Crimson's Heresy (To Be Publish Under Immac)

Kabanata 8

The Warning

"Boss?" Matalim ang tinging nilingon ko ang tumawag sa akin.

Enver gulped as he motioned for me to get inside the exclusive bar owned by one of the organization's master where our next client is waiting for me.

Hindi ko na lamang siya pinansin pa at hila-hila ang laylayan ng suot kong dress ay pumasok ako sa loob. The dress was long and it reached at almost the tip of my toe if only I wasn't tall enough as a woman. Its design was so disgusting to me, but I managed to wear it because of a person I don't want to ever see right now in my life. Hindi ko alam kung bakit nauwi sa ganito ang lahat. Gusto kong maglabas ng baril at barilin lahat ng mga taong makikita ko pero ang galit ko ngayon ay nakatuon lamang sa isang tao... na hindi ko rin naman kayang saktan.

Ha! I want to cursed myself for even saying that I'd kill him if I become weak and he is the reason.

Pagkauwi ko galing Portuguese isang araw na ang nakalipas ay maayos naman ang lahat. I killed the one who ordered to ambush us and I was able to plot my revenge perfectly. Lahat ng gusto kong magdusa kasama ito ay nasa impyerno na at sa pag-uwi ko ay wala namang ginawa na kahit anong kalokohan si Zircon ayon sa mga sinabi nang iniwan ko para magbantay sa kaniya.

He didn't even leave my condo, they said. Nandoon lang daw siya lagi sa kuwarto ko at parang hinihintay lang talaga ang pagdating ko. And when I got home, I was the one again who took care of him. I said I'd be fast and I was. But then later these morning, a parcel from Armani, a famous brand that sells some dresses came into my condo and the name was indicated to him. I thought it was his. Pero ang gago ay may iba pa lang plano sa buhay.

"That's yours." Kunot noo akong nagbaba nang tingin sa hawak kong paper bag. Magaan iyon at paniguradong wala namang delikadong laman pero hindi ko alam kung para saan iyon.

"If these are just piece of blazers, jeans or tops then I am not accepting it. Marami akong pera. Baka lang ay nakalilimutan mo na," sarkastiko kong sabi sa kaniya pero natawa siya sa akin.

Sumubo siya ng pagkaing pinaluto ko pa kay Enver dahil kahit ako mismo ay hindi marunong magluto nang hindi pinapasabog ang kusina ko. I admit that I made a house for myself before, but was burned whole because I tried to cook a decent meal for myself. Hindi naman masama ang ginawa ko. Ang masama lang ay may narinig ang ibang kapitbahay ko na pagsabog dahil may dinamita sa loob ng bahay. And there were plenty of it so the explosion was longer that mostly scared them off. Kaya sa huli ay gumawa ako ng mapagtataguan niyon sa kuwarto ko sa bahay ni dad.

At least in the house, there's a cook so there will be no accident like what happened in my supposed house that is going to occur again.

"Those aren't your own typical of clothes. Gift ko iyan sa iyo. Please wear it, wife, okay?" Tinaasan ko siya ng kilay at iniwas niya lang naman sa akin ang tingin niya. Ayaw salubungin ang akin.

I rolled my eyes and just opened the paper bag. Mas lumala ang gatla sa noo ko nang mapagtanto na makulay ang nasa loob niyon. I don't wear anything that has colors like how girls like it! Gusto kong mag-angat nang tingin sa lalaki at saksakin na lang siya dahil mas gusto ko atang makita ang kulay ng dugo niya kaysa sa kulay na kinakaharap ko ngayon. At nang ilabas ko ang damit na tinutukoy niya sa lalagyan nito ay parang gusto kong pasabugin na ang buong mundo.

"What the heck is this, asshole?! Do you intend for me to wear these?!" Itinaas ko ang damit, halos itapon na sa mukha niya kung hindi lang siya kumakain.