Sexlessons ft. my uncle

Deel 19

Mijn wekker gaat af. Ik zit er echt tegen op om weer naar school te gaan.

Ik trek een hoodie aan met een capuchon, zodat ik me daar een beetje in kan verschuilen.

Zoals gewoonlijk fiets ik ook weer naar het tankstation. Babs staat me daar al op te wachten.

"Gaat het, Chris? Na alles van gister?"

"Ja hoor! Het gaat prima. Ik zit er alleen een beetje tegen op om weer naar school te gaan."

"Snap ik. Komt goed, lieverd."

Ik heb echt geluk met een vriendin als Babs. Eigenlijk verdien ik haar helemaal niet.

Op het schoolplein staat Joris te wachten op Babs. Bradley is er niet bij.

Joris ogen lichten meteen op als hij Babs ziet.

Die twee zijn wel made for each other!

"Het spijt me, Joris, maar ik wil vandaag het liefst zo dicht mogelijk bij Chrissy blijven," zegt Babs ineens.

Ik schrik. Wat zegt ze nou?

"Nee. Dat hoeft niet. Ik zie je wel in de les," zeg ik. Ik wil Babs er niet van verhouden om met Joris te zijn.

"Weet je het zeker?" vraagt Babs, terwijl ze mijn hand pakt.

Ik knik. "Heel zeker."

Ze geeft me een knuffel. "Je kan dit."

Ik loop de school in. Zoals ik al had verwacht staan er allerlei mensen me op te wachten. Ik krijg meteen allemaal opmerkingen en vragen tegen mijn hoofd gegooid.

"Trut."

"Hoe kun je vreemd gaan?"

"Bradley is wel de lekkerste jongen van de school, hè?"

"Heb je een relatie met je oom?"

"Je stinkt."

Ik duik in mijn capuchon en loop recht door de menigte heen. Het lijkt wel een gekkenhuis.

Waarom moet Bradley nou weer zo populair zijn?

De pauze verloopt ook erg onrustig. Babs, Joris en ik zitten achter de aula, in de hoop dat we niet worden lastig gevallen.

"Ik ga binnenkort wel even met Bradley praten," zegt Joris. "Ik ben zijn beste vriend. Naar mij luistert hij wel en ik kan zorgen dat hij tegen de mensen zegt dat ze jou met rust moeten laten."

Joris is de tweede knapste jongen van de school en een van Bradley's beste vrienden. Ik vind het lief dat hij mij wilt helpen.

"Denk je dat dat gaat lukken?" vraag ik.

"Vast wel."

"Hier zitten ze!" gilt een meisje ineens. Jeetjemina. Ik ben geen Katy Perry.

Ineens stormt er een menigte op ons af die meteen weer nare opmerkingen naar mij aan het maken zijn.

Tot mijn verbazing komt Bradley aanlopen.

"Laat haar met rust! Dat is ze niet waard," zegt hij.

Ik bal mijn vuisten en sta op. "Jij denkt echt dat je alles bent hè?"