Tears of Sorrow | COMPLETED

Six

Z A N E

Alas dos na kami ng madaling araw nakauwi galing Baguio kagabi. Sinulit kasi namin yung isang buong araw don. Hindi kami pwede mag-stay ng matagal because today is Mom and Dad's 25th wedding anniversary, I couldn't miss it.

Kahit na wala na si Daddy, we still celebrate special occasions with him, I mean ako lang... ayaw na ni mommy mag celebrate ng mga ganoong bagay dahil nalulungkot lang daw siya.

I plan on surprising her, ilang weeks din ako nagplano dahil busy.  Ang venue ay dito lang naman sa bahay, since yung mga close lang naman nila mommy ang in-invite ko.

I was in the living room when the doorbell rang.

"What brings you here? Aga mo naman gumala!" I sarcastically uttered Ng makita kong si Vince ang napagbuksan ko ng pinto.

"FYI, Tita Stella invited me here, tsaka, I brought your pasalubong here, you left it in the car"

"Hijo!!" salubong ni Mommy kay Vicente pagkapasok nito, she hugged him. "Where's Louie?"

I rolled my eyes and closed the door. Nilapag ni Vince ang pasalubong ko na na naiwan ko sa kotse niya kagabi, galing sa Baguio.

"Have a seat," Mom offered. Tinatapos pa ni Mommy ang ginagawa niyang breakfast. Day-off kasi ni Manang ngayon, kaya walang gagawa nuon.

"So?" I stared at him.

"What so?"

"Don't talk a lot." in ko. Whatever happened last night, stays where it is supposed to be. Open naman ako kay mommy, wag lang muna ngayon.

The doorbell rang, Si Tita Louie na for sure yon.

"I'll get it, Tita," Vinny insisted.

"Son!" I heard. Lumapit ako kay Tita para hagkan siya. "Good morning, Tita." I grinned.

"Mon ami!" Says Mom. (My friend)

Kinalabit ko si Vinny at naunang maglakad patungo sa taas, sinenyasan kung sumunod siya, unfortunately, hindi niya ako naintindihan. Sumigaw pa ang kumag!

"What?!"

"Oh, Zane, where you going? We're still having breakfast, handa na ang pagkain,"

Ayoko ng confrontation! Pagmagkasama ang dalawang mommy, automatik may tanong yan.

Pagkababa ko ng hadgan, mahina kung pinatid si Vinny. "Ikaw kasi e, sabi kong sumunod ka,"

"It's not my fault hindi kita marinig!" nagdilatan kami ng mata, dahan-dahan akong naglakad patungo sa Dining Area para kumain na.

As soon as I finished eating, I immediately stood up, but my Mother stopped me. "You're done?"

"Yes, Ma. Excuse me, I'll just finish some assessments." Agad akong umalis para pumunta sa kwarto ko. I sighed and jumped onto my bed.

V I N C E N T

"Son, why did you come here so early?"

"We arrived almost the same time, Ma. You're early too." I grinned.

"Stop being so defensive! Napaghahalataan, hmm?" Mom uttered.

I shook my head at sinubo ang kutsara na kanina pa gustong pumasok sa bibig ko.

"Kayo na ba Ng anak ko, Hijo?"  I choked on what Tita said.

"H-hindi pa po, Tita."

"HINDI PA? So, magiging kayo?" tanong ulit ni Mommy.