သူကျွန်တော့်ဘဝထဲကိုစပီးဝင်လာတုန်းကမိုးရေစက်ေတွရယ် ထီးကလေးတစ်ချောင်းရယ်...
မိုးတွေရွာနေတဲ့နေ့ရက်တစ်ခုမှသူနဲ့စတင်တွေ့ခဲ့တာပေါ့....
လွန်ခဲ့တဲ့9နှစ်...
အထက်တန်းကျောင်းသားအရွယ်Jihoonတစ်ယောက်bus stopမှာ ခပ်သည်းသည်ကျနေတဲ့မိုးကြောင့်အခက်ကြုံလို့နေခဲ့သည်..
မိုးကစဲအရိပ်အယောင်မရှိ..ထီးလဲမပါ...စာအုပ်တွေနဲ့ဆိုတော့မိုးရေထဲပြေးသွားဖို့လဲအဆင်မပြေ..အိမ်ကလဲဝေးနေသေးတယ်...
Jihoon တွေးရခတ်နေစဥ်.။..ကျွန်ေတာ့်အနားကိုလူတစ်ယောက်ရောက်လာသည်...
နွေးထွေးတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ကျွန်တော့်ကိုစိုက်ကြည့်ပီး...အိမ်ကဘယ်နေရာမှာတုန်းမေးလေရာ..ကျွန်တော် ပြောပြလိုက်တော့လမ်းတူသည်ဆိုကာအတူတူပြန်ဖို့ပြောလာတယ်..
ကျွန်တော့်မှာထီးမပါမှန်းသိနေသည့်ပုံ...
ကျွန်တော်လဲဒီအတိုင်းဆက်နေရင်ဖျားတော့မှာမှန်းသိနေလို့အဲ့လူသားနဲ့လိုက်သွားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်၏...ခုမှစတွေ့တဲ့ လူတစ်ယောက်ကိုယုံကြည်သင့်လား...?
ဘယ်သူထင်ခဲ့မှာလဲ..အဲ့လူသားကကျွန်တော် 27နှစ်အရွယ်ထိ..နှလုံးသည်းပွတ်မှာအမြတ်တနိုးရေထိုးထားတဲ့နာမည်ရဲ့ပိုင်ရှင်ဖြစ်နေမယ်ဆိုတာ...
နာကျင်စေခဲ့တာတောင်မမုန်းနိုင်ပဲချစ်နေရသူဖြစ်လို့နေမယ်ဆိုတာလေ...
သူနဲ့ပထဆုံးအကြိမ်တွေ့ဆုံခဲ့ခြင်းကနှလုံးသားအနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာမှာခုချိန်ထိထင်ရှားစွာသရုပ်ပေါ်နေတုန်းပါ..
နောက်တစ်နေ့ကျ..စတိုးဆိုင်လေးမှာရေခဲမုန့်စားစားနေရင်းအဲ့ဒီလူသားနဲ့ပြန်တွေ့ခဲ့တယ်..
အဲ့လူသားကတော့Americanoတစ်ခွက်နဲ့...
အဲ့လူသားကိုကျွန်တော်ခေါ်လိုက်တော့အဲ့ဒီလူသားကကျွန်တော့်အနားကိုလာထုိင်ခဲ့၏...
ပီးတော့အဲ့လူသားကသူ့ကုိယ်သူမိတ်ဆက်ခဲ့တယ်...
Kim Junkyu...
ကျွန်တော်အမြတ်တနိုးခေါ်တဲ့နာမ်စားကတော့အကိုတဲ့..
အကိုကကျွန်တော်နဲ့တစ်လမ်းထဲမှာနေတာ...
ပြောင်းလာတာမကြာသေးဘူးတဲ့...
