίνα όμως δεν την άφηνε να σηκωθεί από το κρεβάτι κι έτσι πέρασε όλη τη μέρα της εκεί. Της έφτιαξε πρωινό, συζήτησαν διάφορα θέματα, πέρασαν όλη τη μέρα τους μαζί. Ο Νικηφόρος είχε φύγει από νωρίς για να πάει σε κάτι δουλειές που είχε αλλά το μεσημέρι επέστρεψε στο σπίτι. Δεν ήθελε να αφήσει μόνη της την Ασημίνα. Το μεσημέρι έφαγαν όλοι μαζί, μιας και η Ελένη έπεισε την Ασημίνα να σηκωθεί από το κρεβάτι. Άλλωστε θα ήταν και ο Νικηφόρος εκεί να τη βοηθήσει. Υπήρχε μία αμηχανία μεταξύ Νικηφόρου και Ελένης αλλά όλα κύλησαν ομαλά. Η Ελένη έβλεπε στα μάτια του Νικηφόρου την αγάπη του για την Ασημίνα αλλά και τις ενοχές για αυτό που έκανε στις αδερφές της. Ο Νικηφόρος από την άλλη ήθελε να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη της. Ήξερε ποσό σημαντική ήταν για την Ασημίνα αλλά και ο ίδιος την εκτιμούσε αφού ήταν από τους ελάχιστους ανθρώπους που τόλμησε να τα βάλει με τον πατέρα του. Αργότερα η Ασημίνα βοήθησε την Ελένη να κάνει μπάνιο όσο ο Νικηφόρος άλλαζε τα σεντόνια και έπλενε και τα πιάτα. Ο Νικηφόρος δεν είχε αυτά τα κοινωνικά ταμπού που υπήρχαν. Στο Παρίσι έμαθε ότι οι δουλειές του σπιτιού πρέπει να μοιράζονται αλλά που να τολμήσει να το ξεστομίσει αυτό στο Διαφάνι. Ήξερε όμως ότι τα κορίτσια δεν είχαν τέτοια θέματα και ήθελε να βοηθήσει όπως μπορούσε.

Αποφάσισαν να μείνουν ένα ακόμα βράδυ εκεί, αν και η Ελένη ήταν πολύ καλύτερα. Είχε γερό οργανισμό. Το βράδυ κοιμήθηκε νωρίς κι έτσι εκείνοι είχαν λίγο χρόνο να το περάσουν μόνοι τους μακριά από το σεβαστέικο. Στον οντά τα κρεβάτια τα είχαν ενώσει ώστε να κοιμηθούν δίπλα δίπλα.
- Σε ευχαριστώ για όσα έκανες σήμερα! του είπε η Ασημίνα.
- Τι με ευχαριστείς Ασημίνα μου! Είναι δυνατόν να την αφήναμε μόνη της, απάντησε.
- Δεν ήσουν υποχρεωμένος!
- Ναι αλλά είναι αδερφή σου! Άλλωστε της το χρωστάω...
- Ας μην τα συζητάμε αυτά τώρα! Δεν ωφελεί σε τίποτα, είπε η Ασημίνα κάπως εκνευρισμένη.
- Με συγχωρείς, της είπε μετανιωμένος.
- Είσαι διαφορετική σε αυτό το σπίτι, συνέχισε.
- Να σου πω κάτι; Και εσύ είσαι διαφορετικός εδώ! παρατήρησε η Ασημίνα.
- Δηλαδή! απόρησε ο Νικηφόρος.
- Ε να... πως να το πω... είσαι κάπως πιο ανάλαφρος, πιο ήρεμος. Δεν ξέρω ίσως είναι και η ιδέα μου!
- Όχι μάλλον δεν είναι η ιδέα σου! Πράγματι νιώθω πιο ανάλαφρος εδώ. Δεν έχω από πάνω μου κάποιον τύραννο!
- Το ξέρω! Ίσως πρέπει να βρούμε ένα δικό μας σπίτι!
- Ναι το σκεφτόμουν κι εγώ αυτό! Αλλά δεν ήξερα αν δεχτείς, είπε ο Νικηφόρος.
- Θέλω Νικηφόρε! Θέλω να κάνουμε μια νέα αρχή και αυτό μπορεί να γίνει αν μείνουμε μόνοι μας.
- Αυτό σκέφτηκα κι εγώ!
- Τέλος πάντων ας μην αγχωνόμαστε γι'αυτό. Έχουμε αλλά προβλήματα τώρα! Για πες μου πως είναι τα πράγματα με τη βιομηχανική ζώνη.
- Πολύ άσχημα! Το ποτάμι θα μολυνθεί από τα απόβλητα του εργοστασίου. Θα κινδυνέψουν και τα υπόλοιπα χωράφια ακόμα και τα δικά μας. Αλλά ο πατέρας μου νοιάζεται μόνο για την εξουσία και το χρήμα.
- Με τον Μιλτιάδη μίλησες;
- Μίλησα ναι! Ευτυχώς υπάρχει ο συνεταιρισμός και υπάρχει πιθανότητα να διαλύσει τα σχέδια του Δούκα.
- Το πιστεύεις αυτό; ρώτησε όλο αγωνία η Ασημίνα.
- Το πιστεύω! την καθησύχασε.
- Έλα να κοιμηθούμε τώρα, κουράστηκα λίγο σήμερα!
- Ναι ξάπλωσε! Κοιμήσου! της είπε και την σκέπασε καλύτερα.
Την πήρε αμέσως ο ύπνος. Ο Νικηφόρος όμως την χάζευε. Κοιμόταν τόσο ήρεμη. Χάιδευε την κοιλιά της και χαλάρωνε κι εκείνος. Μέχρι που τον πήρε κι αυτόν ο ύπνος έχοντας το χέρι του στην κοιλιά της.

Την άλλη μέρα η Ελένη ήταν εμφανώς καλύτερα. Κάθισαν μαζί της όλη τη μέρα αλλά κατά το απόγευμα αποφάσισαν να γυρίσουν στο σεβαστέικο. Άλλωστε ήδη υπήρχαν γκρίνιες από τη Μυρσίνη και τον Δούκα για την παραμονή του ζευγαριού στο σταμιρέικο. Η Ασημίνα όμως επισκεπτόταν κάθε μέρα την αδερφή της για να δει πως είναι αλλά και για να πουν τα νέα τους. Κι ο Νικηφόρος πήγαινε αρκετές φορές μαζί με την Ασημίνα για να δει αν χρειάζεται κάτι η Ελένη.
Η Ελένη σκεφτόταν συνέχεια τη στάση του Νικηφόρου. Η αλήθεια είναι ότι τη βοήθησε πολύ με το ατύχημα που είχε και της φέρθηκε σαν να ήταν οικογένεια του. Έδειχνε το βλέμμα του πως είχε μετανιώσει για όλα, πως αγαπούσε ακόμα την Ασημίνα μιας και τη κοίταζε μες τα μάτια. Ίσως έπρεπε να του δώσει μια ακόμη ευκαιρία. Κι έπρεπε να σεβαστεί την επιλογή της αδερφής της, να μείνει κοντά του και να μεγαλώσουν το παιδί τους. Αυτά σκεφτόταν συνέχεια. Πάντα όμως είχε μέσα της την ελπίδα ότι οι αδερφές κάποια στιγμή θα τα ξαναβρούν!