kalbimde ağrılar var

otobiyografimsi ama daha çok kötü yönlerine odaklısın

edebiyat projesinde karakter tanıtımı yapıyorum ayağına içimi döktüğüm bi' yazı.

---

x'in iç sesi: kendinden nefret et, kendini sev, kendini yücelt

bu yazıda bir karakteri anlatacağım. karakterimizin adı x çünkü o denklemlerdeki bilinmeyen gibi. denklemi çözmek için x'i bulmak gerekir, x'le dost olmaya ve denklemi çözmeye çalışırsın fakat denklemi çözemedikçe içten içe x'ten nefret etmeye başlarsın. denklemi çözmek için x'e ihtiyacın vardır ama ona olumlu yaklaştığın halde sana hiç tepki vermiyordur aksine sana hiç yardımcı olmadan şıp diye kendisini çözmeni bekliyordur, bu kadar da nankördür. işte x karakteri de denklemlerdeki x gibi olduğu için x'tir.

biriyle yakınlaşabilmek için o insanı çözmek gerekir, x de hoş sohbetli ve çekici biridir ve onu görebilen için çözmeye değer biridir ama işte bazen öyle anlar gelir ki sen onu çözmeye çalıştıkça hiç sonuç alamazsın x'ten. bu da seni öfkelendirebilir ve ona yakınlaşamadığını düşünerek uzağında kalırsın ancak bu x'in bilerek yaptığı bir şey değildir, onun yapısı böyledir ve o da bu yaptığının sağlıksız bir davranış olduğunun bilincinde olarak kendini daha sağlıklı bir hale getirmek için çabalamaktadır. yani x kendini bir tık zor insan konumunda görmektedir, böyle olması gerektiğini düşünmektedir çünkü her önüne gelen onu çözebilseydi onu çözebildikleri kırıp parçalayabilirlerdi de. bu bir nevi x'in koruma mekanizması gibi bir şey oluyor bu durumda tabii bazen belli insanlara karşı kalkanlarını indirip daha kolay bir hale gelmesi gerektiği de doğrudur.

x hem insanların içinde hem insanlardan uzak bir karakterdir. insanları hissediyordur ama insanlarla hissetmiyordur. x kendini sağlıksız bir kişilik olarak görmektedir çoğu zaman hatta sağlıklı halini bile sağlıksız bir sağlıklılık olarak görüyordur. insanların onu çözememesinin x'in savunma mekanizması haricindeki bir nedeni de onun komplike bir kişilik oluşudur, o bile kendini çözememektedir ki insanlar onu kolayca çözebilsin. 

içerisinde zıtlıklar barındırmaktadır ve kendisi de bunların arasında kalmıştır. tarafını seçemiyor, seçse bile doğru seçenek olduğundan emin olamıyor, emin olsa bile istediği gibi olamıyordu. insanın olduğu bir durum vardır ve insan kendisine ait olmayan bir kişiliği zorla kendine enjekte etmeye çalışmamalıdır, x de bunu biliyordur fakat gerçek kişiliğini o da tam çözebilmiş değildir. ona doğru ve mantıklı geleni mi yapmaya çalışıyordur yoksa kendini bir şeylere dönüşmek için zorluyor mudur o da bilmiyordur.

x kötü olduğunda iç sesi ikiye bölünür ve kulaklarını tırmalamaya başlar. bir taraf x'e şunları söyler: berbat bir haldesin ve kendi kendine ayağa kalkamıyor musun? hem kendini insanlardan uzaklaştırıp hem de onlara ihtiyaç mı duyuyorsun? ne kadar da aciz birisin. yalnızsın, yalnız olacaksın, yalnız öleceksin. anla artık, işin bitti.

x bazen bu sesin acı ama doğru söylediğini düşünür ve umutsuzluğa kapılır ama x'in iç sesinin diğer tarafı da vardır ki o yıkılmasını önler, o da şöyle der: kötü bir durumdaysan ne olmuş? senin kimseye ihtiyacın yok, insanlar amaç değil araçtır. kendi kendine kalkacaksın ve insanlar sana sadece araç olacak.

x hep bu sesler arasında gidip gelir, ikinci ses onu ayakta tutuyordur fakat o ses de fazla egoist, tanrı kompleksi olan bir sestir bu yüzden x hep arada kalır ama eğer ikisinden biri olmayı seçmek zorunda olsaydı her ne kadar robot ve duygusuz gibi gelse de ikinciyi seçerdi çünkü duyguları olmazsa acı da çekmezdi.

x'in sağlıklı halini bile sağlıksız görmesinin sebebi de aslında bu ikinci sestir. x sağlıklı bir insanken adeta bir verim makinesidir, ilgilendiği alanlarda başarılıdır, insan ilişkileri de fena değildir ama x'in narsistliği ve en iyi olma takıntısı vardır ki bunlar sağlıklıyken daha çok ortaya çıkmaktadır çünkü zaten sağlıksızken kendini küçük gördüğünden bunların ortaya çıkması mümkün değildir.

x çevreden kopuk ve pek toplum olmayı seven biri olmasa da söz konusu ilgilendiği bir alansa öne çıkması ve o konuda başarılı olduğunun bilinmesi kısaca imajı önemlidir. x, birisi ona başarılı olduğu bir alanda laf ederse "sen ne dersen de sonuçta ben iyi olduğumu biliyorum." diyecek bir tip değil "bana laf mı ettin? o zaman laflarını sana nasıl yedireceğimi izle." tarzı bir tiptir. her ne kadar öyle durmasa da x, çevrenin etkisiyle oldukça hırslanabilecek bir kişiliktir.

x çevreden kopuk diye insan ilişkileri de kötü olacak değildir elbette. x daha çok ikili ilişki insanıdır, onda birlik duygusundan ziyade ikili ilişki ve bireysellik baskındır. yakın ikili ilişkisi olmadığı biri hayatından çıksa ona çok zarar vermeyeceğini düşünür çünkü zaten yakın ilişkileri yoksa o kişiyle bağları zayıftır ve zayıf bağların kopması zor, acı verici bir durum değildir. bu konuda x gaddar görünebilir ancak x sadece seçici bir insandır, ikili ilişkisi olmayan birini kolayca hayatından çıkarabileceği gibi ikili ilişkisi ve güçlü bağları olan birini de hayatından çıkarması bir o kadar zordur. ona zarar verse bile x güçlü bağlara sahip olduğu birini kolayca bırakamayabilir.

x insan ilişkilerine ikili bakımdan önem verse de her ilişkinin geçici olduğunun bilincindedir bu da onun ilişkileri sahte görmesine sebep olur. bu dünyada her şey geçicidir fakat x tüm dünya için böyle düşünmemektedir çünkü böyle düşünürse yaşamanın bir anlamı kalmaz ve x varoluşsal sancı çekmeye başlayarak sağlıksızlaşır. yani bu sahtelik görüşü onun için çoğu zaman sadece ilişkiler için geçerlidir.

x'in hayallerinde de bağlar yoktur bu yüzden çünkü bağları geçici ve sahte görmektedir ancak x'in böyle düşünmesi görünüşü açısından sizi yanıltmasın. arkadaşlarıyla oldukça yakın gözükebilir ya da birinden çok hoşlanıyor gibi gözükebilir. x'in bu düşüncesi gelecek için düşündüğünde ortaya çıkar ama tabii ki x şimdiki anı da yaşar bu yüzden bu tür düşüncelere sahip birinin insanlarla bu kadar iç içe gözükmesi de normaldir.

x'in hayallerinden bahsediyordum. x'in hayalleri genelde yalnız, başarılı ve mutlu olduğu hayallerdir. yalnızdan kastım yapayalnız değil ama insanlarla iç içe de değil. x, insanların onu bildiği, başarılarıyla tanıdığı ama hayatının içinde olmadığı bir hayat istiyor. x insanları yakınına sokmaktan hoşlanmıyor ve hep bir mesafe olmasını istiyor. 

detaylıca, anlatabildiğim kadarıyla x'in iç dünyası ve kişiliği bu şekilde. ne sever, ne yapar gibi klişe soruların cevaplarından ya da dış görünüşünden bahsetmedim çünkü yapmak istediğim ruhsal bir tasvirdi. 

x karakteri herhangi basılı bir kitabın karakteri değil, benim karakterim. hatta bir kurgunun içinde bile değil sadece bir karakter olarak var bu yüzden adı da yok, önemli de değil. önemli olan bir isminin olması, bir kitabın içinde olması değil var olmasıdır.