Sexlessons ft. my uncle

Deel 117

Wowwowow! Dit boek heeft gewoon 100k reads!

Echt heel erg bedankt voor alle mensen die de tijd nemen om dit boek te lezen. Het betekent heel veel voor me.

Als cadeautje natuurlijk ook een wat langer hoofdstuk!

-

Ik zit al een uur in drie verschillende treinen op weg naar Jente's huis. Ik heb al drie keer moeten overstappen.

Jente woont nog steeds in de plaats waar ik drie jaar geleden ook nog woonde. Ze heeft een eigen huis gekocht.

Ik kijk op mijn telefoon. Het is kwart voor drie. Over een vijf minuten hoor ik aan te komen op het station.

De kriebel in mijn buik wordt elke seconde dat ik dichter bij het station kom steeds maar sterker. Het is geen nare kriebel. Het is het gevoel dat je hebt voordat je de achtbaan in gaat.

Nog 4 minuten...

Straks zie ik pap en mam. Straks zeggen dat ze me haten en diep teleurgesteld in me zijn.

Nog 3 minuten...

Straks heeft Jente me alleen maar uitgenodigd uit medelijden. Straks sta ik voor schut.

Nog 2 minuten...

Straks zie ik Babs en geeft ze me een dikke uitbrander waar iedereen bij is.

Nog 1 minuut...

Straks zie ik Lorenzo...

Biep biep biep

Het is zover... de trein staat stil. Ik ben aangekomen bij het station.

Ik sta op en stap uit. Het station is niets veranderd vergeleken met vroeger.

Ik kan het nog steeds niet geloven dat ik hier echt ben. Het lijkt wel alsof ik aan het dromen ben. Ook al is het meer een nachtmerrie eigenlijk...

Het onderbuik gevoel is nu wel in een naar gevoel veranderd. Ik ben bang. Bang voor wat me te wachten staat...

-

Dingdong

Ik sta voor Jente's huis. Nouja... huis... dit is meer een villa! Hoe is Jente in drie jaar zo rijk geworden? Jeetjemineetje... ik kan dit geld goed gebruiken.

Op dat moment gaat de deur open en ik kijk recht in twee erg bekende ogen.

Ze is nauwelijks veranderd. Ze heeft dezelfde blonde krullen en hetzelfde lieve, zachte gezicht. Nouja... haar krullen zijn misschien iets korter dan eerst.

"Chrissy..." is het enige wat Jente uitbrengt.

Ik hoor een emotionele toon in haar stem en wordt zelf ook een beetje emotioneel. Nee Chrissy! Niet doen! Geen gevoelens tonen!

"Dat is mijn naam ja," zeg ik bot. Wacht... shit... ik moet Jente te vriend houden... ik kwam hier voor geld...

"J-juist ja," stamelt Jente. "Kom binnen." Ze houdt de deur wijd voor me open en ik volg haar naar binnen.

Wow... deze gang alleen al is groter dan mijn woonkamer...

"Je ziet er eh... anders dan vroeger uit Chrissy," zegt Jente, terwijl ze me scant.

Ik trek mijn wenkbrauwen op. "Problemen mee?" Fuck... ik moet stoppen met zo bot doen... het ging vanzelf... ik ben echt veranderd door Rox en Dax...

"N-nee natuurlijk niet! Je kan je jas trouwens aan de man bij de garderobe geven."

Ik rol met mijn ogen en mompel: "hoe rijk kan je zijn." Ondertussen loop ik naar de man toe die bij een rek vol met jassen staat. Zonder de man een blik waardig te gunnen duw ik mijn jas in zijn handen en loop ik terug naar Jente.

Ik probeer toch maar een nep-glimlach op te zetten. "Gefeliciteerd Jente." Ik duw een pakje in haar handen. Het is ingepakt met rood pakpapier.

"Dankjewel," glimlacht Jente. Ze opent het pakje en een roze lipstick komt tevoorschijn.

Jaja... ik weet het... misschien is het een beetje lullig om op een verjaardag aan te komen met alleen lipstick, maar ik heb gewoon geen geld meer, oké?

Jente blijkt het anders niet erg te vinden, want ze begint te stralen. "Dankjewel Chrissy. Deze kleur wilde ik al lang hebben."

"Geen dank," mompel ik.

Jente glimlacht nogmaals. "Volg me maar." Ze loopt richting een deur aan het einde van de gang.

Jente opent de deur en we lopen een giga woonkamer in die helemaal is omgebouwd. Overal staan statafels en er zijn ook een paar lange tafels bedekt met een groot, wit laken. Op de lange tafels ligt allerlei eten.

Er hangt een kalme sfeer en er is rustige muziek te horen. Overal zijn mensen aan het praten, maar het is niet rumoerig.

Ik bekijk de mensenmassa en zie een paar bekende. Onder andere Hayley, Emilia en Bart, de oude kamergenoten van Jente.

Op dat moment vallen mijn ogen op pap en mam. Ze krijgen mij ook in het vizier en rennen zowat naar me toe.

Meteen trekt mam me in een knuffel. "O Chrissy. Je wil niet weten hoe erg ik je heb gemist. Waarom wilde je nooit meer langskomen? Sorry als ik geen goede moeder ben geweest de afgelopen jaren. Het spijt me zo voor alles wat er is gebeurt lieverd. Ik ben zo blij dat je er weer bent," ratelt ze.

Ik knipper verrast met mijn ogen. "J-je bent niet teleurgesteld in me?"

Mam laat me los. "Teleurgesteld? Hoezo zou ik teleurgesteld zijn? Ik vind het niet fijn hoe je plots verhuisde en hoe je Jente drie jaar geleden heb behandelt, maar dat is nou eenmaal gebeurt. Ik zou nooit teleurgesteld in je kunnen zijn."

Pap glimlach lief naar me. "Ondanks alles houden we nog steeds van je Chrissy. En dat zal nooit veranderen."

Een schuldgevoel bekruipt mijn huid. Als mijn ouders toch eens wisten in wat voor een vreselijk persoon ik ben veranderd in drie jaar... ze zouden zo teleurgesteld zijn... misschien kan ik dat beter even voor me houden.

Mam grinnikt en bekijkt mijn outfit. "Ik wist niet dat zwart jou kleur was. Je bent best verandert in drie jaar dus."

Ik haal mijn schouders op. "Blijkbaar."

"Wil je wat drinken, Chrissy?" Vraagt Jente ineens. Oja... Jente staat hier ook nog.

"Doe maar," zeg ik.

"Wat wil je?"

"Alchohol."

Jente loopt weg en ik blijf alleen over met pap en mam.

Er is even een stilte.

"Wat heb je eigenlijk gedaan in deze drie jaren?" Vraagt pap plots.

"Niet veel," lieg ik. "Een beetje rust gepakt."

Het voelt fout om te liegen tegen mijn ouders, dus zeg ik snel: "ik ga even ergens zitten. En ik ben een beetje moe van het lange reizen, dus liever even alleen."

Mam en pap knikken begrijpelijk naar me.

Ik loop richting een grote witte hoekbank die achter alle statafels staat. Er zit niemand op. Ik neem plaats in de hoek en ga gewoon met mijn schoenen op de bank zitten. Het boeit me namelijk helemaal niet.

Een paar minuten later komt Jente terug met een glas alcohol. Ze wil naast me gaan zitten, maar snel zeg ik: "mag ik heel even alleen zijn? Ik wil even wennen aan dit alles."

"Is goed. Ik snap je. Neem je tijd," zegt Jente en ze loopt weg.

Ik moet vandaag echt mijn excuses aan Jente aanbieden voor hoe ik drie jaar geleden heb gedaan. Alleen ik weet gewoon niet hoe... ik doe het later wel. Nu wil ik inderdaad nog even aan dit alles wennen. Dit hele feest voelt vreemd, maar sommige dingen voelen ook vertrouwd. Met pap en mam praten bijvoorbeeld...

-

Ik zit al een uur op de bank en nog steeds in gedachte.

Alleen plots worden mijn gedachtes onderbroken door een heel erg bekende stem:

"Chrissy... wat doe jij nou hier?"