Deku - Spider Deku [ara verildi]

Geçmiş -4-

1 yıl 3 ay önce

Enji Todoroki çalışma odasından New York Meydanına bakan kameraları çalıştırdı. "Saldırıyı başlatın."

Verdiği emirle son teknoloji cihazlarla donatılmış 4 kişi planı uygulamaya başladı. Meydana önceden yerleştikleri bomba patladı ve kaos ortama hakim olmaya başlamıştı. 2 kişi etrafa tehdit savurup parçalarken 2 kişi dükkanlara giriyordu. Ama zaten bu kargaşa ve para onun umrunda değildi.

"Tuzağa düş böcek." Elbette Örümcek bir süre sonra gelmişti. 2'si ona saldırırken ses bombalarından hızla kaçıyordu. Kameralar ise yaptığı her şeyi kayıt altına almaya devam ediyordu.

Bir süre sonra 4 kişi topladıkları paraları alıp kaçmıştı. Örümcek ise bayıltıcı gazın etkisiyle sersemlemişti ama hala uyanıktı. "Demek direnci de yüksek." Etrafta olan polisler seslerin kesilmesiyle alana geldiğinde Örümcek biraz kendine gelmiş ve uzaklaşmıştı.

Aldığı verileri özel dosyasına kaydetti ve çalışmalarına geri döndü. Eğer bu güçleri analiz edebilirse bu kapasite de yüzlerce robot yaratıp silah konusunda yenilmez olabilirdi. Diğer yandan DNA'sından alabilirse kendisi bile bu güce sahip olabilirdi.

Elbette onla işi bittiğinde örümceğin yaşaması için sebep kalmayacaktı.
...

"Bu çok tuhaf." Eve geri geldiğinden beri aynı şeyi söylemesinden bıkan çocuk yattığı yerden kalktı ve hala tavanda duran sevgilisine baktı. "Sus artık. 4 psikopat alanda kargaşa yaratıp para çaldı işte. Nesi garip bunun?" Kendini tavandan bırakıp yatağa indi. "Demek istediğim eğer bankayı soysalar daha fazla para alırlardı. Ama ya istedikleri para değilse? Meydanda, herkesin ortasında yapmışlarsa bu dikkat çekmek istedikleri anlamına gelirdi. O halde merkezde bunu yapsalardı daha fazla dikkat çekebilirlerdi. Oranın ne gi-"

Katsuki ağzını kapattığında susmuştu. "Senden kötü de olurdu. Sırf çenenle bile herkesi bıktırırsın." Gözlerini devirdi ve eli ittirdi. "Ben ciddiyim Kacchan." Omuz silkti. "Dediklerin doğru ama düşünmedikleri için mutlu olman gerekiyor."

İsteksizce kafasını salladı. Ardından Katsuki onu çekerek göğsüne yatırdı ve kendi de yatağın baş ucuna yaslandı. saçlarını okşamaya başlayınca İzuku anlık olarak şaşırsa da hemen mayıştı ve daha çok yayıldı yattığı yerde.

Yeşil saçların kıvırcık tutamlarına, neredeyse kapalı olan gözlerine ve yanaklarındaki hafif çillere baktı. Katsuki çok korkuyordu. Kahraman olması gerektiğini biliyordu ama bunu söylerken ona bir şey olacak diye bu kadar korkacağını tahmin etmemişti.

"Merak etme Kacchan, ikimize de bir şey olmasına izin vermem. Söz veriyorum." Gözlerini kırpıştırdı. "Bunu nasıl anladın lan?" Kıkırdadı. "Örümcek içgüdüsü diyelim. Ya da düşünce okumaya başladım."

Kafasından tutup onu hafif kaldırdı ve dudaklarını birleştirdi. Korkusu biraz hafiflemişti ama ikisininde hayatı tehlikeye girerse onu korumak için her şeyi yapardı.
...

Okullar açıldığında eskisi kadar rahat edemeyeceğini fark ettiğinde Katsuki ile düşünüp okul öncesi ve okul çıkışı devriye gezmesinin en mantıklı olacağını düşündüler. Ama ufak bir sorun vardı. "Okulda nasıl üzerimi değiştireceğim?"

"Hem okulun yakınında hem de görünmeyecek bir yer aramalıyız." Kafamı salladım. "Gidelim mi?"

Midtown Lisesi'ne geldiler ve yeni okullarına baktılar. "Güzel gözüküyor." Katsuki omuz silkti. "Hepsi birbirinin aynısı." Biraz aramadan sonra okulun arkasındaki bir yerin çıkmaz sokak olduğunu fark ettiler. "Burası olabilir gibi." 

"Eğer öğrenciler gelmiyorsa iyi." Oradan çıkıp okulun önüne oturdular. "1 hafta kaldı değil mi?" Kafasını salladı. "Okullar açılıyor." Omzuna yaslandı. "Bu hafta beraber vakit geçirelim." Kıkırdadı. "Her gün beraberiz zaten aptal."

"Ne dediğimi biliyorsun."  Ona döndü ve kulağına doğru yaklaştı. "Evet, biliyorum."

Not: Arkadaşlar ufak bir hatırlatma burada ikisi yeni liseye başlayacak yani smut söz konusu bile değil :)))
...

"Kacchan beni öldürecek!" Hızlı şekilde ağ atarken nasıl geç kaldığını sorguluyordu. Sabah 1 saat devriye gezmek için erken kalkmıştı ama fark etmeden liseden fazla uzaklaşınca geç kalmıştı.

Ders başlamasından 10 dakika sonra gizli yere indi. Katsuki ise ona dik dik bakıyordu. "NEREDE KALDIN SEN!" Çocuk aynı anda kahraman kostümünün üzerine kıyafetlerini giyinirken cevap verdi. "Fark etmeden fazla uzaklaşmışım. Buraya gelene kadar kollarım koptu."

"Bir daha gerekli bir sebep olmadıkça geç kalma. Senin yüzünden ağaç oldum aptal." Maskesini çıkarıp yanağını öptü. "İlk gün gecikmesi diyelim." Üzerini son kez düzeltti ve çantasını sırtına taktı. "Hadi gidelim."
...

Okuldan sonra beraber Katsuki'lerin evine giderler. İkisi genelde evde takılmayı daha çok seviyordu. İzuku kendini hemen yatağa attı. "Neden bu kadar yorgunum ya?" Omuz silkip çantasını çıkardı. "Sabah canını çıkaracak kadar gezersen böyle olur." Ona döner. "Keyfimden yapıyorum sanki."

Öne doğru eğilir. "Hayır, ama kahramanlık sana yakışıyor." Ufak şekilde onu öper ve yatağın ucundan gitarını alır. "Tabi aptallık yapıp kendini boşa yormadığın sürece." İzuku hemen bağdaş kurarak oturur. "Çalacak mısın?"

Kafasını sallar sadece. Gitar çalarken konuşmayı sevmiyordu. Sakin ve duygusal olan melodi odayı doldururken İzuku gözlerini kapatır. Bu sese bağımlı olmuştu. Katsuki duygularını belli etmeyen, tanımayanlar için duygusuz denilebilecek biriydi. Ama bu şarkı içinde olan her duyguyu yansıtıyordu: Aşkı, sevgisi, mutluluğu, korkusu, üzüntüsü.

Dakikalar sonra İzuku tam uykuya dalacakken telefonuna acil bildirim gelir. Katsuki şarkıyı keser. O ise ayağa kalkarak telefonuna bakar. "Şu 4 aptal yine ortaya çıkmış." Katsuki kafasını sallar ve gitarını bırakır. O sıra İzuku üzerinden okul kıyafetlerini çıkartır ve kahraman kostümüyle kalır.

Katsuki onun maskesini taktığında cama çıkar. "Kendine boşuna zarar verirsen seni öldürürüm." Kıkırdar. "En kısa sürede geleceğim." Maske üzerinden alnını öptü ve New York sokaklarına karıştı.