တစ္ညလုံးေစြထားတဲ့မိုးေၾကာင့္ ျမက္ခင္းျပင္စိမ္းစိုတို႔က မိုးေရတို႔ျဖင့္လူးေနၾကသည္။ ေနျခည္ကျဖာမထြက္ႏိုင္ဘဲ မိုးသားတိမ္လိပ္မဲတို႔ေနာက္မွာ ဖုံးကြယ္ထားျခင္းခံရ၏။ ယခုရက္ပိုင္းအတြင္း မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေလထန္ၿပီးမိုးအဆက္မျပတ္႐ြာႏိုင္သည္တဲ့။ အခန္းထဲကျမင္ရသည့္ မိုးေရခ်ိန္တိုင္းတိုင္လုံးႀကီးကေတာ့ ထုထည္ႀကီးမားစြာျဖင့္ မိုးသက္ေလၾကား မားမားမတ္မတ္။
"ႏိုးေနၿပီလား ကိုသူရိန္"
"ႏိုးၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ"
အရွက္ေျပရယ္ရင္း ဂုတ္ပိုးကိုလက္နဲ႔ပြတ္သပ္လိုက္မိသည္။ မိုးေအးေအးနဲ႔ ဘယ္လိုအိပ္ေကာင္းသလဲေမး။ စားပြဲေပၚကနာရီကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေန႔လယ္ ၁၁နာရီပင္ထိုးေတာ့မည္။ ဖိုးသားက ပေရာ္ဖက္ဆာနဲ႔သြားေတြ႕ၿပီး ရန္ေနာင္က ေနာက္တစ္ခ်ိန္စာေမးပြဲအတြက္ library ပင္ေရာက္ေနေလၿပီ။ ကိုၾကည္ရွင္းကေတာ့ မိုးေအးလို႔ အခန္းမွာပဲ စာလုပ္မည္ဆိုသည္။
"မေန႔ကခရီးလည္းပန္းသြားတာကို မနက္စာ ဘာစားမလဲ။ ေခါက္ဆြဲထုပ္ေတြေတာ့ရွိတယ္။ ၾကက္ဥေလးထည့္ျပဳတ္ၿပီး စားမလား"
"ေတာ္ၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ ေကာ္ဖီပဲေသာက္ခ်င္တယ္။ ၿပီးမွ ေန႔လယ္စာနဲ႔ေပါင္းစားမယ္"
"အေတာ္ပဲ။ အိႏၵိယျပန္သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားဆီကလက္ေဆာင္ရထားတဲ့ ေကာ္ဖီရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေဖ်ာ္ေပးမယ္"
စကားေျပာရင္း ဧည့္ခန္းတစ္ေလွ်ာက္ တံျမက္စည္းလွည္းသြားတာျမန္သည္။ ေယာက္်ားေလးေတြခ်ည္းေနၾကတယ္ဆိုေပမယ့္ အခန္းက ညစ္ပတ္ပြထေနတာမ်ိဳးမရွိ။ ေလွ်ာ္မယ့္အဝတ္ေတြဆိုတာလည္း အဝတ္ျခင္းထဲမွာပဲျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ကန္႔ပါဗီ႐ိုထဲမွာပဲ အဝတ္ေတြကသူ႔ေနရာနဲ႔သူ။ တစ္ေယာက္တစ္ခန္းအပိုင္စားရေပမယ့္ ျဖစ္သလိုမေနၾက။ နာမည္လို သပ္ရပ္သန္႔ရွင္းတဲ့လူေၾကာင့္လား ဖိုးသားနဲ႔ရန္ေနာင္ေတာင္ ည မအိပ္ခင္ တံျမက္စည္းလွည္းၿပီး အမႈိက္ပစ္သူကပစ္တာလည္း တာဝန္ကိုယ္စီယူထားၾကပုံမ်ိဳး သူရိန္ သတိထားမိသည္။ မီးဖိုေခ်ာင္မွာဆိုလည္း ပန္းကန္လုံး၊ ပန္းကန္ျပားေတြက စီစဥ္တက်။ အိုးခြက္ေတြဆိုတာလည္း စင္ေပၚမွာအဆင့္ဆင့္နဲ႔ညီညီညာညာပင္။
