ក្រោយពេលនិយាយមួយHongChiរួចYoongiក៏បានដើរចេញាម្តៅទៅរកខាងលើរកjiminវិញម្តង។
"ឯងឃ្លានទេ?"Yoongiចូលមកដល់ឃើញJiminដេកស្ពាបនិងពូកលេចតែមុខមកបន្តិចទើបគេក៏សួរឡើងទៅក្រែងល៎ឃ្លានអី..តាំងពីរព្រឹកមកគេញាំអីបានតែបន្តិចប៉ុណ្ណោះខ្លាចថាក្មេងអាចនិងឈឺបើចំពោះនាយមិនសំខាន់ទេព្រោះគេរឿងបាយទឹកអីនិងមិនសូវចំណូលប៉ុន្មាននោះទេ។
"អត់.."
"កើតអី?"Yoongiសើយភួយបនកតិចស្របពេលទម្លាក់ផ្ទៃមុខរបស់នាយចុះបន្តិចផងដែរ។
"គ្មាន.."
"មកនិយាយគ្នាសិនមើល.."
"គ្មានអីត្រូវនិយាយទេ!"
"មើល..មានរឿងអីអន់ចិត្តរឿងអីឬ?"Yoongiព្យាយាមនិយាយលួងលោមដោយប្រើពាក្យសម្តីទន់ភ្លន់បំផុត..ក្នុងចិត្តដឹងហើយថាគេកំពុងង៉ក់ងរតែក៏ចង់ដឹងអោយច្បាស់ចិត្តផងដែរ។
"ប្រាប់ហើយថាគ្មានទេ.ហឹកៗ"
"គ្មានទេហេតុអីហូរទឹកភ្នែកប្រាប់មើល?"មាត់ថាគ្មានអីទេតែហេតុអីទឹកភ្នែកហូរមក..ទឹកភ្នែកហូរគ្មានសម្លេងបញ្ជាក់ពីរការឈឺចាប់មួយដែលមិនអាចនិយាយចេញមកបាន.ការបង្ហូរទឹកភ្នែកដោយស្ងៀមស្ងាត់ប្រសើរជាងហូរមកដែលគ្មានអ្នកណាខ្វល់..រឿងក្នុងចិត្តមានច្រើនតែមិនដឹងនិយាយប្រាប់អ្នកណាព្រោះតែគ្មានអ្នកណាចង់ស្តាប់..ដូច្នេះហើយបានត្រឹមលាក់ទុកក្នុងចិត្តតែប៉ុណ្ណោះ។
"ហឹកៗ..អាមនុស្សឆ្កួត.."
"ហុឹម.មានរឿងអីប្រាប់មើលកុំយំ."
"មុននេះលោកមិននិយាយជាមួយខ្ញុំទេ.ឥឡូវខ្ញុំមិននិយាយមិនរំខានលោកហើយលោកនៅចង់បានអីទៀត?ហឹកៗ"Jiminក្រោកឡើងអង្គុយថ្ងក់លើកដៃតូចៗរបស់ខ្លួនគួកដើមទ្រូងរបស់Yoongiឌឹបៗតែកម្លាំងដៃប្រៀបា្រមោចរបស់គេម៉េចនិងអាចធ្វើអោយYoongiឈឺស្គៀបបាននោះ។
"អា៎..មុននេះមកពីរយើងនៅខឹងឯងមិនទាន់បាត់."
"ខឹងស្អី?ខ្ញុំទេដែលជាអ្នកខឹងលោកទើបត្រូវ.លោកមានហេតុអីត្រូវមកខឹងនិងខ្ញុំនោះហឹស"
"អ្នកណាចិត្តថ្លើមបុិនគ្នា..ហ៊ានដើរចោលយើងនោះ.បើយើងជួយមិនទាន់ម្លេះឯងទៅជាយ៉ាងណា?"
YOU ARE READING
កម្មស្នេហ៍ប្រែបេះដូង
Randomរឿងរ៉ាវស្នេហាដែលមានតែព្យុះបក់បោកឧបសគ្គរាប់មិនអស់បញ្ហាមិនចេះចប់ចេះហើយ!តើពួកគេទាំងពីរអាចបន្តទៅមុខបានដែរឬទេ?តើបពួកគេអាចជម្នះភាពវឹកវរទាំងនោះដោយរបៀបណា?
