Yüzbaşı Hanım -Yarı Texting-

Bölüm-11-

Ciddi anlamda artık bıkmıştım, sürekli mesaj atıyordu. Saçmalık resmen. Derin bir nefes vererek, kafamı koltuğa yasladım. Rahat edemediğim için tekrar doğruldum, ellerim ile yüzümü ovuştururken bir yandan da Kayra'yı düşünüyordum. O da çökmüştü resmen, yaptığım sanırım cidden bencillikten başka bir şey değildi.

Ayağa kalktım, ani kalkmam ile başım dönmüş, sarsılmıştım.

Odama doğru yöneldim. Hemen kendimi sıcak suyun altına attım. Vucüdumu köpekleyerek iyice temizlendim, saçlarımı tarayıp çıktım. Siyah bornozomu üstüne geçirdim, alt çekmecelerden bir tane el havlusu aldıp, saçlarıma sardım.

Aynanın karşısına geçtiğimde, aynadaki çok yabancı geliyordu.

Odama geri girdim, makyaj masasının çekmecesinden siyah kil maskesi aldım. Yüzüme uyguladıktan sonra içeri geçtim, Nazlı mutfaktan geliyordu. Beni o halde görünce elindeki çaydanlık düştü. Kaynar su tüm koluna dökülmüş, acı ile bağırdı.

Hızla yanına gittim içeriden yanık kremi getirdim, koluna sürdüm. Yavaş yavaş acısını alır iken ben hemen hazırlanmaya gittim. Gündelik bir şeyler giydikten sonra içeri gidip Nazlı'yı kaldırdım. Kapının yanındaki askılıktan arabanın anahtarını aldım. Hastaneye doğru yol aldık.

Nazlı'ya baktım o da bana döndü, Nazlı dayanamayıp kahkaha atmaya başladı.

"Öcü'ye benziyordun abla." hala gülüyordu.

"ağzına biber sürerim Nazlı!" dedim kızarmış gibi.

Arabadayken telefon sesi doldu içeriye, Kayra arıyordu. Aramasına cevap verdim.

"Alo"

"Efendim Kayra"

"Abla ben senin evin kapısındayım sen yoksun."

"N'oldu ki? Niye uğradın?"

"Nazlı simit al demişti, onları getirdim."

"Biz hastaneye gidiyoruz."

"Ne, nasıl, niye, kime ne oldu, abla iyi misiniz? Abla cevap ver." sesi oldukça endişeli çıktı.

"Ablam beni birazcık yaktı da," diye konuştu Nazlı.

"İyi misiniz peki?"

"Çok iyiyiz."dedim bıkkın çıkan sesimle.

"Hangi hastaneye gidiyorsunuz? Ben de geleceğim, iyi olduğunuzu görmem lazım."

"Yeni Yaşam Hastanesi"

"tamamdır abla geliyorum."

Telfonu kapatıp yola bakmaya devam ettim. Nazlı da üzerine bakıyordu. Elbisesini kontrol ediyordu.

"Güzelsin, güzelsin. Korkma!" dedim gülümseyerek.

Önüne döndü, cama bakmaya başladı. Evden hızla çıkarken peçesini unutmuştu. Yolda dönüp hemen evden alalım dese de çok yol geldiğimiz için dönememiştik.

Hastanenin önüne geldiğimizde arabayı park edip, içeri geçtik. Bizimle bir kadın doktor ilgileniyordu. Nazlının yanan koluna baktı. İlk önce bir kaç değişik şey yaptı ardından ise kolunu sardı. Kayra ise yeni gelmişti.

Yanıma geldi, Nazlı'ya bakmamaya özen gösterdi.

"n'oldu, normalde gözlerini çekemezsin. Şimdi ne demeye bakmıyorsun?" dedim gülerek.

"Abla kız kapalı, şimdi orada kolu omzuna kadar açık, benşm bakmadan rahatsız olabilir." dedi.

Düşüncesini yediğim.