Oğuz Eren/Gerçek Ailem

¹²

"Ee nolucak şimdi?" Dedim herkese tek tek bakarak

"Ameliyat olucaksın tarihi belli değil ama en kısa süre de yapılacak. " dedi doruk sakin bir ses tonuyla.

Ertesi sabah ...

Dicleye tümör ile ilgili hiç bir şey söylememiştim. Bugünde evde oturmak zorundaydım çünkü annem bana bir şey olacağından korkuyordu.

Mert,Enes, Aras ve Utku hem beni ziyaret hemde ailemle tanışmaya geleceklerdi.

Evde ben , Ozan, ceren , annem , Ege ve Doğan abi vardı.

Annem ve Ceren mutfakta ben , Ozan ve Ege salondaydık Doğan abi odasındaydı.

Tam ayağa kalkmış mutfağa doğru giderken kapı çaldı ani gelen mutluluk ile kapıya koşup açtım.

Bizim salakları masum iyi aile çocukları gibi dikilirken görünce gülmeye başladım.

"Gülme lan!" Dedi Mert sinirle.

Enesin elinde ki çiçek buketini görünce kaşlarım çatıldı arkamda hareketliliği hissediyordum ev halkı arkamdaki büyük ihtimalle.

"Çiçekler kime ?" Diye sordum .

"Annene" dedi Enes gülümseyerek Aras herkesin önüne geçip içeri girdi öbürleri de arkasındaydı.

"Merhaba , ben Aras nasılsınız iyisinizdir umarım " annem e doğru yönettiği soruya karşı annem gülümsedi ve arasa sarıldı öptü .

"Teşekkür ederim, Sevde ben istediğiniz gibi hitap edebilirsiniz teyze abla gibi" dedi gülümseyerek.

"Sizin yanınızda soluk kalır, Enes ben bu arada çok memnun oldum." Çiçekleri uzatarak ve gülümseyerek söylemişti.

Şerefsizler ne kadar iyi rol yapıyorlar.

Annem ona da sarılmış ve memnun olduğunu söylemişti.

"Merhabalar, Mert ben nasılsınız iyisinizdir inşallah " gülümseyerek söylediğine annem aynı şekilde karşıladı.

Mertin tipine bak ben bununla 1 ay dalga geçerim .

"Son olarak ben kaldım Utku ben memnun oldum "  dedi Utku da aynı şekil.

Salona geçince dördü de bir 3lü koltuğa oturmuştular tekli koltuklardan birine  Doğan abi diğerine de annem oturmuştu ben ve Ozan  diğer 3lü koltuğa ceren ve Ege de ikili koltuğa oturmuştu.