Crimson's Heresy (To Be Publish Under Immac)

Kabanata 9

The Protection

“Oh! Crimson, dear!” Sinalubong ako nang nagtatakang mukha ni mom habang diretso lang naman akong naglakad papasok. Tho, I halted when she stopped me so she can kissed my cheeks.

“Napauwi ka, hon? May kailangan ka bang gawin dito sa bahay? Perhaps, in your room?” nakangiti niyang tanong. Iyon nga lang ay nabura ang ngiti sa labi niya nang bumaba ang tingin niya sa damit ko.

A gasp escaped from her lips and when she looked up at me, her eyes shoned with adoration and tears. Natigilan ako roon at kumunot pa ang noo ko. I know that they’d be weirded out why I am wearing a dress, but my mother’s reaction is too much. Sinong tanga ang iiyak dahil lang sa nagsuot ako ng ganito? Pinigilan ko ang sariling umirap habang kuyom pa rin ang kamao dahil sa nangyari kanina sa bar na pagmamay-ari ni Avery Lyn.

I don’t even know how I managed to go home without scratching or even destroying anyone’s car and lives along the way. Basta ay galit na galit ako dahil sa narinig mula sa bibig ni Chester. The girl she was pertaining to earlier whose named was Cassidy Klein is a mobster. The chamber that is under her care is for trafficking in men for sexual exploitation. And hearing Chester said those words, offering my fiancé to her, damn. I felt like all the blood in my body run up to the top of my head.

Hindi pa sapat ang ginawa ko sa kaniya kanina at ipapamukha ko iyon. Hindi dahil nasa iisang organisasyon kami ay babastusin niya ako ng ganoon-ganoon lang. I need to remind him which place he is located. I cannot let him trample me that easily.

“Akio! Akio! Ang baby nating dalawa! Dalaga na!”

Napaawang ang labi ko nang mapabalik ako sa kasalukuyan dahil sa malakas na sigaw ng ina ko. Na sinundan niya pa nang malakas na palahaw niya nang iyak. I looked at her, deadpan. I was speechless and she really looked stupid in my eyes as she bailed in front of me like a freaking child whose toy was taken away from her.

Dahil na rin sa ginawa niya ay narinig ko ang tarantang yabag ng ama ko pababa rito sa unang palapag. And it wasn’t long when he showed himself at the top of our staircase. Iyon nga lang, nang magtagpo ang tingin naming dalawa at nakita niya ang suot ko ay natapilok siya dahilan para gumulong siya sa hagdan. The staircase was long, but I doubt if my father even felt too much pain because of his fall. Dahil sa kabila niyon ay tila wala lang na tumayo siya kahit na paika-ika na dahil sa nangyari.

Walang emosyon na tinignan ko ang ama na ngayon ay naluluha na ring nakatingin sa akin. He even sniff! Oh, damn. Bakit hindi matino ang mga taong parte ng buhay ko?

“My b-baby. You are now wearing a dress. Dalaga na ang baby ko!” At sinabayan niya sa pag-iyak ang ina ko na halos magyakapan na silang dalawa roon. I rolled my eyes. Disgust fueled my system as I walk passed by them.

“I am now going to bed. And don’t talk further about my clothes,” utos ko sa kanila.

Hindi ko na hinintay pa ang sasabihin nila sa akin dahil nauna na agad ako sa kuwarto ko. Nang matiwasay akong nakapasok sa loob pagkatapos kong lampasan ang mga bagong installed traps sa kuwarto ay dumiretso na ako agad sa wardrobe ko. I strip my self as I looked for clothes to wear. Nang makahanap ay itinapon ko muna iyon sa kama ko bago ako pumasok sa banyo para maligo muna.

May talamsik pa ng dugo sa suot kong dress kanina at buti hindi iyon klaro dahil sa kulay ng damit. I cleaned my blooded right hand earlier, but the smell of blood still lingers around me. Kaya inayos ko ang pagligo ko at ikailang ulit kong sinabunan ang sarili para mawala ang amoy na iyon. When I got out from the bathroom, I already felt fresh.

Isinuot ko ang damit na nasa kama ko at doon ko lang napansin na nagva-vibrate ang cellphone ko. Nasa loob iyon ng bag na nilagay ko sa kama. I fetched for it and my forehead creased when his name welcomed my sight. He is calling my personal number that made me elevate my left brow.