Plan A dedi, suya düştü. Plan B dedi, daha ilk günden mahvoldu. Plan C dedi, o da eh?..
Herşeyi eline yüzüne bulaştırmış, hiç bir şeye yeteneği olmadığı gibi hiç bir şeyide beceremeyen kız, Anya Forger.
Akşam vakti olduğu için hava kararmış üstüne b...
Yüzü düşen oğlan, bozulduğunu belli etmemeye çalışarak olduğu yerde dikleşti ve boğazını temizledi. Kızın onu tanıdığını biliyordu. Yoksa sinirden böyle köprüyüp kızarmasına nasıl sebep olabilirdi ki. Kızın bu sorusuna verebilecek cevap bulamayıncada yanında kem küm edip aptal gibi durmamak için de kahvesini aldı ve tezgaha en yakın masaya oturdu.
Loid'de sindiği köşeden iki ergenin arasındaki kısa çekişmeyi sanki önemli bir bilgi edinebilecekmişçesine pür dikkat izledi.
Kız şimdiden üzerinde oluşan baskı yüzünden berbat hissetmeye başlamıştı. Bir yandan Loid bir yandanda Damian'ın bakışları yetmezmiş gibi haftalardır sinek uçmayan kafe dolup taşıyordu. Melissa bardaklara isimleri yazıyor, Ceaser siparişleri alıyor, Anya ve Hayden içecekleri ve tatlıları hazırlıyordu. Hazırlıksız yakalanan gençlerin elleri ayakları birbirine dolaşmış, ilk ciddi işlerinde panikle oradan oraya koşuşturuyorlardı.
Anlaşılan gün fazlasıyla yorucu geçecekti...
*three hours later*
Kafe yeniden monoton sessizliğine bürünmüş, kalabalık dağılmıştı. Öğle vaktindeki öğrenci cümbüşüne nazaran şuan beş parmağı geçmeyecek kadar masa doluydu. Köşe taraflarda çokta sırıtmayan bir masada, daha doğrusu, oturan kişinin kendi düşüncesiyle kendisini çok belli etmeyen bir masadan, okuduğu dergi üzerinden kaçamak bakışlarla tezgahı süzen genç bir erkek vardı. Şöyle bir göz atıldığında bir kere bakınca kendisine bir daha bakacağınız cinsten yakışıklıydı. Üzerinde krem rengi smokin, kafasında krem rengi fötr bir şapka, ellerinde ise siyah yarım bir çift eldiven vardı. Saçları şapkanın altından göründüğü kadarıyla kumraldı. Gözleri ise açık bir kahve tonuydu, yüzüne serpiştirilmiş çiller dışarıdan sert görünen görüntüsünü yumuşatıyordu. Yaklaşık yarım saat sonra oda kalkıp gitmişti zaten. Arkasından bakan bir grup genç bırakarak.
...
Akşam vakti olmuş, kafenin artık kapanma saati gelmişti.
Anya masaları ıslak bezle silerken yerleri paspaslayan Melissa'nın pişmanlık dolu sesiyle irkildi. "Öğlen olan için özür dilerim. Çocuk 'Lord Damian' dediğinde yüzüne garip garip baktım ama ciddi olduğunu görünce birşeyde diyemedim, direkt yazdım. Seni kızdırmak için istediğini bilseydim yazmazdım... Keşke yazmasaydım."
Anya, Damian'ın yaptığı çocukça şey için Melissa'yı suçlayamazdı ki. O farkında olmadan aracı olmuştu sadece. Şakayla karışık bir şekilde "Önemli değil. Onun bu çocukça tavrı için seni suçlayamam." Dedi.
Melissa bunun üzerine rahatladığını belli eden bir gülümseme sundu. Kızın iç ısıtan gülümseyişine öbür kızda gülümsedi ve işlerine devam ettiler.
Günün yorgunluğu birde üstüne evin uzaklığı zaten canından bezen Anya için bir işkenceden farksızdı.
Eve vardığında soluk soluğa kalan kız tam zili çalacakken bozuk olduğu aklına geldiğinde kendini durdurdu. Zaten büyük bir ihtimalle evde de kimse yoktu. Ellerini cebine attı karıştırdı, karıştırdı ve karıştırdı. Aradığını bulamayınca kaşları nerede olduğunu düşünürken çatıldı. Sonra, belki ordadır diye küçük yan çantasının içine kurcalamaya başladı ama nafile. Anahtarı ya kafede unutmuştu ya da düşürmüştü çünkü yanına aldığına emindi. Bıkkınlıkla soludu ve söylene söylene yere çömeldi. Yaklaşık on dakika boyunca yerde yuvalarına topladıkları kırıntıları götüren karıncaları izledi.
"Anya!" Yorgun kız duyduğu tanıdık sesle irkilerek daldığı yerden başını seslenen kişiye doğru kaldırdı.
Bölümü aslında daha uzun tutacaktım. Ama hem sizi sıkmamak hemde yeniden cliffhanger yapmak için burada kestim. Ehehe.
Ama söz! Yeni bölüm daha kısa süre içerisinde gelecek. Eğer ilerleyen olaylar için ilginç fikirleriniz varsa benimle paylaşabilirsiniz. Okuduğunuz için teşekkürler. <3
