Sexlessons ft. my uncle

Deel 125

Ik stap onder Lorenzo's douche uit.

Het is half 12. We gaan zo slapen. Ik heb echt geen idee hoe we gaan slapen. Lorenzo heeft genoeg kamers in zijn huis, maar stiekem hoop ik dat hij vraagt of ik bij hem wil slapen.

Ik droog mezelf af en trek een boxer en het oversized shirt wat ik van Lorenzo heb gekregen aan.

Ik kijk in de spiegel. Mijn haar hangt in slierten langs mijn gezicht. Ik draag geen make-up. Gelukkig heeft Lorenzo me vaker zo gezien. Gek genoeg voel ik me nog steeds erg op mijn gemak bij hem.

Ik loop de badkamer uit en tref Lorenzo aan in de gang.

Zijn bovenlichaam is bloot. Ondanks dat ik hem al vaak genoeg zo heb gezien doet het altijd toch nog wat met me.

Lorenzo bekijkt me van top tot teen. Wanneer hij klaar is, vraagt hij: "waar wil je slapen?"

"Eh... bij jou eigenlijk. Tenzij jij dat erg vindt, want eh..." stamel ik.

"Ik vind het niet erg," kapt Lorenzo me af. Hij glimlacht naar me en ik glimlach terug.

Vervolgens lopen we samen naar zijn gigantische kamer.

In zijn bed kan je zowat met zes personen slapen. Al lig je dan wel helemaal tegen elkaar aan.

Lorenzo loopt naar de rechterkant van het bed, dus ik loop naar de linkerkant.

Ik doe de konijnenpantoffels die ik van Lorenzo heb gekregen uit en stap het bed in.

Een bevredigde zucht ontsnapt uit mijn lippen. Dit bed ligt echt heerlijk.

Ik voel het bed naast me indeuken.

Ik ga op mijn rug liggen. Lorenzo ligt op zijn zij en ik voel hem naar je staren.

"Kan je het zien?" mompel ik.

"Ja," antwoordt Lorenzo.

Er valt een stilte en nog steeds kijk ik hem niet aan.

"Wie heb je allemaal geneukt de afgelopen drie jaar?"

Ik schrik op en nu kijk ik Lorenzo wel aan. Ik denk terug aan het gesprek in de auto van vandaag. Hij vroeg of ik had geneukt met een andere mannen en ik had eerlijk ja gezegd.

"Gewoon... wat random mannen."

"Random mannen?"

"Ja."

"Als in one night stands?"

"Yup."

Lorenzo kijkt me met een klein beetje teleurgestelde blik aan.

"Wat? Ik ben er zelf ook niet trots op ofzo," mompel ik.

"Hmm," antwoordt Lorenzo.

Er hangt een ongemakkelijke zweer tussen ons.

We kijken elkaar nog steeds aan. Aan de ene kant wil ik hem zoenen, maar ik weet niet of het het juiste moment is.

"Heb je mij gemist?" vraagt Lorenzo ineens.

"Hoe bedoel je?"

"Deze drie jaren. Heb je mij gemist?"

"Eerlijk: ik dacht van niet, maar nu pas besef ik eigenlijk hoe erg ik je heb gemist," zeg ik zachtjes.

Lorenzo knikt begrijpelijk. "Ik heb jou ook gemist. En het spijt me voor alles wat er is gebeurd tussen ons drie jaar geleden."

"Ik heb je allang vergeven Lorenzo."

Weer is er een stilte. We staren elkaar aan. Dit keer is het wel het juiste moment. Ik druk mijn lippen op de zijne.